Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

Οι "πολυτέλειές" μου

Μετά το 2011, οι περικοπές μού επιτρέπουν μόνο δύο πολυτέλειες: τις ταινίες και τα βιβλία.
Για τις πρώτες, ψάχνω τους κινηματογράφους που μειώνουν το εισιτήριο από τη Δευτέρα ώς την Τετάρτη. Φυσικά μπορεί να περάσουν εβδομάδες ώσπου να βρω ενδιαφέρουσα ταινία. Τελευταία, όμως, προβάλλονται αρκετές.
Για τα δεύτερα, ψάχνω να βρω τις καλύτερες τιμές στα βιβλιοπωλεία.

Αυτό τον καιρό είδα τρεις πολύ καλές ταινίες και σας τις συνιστώ:

  • Το αλάτι της γης, του Βιμ Βέντερς. Ένα θαυμάστιο ντοκιμαντέρ για τον ανθρωπιστή φωτογράφο Σεμπαστιάο Σαλγκάδο, που γεννήθηκε σε φάρμα στην περιοχή των ορυχείων της Βραζιλίας Μίνας Γκεράις. Ο πατέρας του τον πήγαινε βόλτα στους γύρω λόφους και στο απέραντο δάσος. Όταν γνώρισε την αγαπημένη του Λέλια, ανακάλυψε και την τέχνη της φωτογραφίας. Ταξίδεψε σε όλο τον πλανήτη, αρχικά φωτογραφίζοντας τοπία και ανθρώπους που εργάζονταν, αργότερα ανθρωπιστικές κρίσεις, όπως στην Αιθιοπία και τη Ρουάντα.
Πυροσβέστες από όλο τον κόσμο προσπαθούν το 1991 να σβήσουν τις φωτιές που άναψε ο Σαντάμ στο Κουβέιτ
Οι φωτογραφίες είναι πραγματικά υπέροχες. Ακόμα κι εκείνες με τους πρόσφυγες που βαδίζουν με άγνωστο προορισμό, κουβαλώντας τα απολύτως απαραίτητα και κοιτάζοντας θλιμμένα τον φωτογράφο."Κατέβαζα συχνά την κάμερα, για να κλάψω με αυτά που έβλεπα", αφηγείται ο Σαλγκάδο, που βυθιζόταν σιγά σιγά στην κατάθλιψη.


Επέστρεψε στην πατρική φάρμα για να γιατρευτεί, κι εκεί η Λέλια είχε μια ιδέα: να ξαναζωντανέψουν το δάσος, που στο μεταξύ είχε καταστραφεί από την ξηρασία, όπως και όσα πριν παρήγε το κτήμα. Η φύτευση εκατομμυρίων δέντρων, και τα φυτώρια που είχαν ανάγκη, απασχόλησαν τόσο τον φωτογράφο, ώστε συνήλθε από την ασθένειά του.
Σήμερα, 20 χρόνια μετά, το δάσος έχει δωριστεί στον βραζιλιάνικο λαό, ενώ το ζευγάρι ίδρυσε το Instituto Terra, για να προσφέρει τεχνογνωσία σε αναγεννητικές δράσεις.


  • Η Αρχαιολόγος του Κίμωνα Τσακίρη είναι η καταγραφή των τελευταίων μηνών μιας βιαστικής ανασκαφής στη Δυτική Μακεδονία του 2012, λίγο προτού η ΔΕΗ την πλημμυρίσει, για την παραγωγή ηλεκτρισμού. Επικεφαλής είναι η Γεωργία Καραμήτρου, μια μεσόκοπη αρχαιολόγος, η οποία επί τέσσερα χρόνια προσπαθούσε να εξασφαλίσει άδεια. Στο τέλος της έδωσαν τέσσερις μήνες, για μια μεγάλη περιοχή με πολλαπλές ταφές και κτερίσματα.
Όπως λέει κι η ίδια, δεν διέθετε ποτέ ιδιαίτερες αντοχές ούτε είναι ευπροσάρμοστη στις κακουχίες -και υπήρξαν πολλές. Είχε ένα όραμα, όμως, και αγωνίστηκε για αυτό. Πιστεύει στην προσωπική ευθύνη, στην αγάπη για τον τόπο. Διορίστηκε το 1981, και δυο χρόνια μετά, ανέλαβε την ανασκαφή 450 στρεμμάτων, με θαμμένες πόλεις. Δημιούργησε το Μουσείο Αιανής Κοζάνης, που είναι και ερευνητικό κέντρο και περιλαμβάνεται στα 10 καλύτερα του κόσμου!


Οι εργάτες τη λάτρευαν. Κι όμως, δυόμιση μήνες πριν από το τέλος, κάτοικοι έκαναν κατάληψη (!), απαιτώντας να προσληφθούν στην ανασκαφή, όπως τους είχε υποσχεθεί ο διευθυντής της τοπικής ΔΕΗ! Μόλις οι καταληψίες αναχώρησαν για στα σπίτια τους, η κα Καραμήτρου μάζεψε τους συνεργάτες της και έσπευσαν να μαζέψουν ό,τι μπόρεσαν, για να μην τα καταστρέψει η βροχή.

Τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ κράτησαν δύο χρόνια. Η Γεωργία Καραμήτρου τέθηκε σε εφεδρεία ύστερα από 30 χρόνια προσφοράς. Σήμερα συνεχίζει να εργάζεται εθελοντικά στο αγαπημένο της μουσείο. Υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι!
  • Η τρίτη ταινία δεν είναι ντοκιμαντέρ. Λέγεται Τετάρτη 04.45 και είναι ένα νουάρ του Αλέξη Αλεξίου. Νουάρ στην Αθήνα; Και όμως. Ο ιδιοκτήτης ενός jazz club είναι χρεωμένος σε Ρουμάνο μαφιόζο και έχει μόλις 32 ώρες για να βρει τα λεφτά, αλλιώς θα χάσει το μαγαζί του. Ή, πώς ένας φιλήσυχος άνθρωπος γίνεται εκδικητής, σε μια Αθήνα πιο σκοτεινή από ποτέ.

Ο Στέλιος Μάινας είναι, όπως πάντα, πολύ καλός, όπως κι ο Δημήτρης Τζουμάκης, ο οποίος κατορθώνει κάθε φορά να γίνει ο ρόλος. Παίζουν επίσης ο Αδάμ Μπουσδούκος, ο ελληνογερμανός πρωταγωνιστής στο Kitchen soul του Φατίχ Ακίν, και η Μαρία Ναυπλιώτου.

2 σχόλια:

Mia Petra είπε...

Τις πιο ωραίες "πολυτέλειες" έχεις διαλέξει Λωτοφάγε. Εγώ πάλι έχω και το θέατρο. Την ελληνική ταινία θα ήθελα να τη δω, βρίσκω κι εγώ πως έχει ενδιαφέρον. Την καλημέρα μου :)

Λωτοφάγος είπε...

@ Η φτώχεια θέλει καλοπέραση, λέει μια από τις καλύτερες ελληνικές παροιμίες, Πέτρα μου!
Και τα ντοκιμαντέρ είναι εξαιρετικά. Ιδίως για σένα που αγαπάς τη φωτογραφία.
Καλό απόγευμα.