Πριν από έναν ακριβώς χρόνο, τέτοια ώρα έκλειναν οι κάλπες. Υπήρχε μια χαρμόσυνη διάθεση σε πολλούς. Είχε έρθει η άνοιξη μέσα στο χειμώνα.
Και λίγες ώρες αργότερα ζούσαμε μια από τις μεγαλύτερες χαρές στη ζωή μας! Και το καλυτερότερο ήταν πως το συνειδητοποιούσαμε.
Δεν έχει κανένα νόημα να θρηνούμε για τις χαμένες ελπίδες. Ελάχιστοι, φαντάζομαι, πίστεψαν ότι οι αγορές θα χόρευαν στον δικό μας το ρυθμό, θα εφαρμοζόταν το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ή ότι θα αλλάζαμε την Ευρώπη. Απλώς δεν αντέχαμε άλλο τη ζωή μας τη σκυφτή. Θέλαμε πάση θυσία να απαλλαγούμε από τους κουίσλινγκ. Να πάρουμε μια ανάσα και να χαμογελάσουμε χωρίς τύψεις.
Λαχταρούσαμε λίγη περηφάνια και τη βρήκαμε,
Δεν θέλω να πιστέψω ότι η πολύμηνη διαπραγμάτευση ήταν στημένη. Ούτε πως η κυβέρνηση μάς πρόδωσε. Πιστεύω ότι αρκετοί ήταν έτοιμοι για συμβιβασμό από την αρχή ή συμβιβάστηκαν στην πορεία. Όχι όλοι.Και λίγες ώρες αργότερα ζούσαμε μια από τις μεγαλύτερες χαρές στη ζωή μας! Και το καλυτερότερο ήταν πως το συνειδητοποιούσαμε.
του Πάνου Ζάχαρη (Ποντίκι) |
Λαχταρούσαμε λίγη περηφάνια και τη βρήκαμε,
- στην έκφραση του Ντάισελμπλουμ, όταν άκουσε τον Βαρουφάκη, και
- στο 62% που ψήφισε ΟΧΙ, εν μέσω κλειστών τραπεζών, τρομοκράτησης από τα βοθροκάναλα και ατελείωτης αναμονής μπροστά στα ΑΤΜ.
Ούτε αυτοί που έφυγαν, συνέχισαν άμεμπτα. Κάποιοι είπαν φοβερά πράγματα, που δεν αρμόζουν σε αριστερούς. Ή, μήπως, οι αριστεροί λένε και κάνουν φοβερά πράγματα ο ένας στον άλλον, επειδή νιώθουν προδομένες τις ίδιες τις ιδέες τους;
Τώρα που το σκέφτομαι, οι δεξιοί κι οι νεοφιλελέδες έχουν μονάχα τσέπη. Κι αυτή γεμίζει ή αδειάζει. Δεν προδίδεται. Καρφώνουν ο ένας τον άλλο μόνο για το χρήμα που έχασαν.
Δεν νιώθω θλίψη σήμερα. Ίσως επειδή δεν περίμενα πως τα καθάρματα που εκπροσωπεί ο Σόιμπλε θα ανέχονταν να αλλάξει κάτι από το καταστροφικό τους σχέδιο. Και θα χρησιμοποιούσαν κάθε μέσο. Κάθε μέσο, κυριολεκτικά.
Δεν νιώθω θλίψη, επειδή η περσινή 25η Ιανουαρίου ήταν μια από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου!
Δεν νιώθω θλίψη, επειδή στις 5 Ιουλίου έπαψα να ζηλεύω τους Κυπρίους για το ΟΧΙ τους. Σκέφτομαι μάλιστα να κορνιζάρω το δικό μας. Διότι έστω και για μια μέρα πάψαμε να είμαστε ψηφοφόροι και γίναμε πολίτες. Αν συνεχίσουμε σε αυτόν το δρόμο, δεν θα έχουμε ανάγκη από Μεσσίες και δεν θα κουνάμε σημαιάκια.
Ίσως έτσι εκπαιδεύσουμε και τους πολιτικούς μας να μην μας αποκοιμίζουν με ψέματα, μα να μας κρατάνε σε εγρήγορση με την αλήθεια. Έστω και σε δόσεις.
του Μιχάλη Κουντούρη (Εφ.Συν.) |
14 σχόλια:
Ξέρεις τι πιστεύω εγώ; Πως είμαστε ένας λαός που τα θέλουμε όλα από τους άλλους, να βρει την λύση κάποιος άλλος, αλλά όχι εμείς. Κι όταν ψηφίσαμε το ΟΧΙ, είπαμε μετά στον εαυτό μας ότι είχαμε κάνει το σωστό (όντως το είχαμε κάνει), αλλά ότι από την αμέσως επόμενη ημέρα, την ευθύνη για την λύση τού προβλήματος, την έχει κάποιος άλλος αποκλειστικά κι εμείς ο,τι ήταν να κάνουμε, το κάναμε. Αλλά όπως λέει κι ο Στρατάκης ο δημοσιογράφος (που πολύ τον εκτιμώ) "ψηφίζουμε κάθε μέρα με τις πράξεις μας"...αλλιώς οι αγώνες ξεθωριάζουν, θα συμπληρώσω.. Ο,τι κι αν συμβαίνει, υπάρχει πάντα ένα ευχάριστο: έφυγε αυτή η χολέρα των Σαμαροβενιζέλων! Λίγο το 'χεις; :)
Συνυπογράφω κάθε σου λέξη!!!!
Το κείμενό σου με εκφράζει απόλυτα, καθώς είδα τις σκέψεις μου να γίνονται ακριβώς οι λέξεις με τις οποίες θα διατύπωνα όσα αισθάνομαι και σκέφτομαι για την κατάσταση έτσι όπως εξελίχθηκε!!!
Πολύ χαίρομαι που τα ακούω και από κάποιον άλλο!!!
Αρκετό καιρό δεν θέλω να γράψω τίποτε σχετικό με την πολιτική κατάσταση - όχι πως ήταν ποτέ το δυνατό μου σημείο ή θέλησή μου, γιατί δεν επιθυμώ άλλο, προς το παρόν, τις ατελείωτες και χωρίς νόημα για μένα συζητήσεις, που δείχνουν εμπάθεια, αφού το μυαλό μετά τα γεγονότα είναι πιστεύω πολύ θολό από την απογοήτευση και τον θυμό!!!
Να είσαι καλά, Λωτοφάγε μου, και καλή σου εβδομάδα!
Η Πετρα με το σχολιο της με καλυψε πληρως... ο πιο ευθυνοφοβος λαος...
Καλημερα!
Κι εγώ , δε νιώθω θλίψη! Όχι μονάχα γιατί δεν πίστεψα πως η Ευρώοπη θα άλλαζε τόσο εύκολα, αλλά γιατί πιστεύω πως κάναμε ένα βήμα με την ψήφο στο ΟΧΙ. Και θα κάνουμε και το επόμενο!
@ Άκουγα πριν από λίγο τον Κούλη, Πέτρα, να αγορεύει στη Βουλή και να λέει πως σε ένα χρόνο η κυβέρνηση γκρέμισε(!) όσα είχε καταφέρει η προηγούμενη. Κι ανάμεσα στις λέξεις άκουγα: "Έχω φτάσει ένα βήμα από την εξουσία. Άντε να πέσετε, για να γίνω εγώ πρωθυπουργός. Τότε θα πέσουμε πάνω στο πτώμα, για να πάρουμε ακόμα και τα χρυσά δόντια"!
Κρατικοδίαιτοι και αποτυχημένοι πολιτικοί καραδοκούν να αρπάξουν ξανά την εξουσία. Τρεις συντάξεις ξεκοκκαλίζει ο μπαμπάκας του δεκαετίες τώρα.
Όσο για εμάς, καθένας έδωσε το δικό του ΟΧΙ τον Ιούλιο: "άι σιχτίρ εσείς και το ευρώ σας", "δεν αντέχω άλλη τρομοκρατία", "αυτή η συμφωνία θα είναι και το τέλος μας". Όποιος κι αν είναι ο λόγος, τους κάναμε Τούρκους με αυτό το 62%.
@ Και μένα με πικραίνουν αυτά που λέγονται, Γλαύκη. Πολλή εμπάθεια, πολύ μίσος, πολλή προκατάληψη! Κυρίως από νέους ανθρώπους.
Αν, όμως, δεν φρενάρουμε λιγάκι, αν δεν σταματήσουμε στην άκρη του δρόμου για να σκεφτούμε, κινδυνεύουμε να τους ξαναλουστούμε τους σαμαροβενιζέλους, ακόμα κι αν δεν τους ψηφίσει η πλειοψηφία.
@ Πολλοί λαοί είναι ευθυνόφοβοι, Butterfly. Δες τι γίνεται στον πλανήτη. Θα συγκεντρωνόταν το 50% του πλούτου στα χέρια 62 και μόνο υπερπλουσίων, αν δεν το επέτρεπαν οι λαοί με την απάθειά τους; Με την αφέλεια και τον ατομισμό τους;
@ Ελπίζω πως θα κάνουμε αυτό το επόμενο βήμα, Woman in Blogs. Μόλις ξεφύγουμε από την επιπολαιότητα και τη μισαλλοδοξία μας. Μόνο που οι εξελίξεις τρέχουν, κι εμείς κουτσαίνουμε.
Ό,τι και να πεις όπως κι αν το πεις ο λαός έδωσε μέσα σε ένα χρόνο απαντήσεις που αρνούνταν να δώσει από το '81 και μετά.
Δεν είναι ανεξήγητο γιατί δεν το έκανε όλα αυτά τα χρόνια και το έκανε πέρυσι.Στο πρόσωπο του Τσίπρα βρήκε τον ηγέτη που έψαχνε.
Το θέμα είναι να καταφέρει ο Τσίπρας να σταθεί όρθιος και να μη προδώσει τις προσδοκίες του κόσμου που τον στήριξε.
Αν δεν τα καταφέρει μας περιμένουν δύσκολοι καιροί με αυτούς και με αυτά που καραδοκούν να τον αντικαταστήσουν.
Συμφωνώ μέχρι κεραίας με το κείμενό σου!
Ένα "Μπράβο!" απ' την καρδιά μου!!!
@ Σωστά, Κουκλίτη.Οφείλουμε όμως να τον πιέζουμε κι εμείς. Με πολιτικό λόγο. Όχι με βρισιές, κατάρες και ξεκατινιάσματα.
Και δυστυχώς βλέπω να επικρατεί ακριβώς το ξεκατίνιασμα.Σαν τα νήπια που δεν τους κάνουν το χατίρι και χτυπιούνται ουρλιάζοντας.
Κάπως έτσι αισθάνομαι κι εγώ! Και δεν μετάνιωσα!
Πέρυσι τέτοιες μέρες ζήσαμε μεγάλες στιγμές :))
@ Είναι ανόητος όποιος μετανιώνει επειδή χάρηκε ή επειδή ένιωσε μέσα του να ανασταίνεται η ελπίδα, Αριστέα.
Δημοσίευση σχολίου