Πέμπτη 23 Απριλίου 2015

Πόσο κοστίζουν τα φθηνά μας ρούχα;

Η ιστοσελίδα Ecowatch γράφει για αλήθειες και ψέματα της H&M, με αφορμή το βιντεάκι των τριών νεαρών Νορβηγών, οι οποίοι πήγαν στην Καμπότζη για να δουν τις συνθήκες ζωής των εργατριών που φτιάχνουν τα "φθηνά" ρούχα της εταιρείας και επέστρεψαν συγκλονισμένοι.
Δωδεκάωρες βάρδιες, νέοι άνθρωποι καθηλωμένοι στις  θέσεις τους χωρίς διάλειμμα για τουαλέτα και φαγητό, μεροκάματα σχεδόν ανύπαρκτα που οδηγούν στη λιμοκτονία τις οικογένειές τους. Τα γνωστά sweatshops, που εξαπλώνονται διαρκώς, από το Μεξικό ώς το Βιετνάμ και από το Πακιστάν ώς την Καμπότζη, και χρησιμοποιούνται από πολλές αλυσίδες ενδυμάτων στη Δύση.

Τα φθηνά μας  ρούχα κοστίζουν χιλιάδες ανθρώπινες ζωές κάθε χρόνο. Και φυσικούς πόρους. Και ρύπανση. Μήπως είναι καιρός να πιέσουμε με κάθε πρόσφορο τρόπο τις αλυσίδες μαζικής ένδυσης;
Αν τα αγγλικά σας είναι καλούτσικα, διαβάστε το άρθρο εδώ.

7 σχόλια:

Woman in Blogs είπε...

Και να πιέσουμε πως;;; Ν΄αγοράζουμε ακριβά ρούχα; Να προτιμάμε το μικρό μαγαζί που ξεθεώνει μόνο μια κοπέλα στη δουλειά; Την ελληνική βιοτεχνία που εκμεταλλεύεται αλλοδαπούς; Τον καπιταλισμό πρέπει να πιέσουμε που έχει στήσει καλά τον ιστό του και κάθε κίνηση αντίστασης μοιάζει να είναι μάταιη...

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Όχι μόνο στα ρούχα. Αλλάζουμε καταναλωτικές συνήθειες και στηρίζουμε μόνο ντόπια προϊόντα. Όλα αυτά τα κουρέλια που τα μοσχοπουλάνε εδώ πέρα, έξω πωλούνται στη μισή τιμή και θεωρούνται φτηνομάγαζα.
Ας σταματήσουμε επιτέλους να γινόμαστε συμμέτοχοι στο έγκλημα! Μάλλον στην αυτοκτονία μας...

akrat είπε...

το κακό είναι ότι τα αγγλικά μου...

Λωτοφάγος είπε...

@ Τα ακριβά ρούχα δεν παράγονται απαραιτήτως με ηθικό τρόπο, Woman in Blogs, και δεν είναι λύση. Στο άρθρο εξηγεί ότι για κάθε φτηνιάρικο μπλουζάκι (που τα κορίτσια αγοράζουν δέκα-δέκα) ζοδεύονται χιλιάδες λίτρα νερού, όπως και η ζωή ενός κοριτσιού μέσα στο sweatshop.
Και είναι σίγουρο πως το μπλουζάκι αυτό θα καταλήξει γρήγορα στη χωματερή. Θα μπορούσαμε να μειώσουμε αυτή την άφρονα κατανάλωση. Ή ακόμα να στείλουμε μέιλ στις αλυσίδες που τα πουλάνε, διαμαρτυρόμενοι.

Αν περιμένουμε να πέσει ο καπιταλισμός για να αλλάξει η κατάσταση, σωθήκαμε!
Η Διεθνής Αμνηστία, η Avaaz, η Greenpeace και άλλες οργανώσεις συλλέγουν υπογραφές, κάνουν μποϊκοτάζ, πικετοφορίες, ενημερώνουν έξω από καταστήματα αλυσίδων.
Σε πολλές περιπτώσεις έχουν απελευθερώσει ανθρώπους, έπεισαν εταιρείες να δώσουν αποζημιώσεις, σταμάτησαν μεταλλαγμένα.
Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ -η οποία στα περιβαλλοντικά ήταν εξίσου εγκληματική- οι πολυεθνικές θεώρησαν ότι ο δρόμος είναι ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. Για να δυσφημίσουν τους αντιπάλους τους έφτιαξαν ΜΚΟ-μαϊμού που κολυμπούσαν στα λεφτά. Φυσικά, πολλοί στην Ελλάδα έπεσαν στην παγίδα.
Οι λίγοι, όμως, άνθρωποι που αφιέρωσαν τη ζωή τους σε σημαντικές υποθέσεις συνεχίζουν να αγωνίζονται.
Αν μη τι άλλο, ας μην τους απαξιώνουμε.

Λωτοφάγος είπε...

@ Επίσης, Μαρία, αγοράζοντας γενικά ντόπια προϊόντα, αποθαρρύνουμε τις μονοκαλλιέργειες που αυξάνουν τη φτώχεια σε Αφρική και Ασία και εξαθλιώνουν αγρότες και βιοτέχνες εκεί.

Λωτοφάγος είπε...

@ Μην στενοχωριέσαι, Ακράτ. Έδωσα ήδη μια περίληψη.
Να είσαι καλά.

Woman in Blogs είπε...

Η προτροπή μου να πολεμήσουμε τις αιτίες του φαινομένου καθόλου δεν μπορεί να απαξιώσει τις προσπάθειες των ανθρώπων εκείνων που συνειδητά και με μικρά ή μεγάλα βήματα πασχίζουν για έναν καλύτερο κόσμο.