Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2015

Η πιο γλυκιά λέξη

Επί δύο μήνες τώρα, κεντρικό θέμα είναι το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ, ο Τσίπρας και οι εκβιασμοί που δέχτηκε, ο Λαφαζάνης και οι "δραχμιστές", πόσοι φεύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ και πάνε στη ΛΑ.Ε., ο Βαγγέλας και το στιλ του, ο Σταύρος και η Φώφη.
Την ίδια στιγμή, όμως, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι φτάνουν ικέτες στα νησιά μας, για να ξεφύγουν από τον πόλεμο που ξεκίνησαν οι δυτικοί και συνεχίζουν τα τέρατα που εξέθρεψαν: οι βάρβαροι του ISIS.

Στο Αγαθονήσι με τους 140 μόνιμους κατοίκους φτάνουν κάθε βράδυ 300-400 πρόσφυγες! (από εδώ και εδώ)

Κάποιοι από αυτούς δεν τα καταφέρνουν και καταλήγουν στο βυθό της Μεσογείου. Αυτής της άλλοτε φιλόξενης θάλασσας, που γέννησε τόσους πολιτισμούς.
Ή τα πτώματά τους ξεβράζονται στις ακτές, προκαλώντας συνειδησιακή κρίση στους απλούς ανθρώπους, ακόμα κι αν προηγουμένως διαμαρτύρονταν για αυτή την ειρηνική εισβολή.

Ναι, φρικτό και αποτρόπαιο! Ήταν, όμως, ένα παιδάκι που είχε επίσης δικαίωμα στη ζωή. Και του το στέρησαν.

Σε αυτούς τους απλούς ανθρώπους θα ήθελα να αποτίσω φόρο τιμής:
  • Στους ψαράδες που σπεύδουν να μεταφέρουν στα χέρια τους ναυαγούς.
  • Στις γυναίκες που ταΐζουν, που ντύνουν, που μοιράζουν νερό και είδη υγιεινής. 
  • Στους νησιώτες, που συνήθως είναι λιγότεροι από τους πρόσφυγες.
  • Στους ακρίτες της Ειδομένης που δίνουν από το υστέρημά τους. 
  • Στους υγιειονομικούς που έσπευσαν από την πρώτη στιγμή στα νησιά και τα σύνορα, δουλεύοντας εθελοντικά όλο το 24ωρο.
Την ίδια ώρα, το επίσημο κράτος είναι απασχολημένο με άλλα, πιο... επείγοντα πράγματα. Μήνες τώρα. Και η αντιπολίτευση -πολύ κατώτερη των περιστάσεων- κατηγορεί την παραιτηθείσα κυβέρνηση ότι έκανε τη χώρα "μαγνήτη" για τους μετανάστες και απαιτεί το κλείσιμο των συνόρων! Προφανώς έχει βρει τρόπο να κλειδώσει τη θάλασσα! Αποκρύπτοντας ότι τον περασμένο Δεκέμβρη, ο υπεύθυνος για το θέμα Άγγελος Συρίγος είχε υποβάλει σχέδιο αντιμετώπισης του προβλήματος, που μοιάζει με όσα πρόλαβε να εφαρμόσει η Τασία Χριστοδουλοπούλου, παρά τη λάσπη που εισέπραξε (βλ. δημοσίευμα Εφ.Συν εδώ)
Όσο για την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, αυτή λάμπει δια της απουσίας της!

Ασφαλώς και ήταν αηδιαστικά τα δημοσιεύματα των εφημερίδων για το "θέαμα" των προσφύγων, το οποίο ενοχλούσε τα ευαίσθητα ματάκια των Άγγλων.
Ωστόσο, ελάχιστοι ήταν οι Κώοι που προέβησαν σε λεκτικές επιθέσεις, παρά την προσπάθεια του δημάρχου και των χρυσαυγιτών να υποδαυλίσουν την ήδη εύφλεκτη κατάσταση, ενώ πολλοί τουρίστες βοηθούν όσο μπορούν, ακόμα και φέρνοντας από τη μακρινή τους πατρίδα ρούχα και παπούτσια!

Λέρος (από εδώ)

Πόσο θα αντέξουν, όμως τα ακριτικά νησιά μας; Τα αποθέματα τροφίμων, ρούχων και υπομονής εξαντλούνται. Η καταγραφή των προσφύγων προχωρά απελπιστικά αργά, εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού. Η μεταφορά τους με καράβια στον Πειραιά, επίσης. Και καθημερινά φτάνουν καινούριοι.
Άκουσα χθες στο Κόκκινο ότι το περασμένο Σάββατο, οι Μυτιληνιοί είδαν έντρομοι μια νηοπομπή 120 φουσκωτών να έρχεται από τα τουρκικά παράλια! Έξι χιλιάδες άνθρωποι μόνο σε μια μέρα! Με τι μέσα να τους φροντίσουν; Με ποιους γιατρούς να τους περιθάλψουν; Με αυτούς που άφησαν Άδωνης και Βορίδης;
Η ΜΚΟ Αγκαλιά της Λέσβου -που έχασε μάλιστα χθες τον παπα Στρατή, ιδρυτή της ομάδας- δημοσίευσε επιστολή, προειδοποιώντας ότι η υγεία των προσφύγων επιδεινώνεται εξαιτίας των κακουχιών, ενώ τα αποθέματα εξαντλούνται και οι διαμαρτυρίες των εθελοντών αυξάνονται.

Δεν υπάρχει πιο γλυκιά λέξη από την Αλληλεγγύη. Μην τη συγχέετε με τη φιλανθρωπία ή την ελεημοσύνη. Ο αλληλέγγυος αφήνει τον καναπέ και τη βολή του, σπεύδει εκεί όπου τον χρειάζονται και ξημεροβραδιάζεται για να ανακουφίσει τον πόνο. Δεν ελπίζει σε μετά θάνατον ανταμοιβή. Δεν θέλει να σώσει την ψυχή του. Είναι οι εικόνες που τον κινητοποιούν. Ούτε οι μητροπολίτες που ορύονται από άμβωνος, ούτε η έκπτωση φόρου για τις δωρεές.
Βλέπει τον πόνο των ανθρώπων, τα πνιγμένα παιδιά, την ελπίδα στα μάτια όσων επέζησαν και συγκινείται βαθιά.
Γι' αυτό, κύριοι πολιτικοί ντόπιοι και ξένοι, μην δοκιμάζετε τα όρια των απλών ανθρώπων. Αν αυτοί σπάσουν, δεν θα σας αρέσουν τα αποτελέσματα.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Χρειάζονται άλλες κεντρικές πολιτικές. Χρειάζονται χρήματα, υποδομές, βούληση, άνθρωποι. Είναι άμεσα συνδεδεμένο όλο αυτό με την κεντρική πολιτική σκηνή. Μην την σνομπάρουμε λοιπόν. Εάν δεν πάμε άμσεσα σε δραχμή να στυλωθεί η οικονομία πώς θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε και αυτούς τους ανθρώπους; Εάν δεν αλλάξουμε στάση προς την ΕΕ αλλά και εξωτερική πολιτική πώς θα επιβάλλουμε μια άλλη λογική και στην Ευρώπη; Αυτή τη στιγμή η Ευρώπη είναι μια τεράστια γερμανική κατεχόμενη περιοχή. Εμείς πρέπει να το σπάσουμε αυτό. Ας τελειώνουμε επιτέλους με το πένθος για τον Αλέξη. Ένας μαλακάκος ήτανε από την αρχή Λωτό και το ήξερα και ας τον ψήφισα. Δεν περίμενα να βγει τόσο προδότης βέβαια αλλά είμαστε πάλι στις 24 Ιανουαρίου, αυτό να καταλάβουμε. Πάμε μπροστά να έχουμε μια προοδευτική κυβέρνηση. Και τότε μόνο μπορούμε να συμβάλλουμε αποτελεσματικά και στο μεταναστευτικό προσφυγικό. Να γίνει η τόπος μας η πρώτη δημοκρατική γωνιά της Ευρώπης και τότε όλα θα αλλάξουν.

Λωτοφάγος είπε...

Καλημέρα, φίλε μου. Το πένθος για τον Αλέξη ήταν στο βάθος πένθος για τις ελπίδες μας. Πίκρα επειδή γελαστήκαμε ξανά ήταν. Όλοι: αριστεροί, τέως πασόκοι, τέως απέχοντες. Θα το ξεπεράσουμε. Έχουμε πει πολλά ΟΧΙ ως λαός και άλλες τόσες φορές τιμωρηθήκαμε για αυτό. Δεν πτοούμαστε. Ούτε σήμερα.
Ως προς τα υπόλοιπα, συμφωνώ μαζί σου. Δεν βλέπω να υπάρχει μέλλον σε αυτή τη σφηκοφωλιά.
Άσε που, ξαναψηφίζοντας Τσίπρα, κινδυνεύουμε να βρεθούμε με ΝΔ-Πασόκ και Ποτάμι σε αγαστή συνεργασία.

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Εγώ πάλι δεν περιμένω από καμιά πολιτική δύναμη, από κανέναν ηγέτη και καμιά ύπατη αρμοστεία να επέμβει και να δώσει λύσεις. Όσοι ασχολούμαστε μ' αυτά, χασομεράμε και γινόμαστε συνένοχοι στο έγκλημα.
Βοηθάμε όπου και όπως μπορούμε. Σημασία έχει να επιβιώσουν οι συνάνθρωποι, να πάρουν μια ανάσα και να συνεχίσουν το γολγοθά τους έχοντας στις αποσκευές τους μια γλυκιά ανάμνηση από ένα χαμόγελο, μια κουβέντα, μια ματιά. Για μας δεν στοιχίζει τίποτα, για εκείνους που αναμετριούνται με τον θάνατο, είναι ένα μικρό σωσίβιο...

Λωτοφάγος είπε...

@ Οι νησιώτες, Μαρία μου, βοηθούν πάνω από τις δυνάμεις τους. Σκέψου ότι, από την αρχή του καλοκαιριού, κάποιες εκατοντάδες φτωχοί άνθρωποι δίνουν συνεχώς κουβέρτες, ρούχα και τρόφιμα. Χωρίς καμιά οικονομική στήριξη από το κράτος. Και έρχεται χειμώνας. Δεν πρέπει να αναπληρωθούν οι προμήθειές τους;
Τι έσοδα να έχουν οι Αγαθονησιώτες άραγε; Κι όμως, σπεύδουν να ανακουφίσουν τους πρόσφυγες. Με χαμόγελο και εγκαρδιότητα. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να στέλνουμε ό,τι μπορούμε.
Οι οργανώσεις ζητούν συνήθως είδη υγιεινής και βρεφικά γάλατα.