Οι λαοί που δεν γνωρίζουν την Ιστορία τους, απλώς την ξαναζούν.

Συνηθίσαμε να αντιμετωπίζουμε επιπόλαια τις δηλώσεις Ερντογάν. "Για εσωτερική κατανάλωση", λένε κάποιοι εξυπνακίστικά, "Ο Τούρκος γαβγίζει, μα δεν δαγκώνει", σχολιάζουν οι Ελληνάρες, "Μας προστατεύει η ΕΕ", υπερθεματίζουν οι υπεραισιόδοξοι.
Και ήσυχοι επιστρέφουμε στις δουλειές μας, ενώ τα σημαντικά χάνονται λόγω της πρεμούρας του Κούλη να γίνουν εκλογές, για να ορκιστεί πρωθυπουργός και να χαρεί ο μπαμπάς..

Την ίδια στιγμή, ο αλήστου μνήμης Κώστας Σημίτης χτίζει το προφίλ του σοφού γέροντα συγγράφοντας πυρετωδώς, ενώ ο ΓΑΠ επανεμφανίστηκε διεκδικώντας το ΠΑΣΟΚ, ως κληροδότημα του δικού του μπαμπά.
Εμείς μεν καβγαδίζουμε για το αν το επίδομα στους χαμηλοσυνταξιούχους είναι παροχολογία ή υποκριτικό ενδιαφέρον για αυτούς που υποφέρουν, αλλά η Ιστορία γράφεται ερήμην μας.

Δύο πολύ ενδιαφέροντα άρθρα στο Ποντίκι της 7ης Δεκεμβρίου υπενθυμίζουν ότι όποιος δεν θυμάται, δεν μπορεί και να συνδυάσει. Κι όταν ο ουρανός πέσει στο κεφάλι του, αναρωτιέται από πού του ήρθε:

• Με τίτλο "Σήμερα πληρώνουμε τα Ίμια" (εδώ), ο Δημήτρης Μηλάκας ανατρέχει στο μακρινό 1991, όταν ο αμερικανός πρέσβης Μάικλ Σωτήρχος προφήτευε την κρίση των Ιμίων με ορίζοντα πενταετίας, σε τηλεγράφημά του προς το αμερικανικό ΥΠΕΞ.

Ο Σωτήρχος τόνιιζε ότι "το πετρέλαιο της θάλασσας του Αιγαίου παραμένει μεταξύ των πλέον πιθανών λόγωνα ανάφλεξης [...] στα επόμενα τρία με πέντε χρόνια". Πράγματι, στις 31 Ιανουαρίου 1996, η κυβέρνηση Σημίτη αποδέχτηκε τις "γκρίζες ζώνες" στο Αιγαίο, με τριτεγγυητή τις ΗΠΑ, για να αποφύγει την κλιμάκωση της κρίσης. Θυσίασε, δηλαδή, νησιά, νησίδες και βραχονησίδες, προκειμένου να αγοράσει ευρώ, ψεύτικη ευημερία και ειρήνη!
(Το τηλεγράφημα του πρέσβη είχε υποκλαπεί από τον υπάλληλο Στίβεν Λάλας, που συνεργαζόταν με την ελληνική κυβέρνηση. Για τον Λάλας, δείτε εδώ)
Έτσι φτάσαμε να συζητάμε με την Τουρκία τις αμφισβητήσεις της και όχι μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και καταστήσαμε τις ΗΠΑ διαιτητή. Ταυτόχρονα εξοπλιζόμαστε διαρκώς, ταΐζοντας τις πολεμικές βιομηχανίες και τους μεσάζοντές τους.
Ταυτόχρονα επιθυμούμε διακαώς την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, ενώ από το 2001 διδάσκεται στην τουρκική διοίκηση το σύγγραμμα Το θεμελιώδες πρόβλημα στο Αιγαίο, όπου αναφέρονται όλα τα νησιά και οι βραχονησίδες που... παρανόμως κατέχει η Ελλάδα!
Τον Απρίλη του 2010, ο ΓΑΠ μάς ανακοινώνει ανέκφραστα και με φόντο το Καστελόριζο ότι μπαίνουμε σε μνημόνιο. Το επόμενο μήνα, ο Ερντογάν με δεκάδες υπουργούς και επιχειρηματίες έκλεινε συμφωνίες στην Αθήνα και το Καστελόριζο ήταν πλέον "γκρίζα" περιοχή. Κάποιες από αυτές τις συμφωνίες είχαν ήδη υπογραφεί από την κυβέρνηση Σημίτη νωρίτερα, όταν ο ΓΑΠ ήταν ΥΠ.ΕΞ. και πραγματοποιούσε την περίφημη "βήμα προς βήμα προσέγγιση".

(Επιτρέψτε μου να προσθέσω δύο ακόμα στοιχεία:
α) Ο ΓΑΠ είχε υπογράψει ως ΥΠΕΞ τη συμφωνία Δουβλίνο ΙΙ, την οποία οι "εταίροι" μας απειλούν σήμερα να ενεργοποιήσουν ξανά, για να επιστρέφουν στην Ελλάδα όσους πρόσφυγες και μετανάστες είχαν δεχτεί πέρυσι, αλλά φέτος κρίνουν πως δεν τους χρειάζονται.
β) Οι ΑΟΖ της Κύπρου και της Αιγύπτου συναντιούνται νοτίως του Καστελόριζου με την ελληνική. Καμία συμφωνία για συνεκμετάλλευση των πετρελαίων της ΝΑ Μεσογείου δεν μπορεί να ισχύσει, εάν η Τουρκία επιβάλει την αναγνώριση αυτής της περιοχής ως δικής της. Τι θα κάνει τότε ο Καμμένος; Καθιστική διαμαρτυρία μαζί με τους χρυσαυγίτες;)

• Ο Βασίλης Γαλούπης, στο άρθρο του "Ο εφιάλτης του Συμβουλίου (Αν) ασφαλείας του ΟΗΕ" (εδώ), αναφέρεται στις εκλογές που θα διεξαχθούν σε κάμποσες χώρες της ΕΕ την προσεχή χρονιά και τον κίνδυνο να αναδειχθούν ακροδεξιοί ηγέτες, όπως η Λεπέν στη Γαλλία και ο Βίλντερς στην Ολλανδία.

Μας καλεί να φανταστούμε την εφιαλτική πιθανότητα τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ να είναι οι: Τραμπ για ΗΠΑ, Πούτιν για Ρωσία, Λεπέν για Γαλλία Σι Τζιπίνγκ για Κίνα και Τερέζα Μέι για Βρετανία!

Υπενθυμίζει ότι τα πέντε μόνιμα μέλη αποφασίζουν για την παγκόσμια ειρήνη. τις οικονομικές κυρώσεις σε επιθετικές χώρες και ενδεχόμενες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Ότι η προπαγάνδα σήμερα είναι πολύ εύκολο να ελεχθεί από λαϊκιστές όπως ο βρετανός Φάρατζ, ο οποίος διέδιδε ότι η συμμετοχή της Βρετανίας στην ΕΕ κοστίζει 350 εκατομμύρια λίρες εβδομαδιαίως -που θα μπορούσαν να δοθούν στο σύστημα υγείας- και πως η Τουρκία θα ενταχθεί στην ΕΕ μέχρι το 2020! Μετά την απόφαση για Brexit, ο Φάρατζ παραιτήθηκε, παραδεχόμενος ότι... έκανε λάθος στους υπολογισμούς.
Αυτού του είδους η προπαγάνδα αποκαλείται πλέον Post-truth politics (Μετα-αλήθεια) και γνωρίζει μεγάλη άνθηση στη Δύση.

Εν κατακλείδι, φίλοι μου, το 2017 πιθανότατα μας επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις. Από τη μια εμείς σφαζόμαστε στα κοινωνικά δίκτυα για κάθε παπαριά που θα εκστομίσει ο Άδωνης και από την άλλη οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι που καταπίνουν αμάσητη την τρομολαγνία των ακροδεξιών (έως φασιστικών) κομμάτων.
Και ας μην ξεχνάμε ότι και ο Χίτλερ με εκλογές πήρε την εξουσία.