Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015

Αποχαιρετισμός σε έναν φίλο

Μου έφτιαχνε τη μέρα με το αστείρευτο χιούμορ του. Μιλούσε ακατάπαυστα και σατίριζε τα πάντα. Ακόμα και τον εαυτό του. Μια συνταγή για αδυνάτισμα που δήλωνε πως ποτέ δεν θα τον έκανε να κόψει το φαΐ, μια είδηση θρησκευτικού περιεχομένου που του θύμιζε τη φοίτησή του στη Θεολογική Σχολή, βαθυστόχαστες έρευνες για το πέταγμα της μύγας, δηλώσεις απίθανων πολιτικών, το δυσκολοπρόφερτο κρητικό όνομά του: όλα ήταν αφορμή για να αστειευτεί.
Έστω κι αν είχα ξυπνήσει μέσα στη μαυρίλα, τον άκουγα και γελούσα. Χρόνια ολόκληρα...
Όταν σχηματίστηκε η κυβέρνηση του Ιανουαρίου, διάβασε τα ονόματα των υπουργών και σχολίασε γελώντας: "Πόσοι -άκηδες; Αυτή δεν είναι κυβέρνηση, ο Σύλλογος Βρακοφόρων Κρήτης είναι"!

Μετά τις τελευταίες εκλογές, εκείνος παρέμεινε ακραιφνής Συριζαίος. Εγώ πάλι, όχι. Όμως, δεν χάλασα ποτέ μια φιλία για τέτοιο λόγο.
Μέχρι που σήμερα το πρωί έμαθα για το θάνατό του. Από βαρύ εγκεφαλικό, είπαν. Τώρα που τον χρειαζόμουν περισσότερο από ποτέ. Για να μου διαλύει με τα αστεία του τα δυσοίωνα σύννεφα που έχουν γεμίσει τον ορίζοντα.

Επειδή σίγουρα θα του άρεσε (από το sinthimatapantou.blogspot.gr)

Αντίο, Γιώργο Ανανδρανιστάκη. Δεν σε γνώρισα ποτέ, μα σε ένιωθα φίλο μου, αφού μου χάριζες κάθε μέρα τη συντροφιά σου. Ήσουν από τους βασικούς λόγους που κάθε μέρα συντονίζομαι στη συχνότητα του Κόκκινου.
Καλό ταξίδι, φίλε...

6 σχόλια:

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Το διάβασα πριν λίγες ώρες κι είμαι ακόμα με τη φράση στο στόμα "Όχι ρε γαμώτο! Όχι ο Γιώργος..."
Σ' ευχαριστώ που μου δίνεις την ευκαιρία να το μοιραστώ, γιατί ταυτίζομαι απόλυτα με όσα γράφεις γι αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο. Στ' αυτιά μου ηχεί ακόμα η χαρακτηριστική φωνή του απ' το κοκκινάκι μας και το τελευταίο του άρθρο είναι τόσο νωπό στη μνήμη μου που αρνούμαι να πιστέψω πως έφυγε από κοντά μας.
Κρίμα!

Λωτοφάγος είπε...

Αυτό το "Όχι ο Γιώργος", Μαρία. Γιατί να φεύγουν πάντα οι καλύτεροι προτού γεράσουν;
"Το Κοκκινάκι μας", ναι. Κι ας μην συμφωνούμε πάντα. Εξακολουθεί να είναι η πολιτιστική και ενημερωτική όαση στα ερτζιανά. Ευτυχως για εμάς.
Καλή σου νύχτα.

KOYKLITIS είπε...

Από τις φορές που κλαις για κάποιον που ενώ δεν τον έχεις δει ποτέ τον αισθάνεσαι δικό σου άνθρωπο.
Τον διάβαζα στην εφημερίδα, τον άκουγα στο ραδιόφωνο και την απουσία του θα τη νιώθω κάθε φορά που θα διαβάζω την ΑΥΓΗ και θα ακούω το ΚΟΚΚΙΝΟ.
Καλό του ταξίδι.

Λωτοφάγος είπε...

@ Είναι αναντικατάστατος, Κουκλίτη. Πολύ μορφωμένος, με άψογη χρήση της γλώσσας και κυρίως με πηγαίο χιούμορ.
Μου λείπει πολύ και κάθε μέρα.

Λωτοφάγος είπε...

Επί τη ευκαιρία, χαίρομαι που είσαι καλά. Σκεφτόμουν να σου γράψω στο μπλογκ. Τώρα τελευταία καλό είναι να αναζητάς τους ανθρώπους που εκτιμάς. Να βεβαιώνεσαι πως υγειαίνουν.

KOYKLITIS είπε...

Χαχα.
Από υγεία Λωτο καλά είμαι αλλά βρίσκομαι σε σύγχυση εξαιτίας της κυβέρνησης "πρώτη φορά αριστερά" που θυμίζει όλο και περισσότερο το κακό ΠΑΣΟΚ. Ειπα να απόσχω για λίγο από το μπλογκ για αποτοξίνωση και περισυλλογή.
Λογικό το βρίσκω που ανησύχησες από την απουσία μου επειδή υπάρχει και το προηγούμενο με το ΝΑΠΟΛΕΩΝ...
Καλημέρα και σ' ευχαριστώ.