Σάββατο 23 Απριλίου 2016

Παράδεισος για ελάχιστους, κόλαση για πολλούς

Διάβασα μια συνέντευξη του Ιγκνάσιο Ραμονέ, διευθυντή επί 20 χρόνια της Le Monde diplomatique, σχετικά με το νέο του βιβλίο Η αυτοκρατορία της επιτήρησης. Κάποια στιγμή, ο Ραμονέ εκφράζει την απογοήτευσή του, επειδή οι Τζούλιαν Άσαντζ, ιδρυτής των περίφημων Wikileaks, και Έντουαρντ Σνόουντεν, που αποκάλυψε ότι η NSA παρακολουθεί άπαντες, αντιμετωπίζονται με αδιαφορία από πολίτες και δημοκρατικές χώρες όπως η Γαλλία.
Παλαιότερα είχα γράψει ότι, σε έναν φυσιολογικό κόσμο, τα ονόματά τους θα είχαν δοθεί σε πλατείες και λεωφόρους, επειδή μας απέδειξαν πως η τύχη μας αποφασίζεται εν κρυπτώ από κάποια καθάρματα και πως ο Μεγάλος Αδελφός του Όργουελ είναι ήδη εδώ.
Όμως, ο Άσαντζ αργοσβήνει στην πρεσβεία του Εκουαδόρ, ενώ ο Σνόουντεν ζει στη Ρωσία, αφού μόνο αυτά τα κράτη τους έδωσαν άσυλο. Και των δύο η ζωή απειλείται από τις ΗΠΑ.

 Πρόσφατα η ICIJ (Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων) αποκάλυψε μέρος μόνο των Panama Papers -από τα οποία απουσίαζαν αμερικάνικες εταιρείες και πολιτικοί- δίνοντας έμφαση μόνο στο όνομα του Πούτιν. Ψάχνοντας το λόγο, τα Wikileaks ανακάλυψαν ότι χρηματοδότες της οργάνωσης είναι τα περιβόητα ιδρύματα Σόρος, Ροκφέλερ και Φορντ, τα οποία φημίζονται για τη συμβολή τους στην αποσταθεροποίηση φιλορωσικών και λατινοαμερικάνικων καθεστώτων. Όσο για τους αμερικανούς κροίσους, αυτοί δεν χρειάζεται να ξενιτευτούν: πηγαίνουν μέχρι το Ντελαγουέαρ ή κάποια άλλη πολιτεία. Για τις ΗΠΑ, ο Παναμάς είναι ανταγωνιστής και πρέπει να αποδυναμωθεί.
Όπως είπε στον Άρη Χατζηστεφάνου ο κύπριος βουλευτής του ΑΚΕΛ Πάμπος Παπαγεωργίου, το κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο έγινε με απαίτηση της Γερμανίας, η οποία είναι επίσης φορολογικός παράδεισος! Βρετανία, Ολλανδία και φυσικά Λουξεμβούργο είναι οι άλλοι τρεις υποκριτές που φιλοξενούν μαύρο ή ματωμένο χρήμα.

Ένα πέτρινο σπιτάκι πάνω από ποτάμι στη ΒΔ Αγγλία: με αυτόν τον τρόπο, οι ιδιοκτήτες του δεν πλήρωναν έγγειο φόρο!
Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ που δημοσίευσε το Ποντίκι, τουλάχιστον 11 τρισεκατομμύρια δολάρια βρίσκονται κρυμένα σε φορολογικούς παραδείσους! Αν φορολογούνταν με τον μέσο συντελεστή, θα απέφεραν 3,5 τρισεκατομμύρια δολάρια, με τα οποία τα κράτη θα μπορούσαν να τονώσουν την παγκόσμια ανάπτυξη, να προστατέψουν τους ασθενέστερους, να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας.
Το 71% του παγκόσμιου πληθυσμού μοιράζεται μόλις 7,4 τρισεκατομμύρια, ενώ το 0,7% διαθέτει το 45,2% του παγκόσμιου πλούτου, δηλαδή 113 τρισεκατομμύρια δολάρια! Μέχρι το 2005, οι επενδύσεις ανέβαιναν σταθερά σε όλο τον κόσμο. Ακολούθησε η κρίση των στεγαστικών δανείων στις ΗΠΑ.
Σύμφωνα με την οργάνωση Oxfam, σε φορολογικούς παραδείσους καταλήγουν και κεφάλαια που παραχωρούνται από την Παγκόσμια Τράπεζα για την ανάπτυξη χωρών της υποσαχάριας Αφρικής. Κάποια κεφάλαια, επίσης, χρησιμοποιούνται από εταιρείες για δολοφονίες και εκτοπίσεις αγροτών, όπως συνέβη πρόσφατα στην Ονδούρα.
Πολύ φοβάμαι ότι την ίδια τύχη θα είχε και η οικονομική βοήθεια που ο ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι προτείνει να δοθεί σε αφρικανικές χώρες, προκειμένου να βοηθήσουν τους πολίτες τους να βρουν δουλειά και να μην μεταναστεύουν στην Ευρώπη.

 Οι αριθμοί ζαλίζουν. Ωστόσο, φοροαποφυγή σημαίνει φτώχεια, υποσιτισμό, πολέμους και θάνατο για δισεκατομμύρια ανθρώπους. Ο επικεφαλής του ΟΟΣΑ Πιερ Κάρλο Παντοάν έκανε δραματική έκκληση στους G20 να ενισχύσουν την παραγωγικότητα. Όπως είδαμε, όμως, πολυεθνικές και πολιτικοί μοιράζονται το ίδιο μυστικό. Οι μόνοι που παραιτήθηκαν ώς τώρα ήταν οι πρωθυπουργοί της Ισλανδίας και της Ουκρανίας.
Πέρυσι το καλοκαίρι, συγκλήθηκε ομάδα νομικών διεθνούς κύρους, με επικεφαλής τους πρώην δικαστές Μπαλτάσαρ Γκαρθόν της Ισπανίας και Ραούλ Σαφαρόνι της Αργεντινής. προκειμένου να δημιουργήσουν το νομικό έδαφος για την τιμωρία οικονομικών, περιβαλλοντικών και πολεμικών εγκλημάτων. Η "οικουμενική δικαιοδοσία", όπως ονομάζεται, επιτρέπει σε οποιοδήποτε κράτος να διώκει και να τιμωρεί τέτοια εγκλήματα, τα οποία έμειναν ατιμώρητα στις χώρες όπου διαπράχθηκαν.
Η απομύζηση του πλούτου ενός κράτους και η σφαγή όσων αντιστέκονται είναι ένα οικονομικό έγκλημα. Το οποίο σπανιότατα διερευνάται και τιμωρείται σε χώρες γονατισμένες και λεηλατημένες.

Ο 60χρονος Μπ. Γκαρθόν είναι γνωστός για τους αγώνες που έκανε, προκειμένου να εκδοθεί από την Αγγλία και να δικαστεί στην Ισπανία ο δικτάτορας της Χιλής Α. Πινοτσέτ, αλλά και για να διερευνηθούν εγκλήματα του φρανκικού καθεστώτος.  Ακριβώς για αυτά, η Ισπανία τον έθεσε σε διαθεσιμότητα το 2010 και τον παρέπεμψε σε δίκη το 2012, εν μέσω λαϊκής κατακραυγής.

από εδώ
Ο Γκαρθόν αθωώθηκε, και την εξαφάνιση 114.000 ανθρώπων κατά τον ισπανικό εμφύλιο και τη φρανκική περίοδο, έχει πλέον αναλάβει να διερευνήσει δικαστήριο της Αργεντινής, βάσει της οικουμενικής δικαιοδοσίας.

από εδώ
Πρόκειται για ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα. Τα μέλη της ομάδας νομικών το ξέρει καλά. Πιστεύουν, όμως, ότι σε 10 χρόνια τα πράγματα θα έχουν αλλάξει.
Και έχουν δίκιο: προτού ιδρυθεί η Greenpeace, πόσοι ενδιαφέρονταν για το περιβάλλον; Ποιος μπορούσε να φανταστεί το 1945 ότι ένας ΟΗΕ, έστω και περιορισμένος πολιτικά, θα έπαιζε σημαντικό ρόλο για δεκαετίες; Ενέργειες που δείχνουν ουτοπικές, με το πέρασμα των χρόνων γίνονται τόσο οικείες, ώστε αδυνατούμε να θυμηθούμε πώς ζούσαμε χωρίς αυτές.

Κι αν αναρωτιέστε πώς αποφάσισα να γράψω για αυτό το θέμα σήμερα, έκτη επέτειο του Καστελόριζου, θα σας θυμίσω ότι εκείνα τα χρόνια υπήρχαν πληροφορίες για πειραγμένα οικονομικά στοιχεία, φούσκωμα του ελλείμματος, εμπλοκή ειδεχθών τραπεζών και συνεννοήσεις με το ΔΝΤ πίσω από την πλάτη μας. Όμως, στις 23 Απριλίου του 2010 κανείς δεν σκεφτόταν να παραπέμψει σε δίκη τον πρωθυπουργό και τον υπουργό οικονομικών.
Ίσως κάποτε να γίνει κι αυτό. Οι Ισλανδοί το έκαναν και αισθάνονται θαυμάσια!

4 σχόλια:

Mia Petra είπε...

Ένιωθα που ένιωθα μυρμηγκάκι, μετά και το σημερινό σου άρθρο, αποτελειώθηκα.. Λίγα πράγματα μπορούν να κάνουν οι λαοί... Ή μήπως τίποτα;... Καλή Κυριακή..

KOYKLITIS είπε...

Ψυχοπλακώθηκα.
Και να σκεφτείς ότι ούτε και με τα όπλα δεν μπορέσαμε να καταφέρουμε κάτι.
Η Γαλλκή επανάσταση δεν απέδωσε τα αναμενόμενα και η επανάσταση των μπολσεβίκων μας πρόσθεσε κάμποσους ολιγάρχες ακόμα,του στιλ Αμπραμοβιτς,για να μη μιλήσουμε και για ροζ ιστορίες...
Το κακό είναι ότι δεν μπορούμε να ελπίζουμε ούτε στην άλλη ζωή αφού είναι καπαρωμένη,εκτός από τους δικούς μας χριστιανούς,και από τους μουσουλμάνους τζιχαντιστές.
Καλό ξημέρωμα Λωτο.

Woman in Blogs είπε...

Ένας καπιταλισμός στο μεγαλείο του!
Οι μεγαλύτεροι εγκληματίες και οι βαριά ψυχικά άρρωστοι κυβερνούν τον κόσμο.
Παντού κρυμμένα μυστικά και αλήθειες που εξυπηρετούν μυστικούς και βρώμικους σκοπούς.
Και ανάμεσά τους οι λαοί, πολυπληθείς τόσο που, αν αναστέναζαν ταυτόχρονα, θα κουνιόταν όλη η γη!
Θα 'ρθει ο καιρός...
Μες στη μαυρίλα ας βρούμε χρώματα να μας κάνουν να χαμογελάσουμε!

Λωτοφάγος είπε...

Καλημέρα.
Πολλά μπορούμε να κάνουμε. Μικρά, βέβαια. Έπαψα να πιστεύω σε επαναστάσεις. Η καθημερινή πλύση εγκεφάλου τις ακύρωσε. Όμως, αν δείτε γύρω σας, ομάδες ανθρώπων καταφέρνουν να επηρεάσουν τα πράγματα. Όπως η αθώωση του Γκαρθόν, για παράδειγμα.
Η λάσπη που εκτοξεύεται εναντίον όποιου προσπαθεί να αντιδράσει είναι πολλή. Το να προσπαθεί κανείς να διακρίνει κάτω από αυτήν είναι ένας καθημερινός αγώνας. Σε όλη τη γη.
Και, φυσικά, όπως λέει η Αλεξάνδρα, ας βρούμε χρώματα για το χαμόγελό μας κι ας μην παραιτούμαστε.