Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

Η εθνική μας αμνησία

Ας κάνουμε μια νηφάλια καταγραφή των δεδομένων:
    (του Soloup φυσικά)
  • Είμαστε μια χρεοκοπημένη χώρα. Μια αποικία χρέους, το μέγεθος του οποίου βρίσκεται πλέον στο 175% του ΑΕΠ μας! Η κατρακύλα άρχισε επί Σημίτη, με την είσοδό μας στο ευρώ, και ολοκληρώθηκε επί ΓΑΠ.
  • Τα τελευταία πέντε χρόνια είχαμε κυβερνήσεις οσφυοκαμπτών, οι οποίοι στο εξωτερικό υπέγραφαν μνημόνια ακυρώνοντας το μέλλον των νεότερων γενεών, ενώ στο εσωτερικό χτυπούσαν όσους διαμαρτύρονταν και τρομοκρατούσαν τηλεοπτικώς όσους κλείνονταν στα σπίτια τους.
  • Το 2012, όταν η κατάσταση μπορούσε ακόμα να αναστραφεί, ο ελληνικός λαός δεν τόλμησε να διαβεί τον Ρουβίκωνα κι έδωσε τα κλειδιά στους Σαμαροβενιζέλους, που ολοκλήρωσαν την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους και ξεπούλησαν τα ασημικά.
Κάποτε βλέπαμε και τέτοιες αγάπες!
  • Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του 2014, η τέως κυβέρνηση προκάλεσε πρόωρες εκλογές, πιστεύοντας ότι οι οικονομικές εκκρεμότητες θα μετέτρεπαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε "αριστερή παρένθεση". Μετά, αυτή θα αναλάμβανε ξανά τα ηνία μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία.
  • Ο λαός έκανε την υπέρβαση, αλλά τσιγκούνικα: το 37%, έστω και με τις 50 έδρες μπόνους (νόμος Παυλόπουλου), δεν έφτανε για το σχηματισμό βιώσιμης κυβέρνησης. Μεταξύ Ποταμιού, ΠΑΣΟΚ και ΑΝΕΛ, ο ΣΥΡΙΖΑ προτίμησε να συνεργαστεί με τους τελευταίους, που ήταν συνεπείς αντιμνημονιακοί.
Μερικοί ποταμίσιοι βουλευτές, για να κάνετε τη σύγκριση
  • Για να συνεργαστείς, πρέπει και να συμβιβαστείς. Έτσι, ο Καμμένος έγινε υπουργός Άμυνας και ο Παυλόπουλος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Τα υπόλοιπα είναι φληναφήματα.
  • Η νέα κυβέρνηση δεν δέχτηκε νέες κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, οι υπόλοιποι συμφώνησαν, με αποτέλεσμα να πιστέψουμε ότι το σύμπαν θα συνωμοτήσει υπέρ μας. 
  • Για πρώτη φορά ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις. Με Βαρουφάκη και όχι με Λαπαβίτσα. Επειδή ο λαός έδειξε με κάθε τρόπο ότι δεν θέλει Grexit. Ούτε και μνημόνια, όμως. Σαν κακομαθημένο παιδί, δεν καταλαβαίνει ότι και τα δυο δεν γίνονται. Όπως λέει ο ποιητής, "Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία".

  • Η υφήλιος παρακολούθησε τον τύπο με το ξυρισμένο κεφάλι και το μπέρμπερι κασκόλ να μιλάει με άνεση και να γελάει. Μέχρι αργά τη νύχτα της Παρασκευής, που καραβοτσακισμένος και εξόχως ταραγμένος ανακοίνωσε ότι θα στείλει μέιλ με τις ελληνικές προτάσεις στους "θεσμούς" για έγκριση.
  • Όμως οι γερμανοί και ισπανοί υπάλληλοι των τραπεζών συνέχισαν να βρίζουν την Ελλάδα και να "λυπούνται τον ελληνικό λαό που είναι άτυχος επειδή έχει ανεύθυνη κυβέρνηση"! (Δώσε θάρρος στον χωριάτη, να σ' ανέβει στο κρεβάτι) Την ίδια στιγμή, στα κοινωνικά μέσα έγινε το σύστριγγλο. Ο καθένας έλεγε το μακρύ του και το κοντό του, ενώ οι ξοφλημένοι τέως κυβερνήτες σιγοντάριζαν τους εκβιαστές μας.
  • Ο υπουργός Οικονομικών έστειλε τη Δευτέρα το μέιλ και πήραμε τετράμηνη ανάσα. Μέχρι το τέλος της χρονιάς, πρέπει να πληρώσουμε 29 δισεκατομμύρια στους δανειστές. Στο μεταξύ, η Πρόεδρος της Βουλής δήλωσε ότι θα αρχίσει λογιστικός έλεγχος του χρέους.
  • Τι περιμένουμε, δεδομένων των συνθηκών; Αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, είσπραξη φόρων από τους μπαταξήδες και τα λαμόγια, κάποια αποκατάσταση του κοινωνικού κράτους και πάταξη της γραφειοκρατίας. Δηλαδή, δικαιοσύνη. Αν κελαϊδήσει μάλιστα ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου στο Ειδικό Δικαστήριο όπου οδηγήθηκε χθες, τότε θα έχουμε και άλλες διώξεις. Για να αποκατασταθεί το κοινό περί Δικαίου αίσθημα.
  • Η δήλωση του Μανώλη Γλέζου προκάλεσε ηλιακή καταιγίδα. Από τη μια, τα διεθνή ΜΜΕ την αναπαρήγαγαν σε κλάσματα δευτερολέπτου και από την άλλη έγινε νέος χαμός στο τουίτερ. 
Σκίτσο του Τάσου Αναστασίου στη σημερινή Αυγή
Μετά τη συγγνώμη που μας ζήτησε, όμως, δεν παραιτήθηκε από ευρωβουλευτής. Η κυβέρνηση ψέλλισε κάτι περί ελλιπούς ενημέρωσης και επικράτησε σιωπή. Περίεργα πράγματα. Ώσπου προχθές διάβασα ένα άρθρο του Δημήτρη Ψαρρά (ενός από τους συντελεστές του "Ιού" στην Εφ.τ.Συντ) με τίτλο Μια άλλη ανάγνωση της δήλωσης Γλέζου και το βρήκα πολύ λογικό και πιθανό.

  • Εκείνο που πράγματι με ενόχλησε ήταν ο υπερβάλλων ζήλος του Πρωθυπουργού όταν καταδίκαζε  το σκίτσο του Τ. Αναστασίου, μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ (εδώ). Είναι απαράδεκτο να δίνει τόση έμφαση, επειδή ο Σόιμπλε θυμήθηκε να ενοχληθεί πέντε μέρες μετά τη δημοσίευση.
Ήταν μια σύντομη ανασκόπηση των τελευταίων γεγονότων, επειδή γρήγορα ξεχάσατε την καταστροφή πέντε χρόνων. Ίσως πιστέψατε ότι έγινε πρωθυπουργός η Μαίρη Πόππινς, που θα τα αλλάξει όλα με μαγικό τρόπο σε λίγα λεπτά.
Δεν θυμάμαι τέτοια αδημονία το 2012! Είναι δυνατόν να μην βλέπετε πως, αν η κυβέρνηση αποτύχει, δεν υπάρχει καμία ελπίδα πια; Είναι δυνατόν να συμπεριφέρεστε με τη χαιρεκακία του ΚΚΕ;
Μήπως πρέπει να σας θυμίσω ποιους άλλους έχετε ψηφίσει;

Εδώ ο Ψαριανός μυρίζει το παλτό της Ραχήλ Μακρή, υπό τα βλέμματα Τατσόπουλου και Μεϊμαράκη και τα χάχανα των άλλων!




Ας περιμένουμε, λοιπόν, λιγάκι να βρει το βηματισμό της η νέα κυβέρνηση, μετά τις σφαλιάρες στο Eurogroup. Κι αν έχουμε μία από τα ίδια, ας απαιτήσουμε δημοψήφισμα, με το δίλημμα,
"Καμιά θυσία για το Ευρώ ή πάση θυσία στο Ευρώ;"

9 σχόλια:

Μαζεστίξ είπε...

Να πω κάτι κι εδώ, που ξέχασα να το πω στα λημέρια μου.
Αυτό το ακατανόητο -κατ' εμέ- κράξιμο συντέλεσε στο να μειωθεί ο ενθουσιασμός και να φανεί τελικά ότι τάχα "χάσαμε".
Στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ έχει ξεσπάσει μια διαμάχη πολιτικών και οικονομολόγων για το ποιος τελικά κέρδισε απ' αυτήν τη συμφωνία.
Άλλοι λένε ότι έρδισε η Ελλάδα, άλλοι ότι κέρδισε η Γερμανία και άλλοι ότι το καρπούζι κόπηκε στη μέση.

Οι Γερμανοί, προκειμένου να ισχυροποιήσουν τη θέση τους επικοινωνιακά και ιδίως απέναντι στις άλελς "επικίνδυνες" χώρες, προσπαθούν να περάσουν την άποψη ότι κέρδισαν.
Είναι πολύ σημαντικό γι' αυτούς να βγει προςτ α έξω ότι κέρδισαν.
Μπας και απογοτευτούν οι Ισπανοί, οι Ιρλανδοί κλπ.

Δε θα ήταν, λοιπόν, λογικό να προσπαθουμε κι εμείς να περάσουμε στη διεθνή κοινη γνώμη ότι εμείς κερδίσαμε, για να ενθαρρύνουμε (και το λαό μας) αλλά και τους Ισπανούς, Πορτογάλους, Ιρλανδούς κλπ, ώστε να πράξουν κι αυτοί τα δέοντα, για να αλλάξουν οι συσχετισμοί στην Ευρώπη;
Μια Ελλάδα μόνη της δεν μπορεί να φέρει την άνοιξη.
Μπορέι να ανοίξει ένα δρόμο, αλλά δεν μπορεί και να τον περπατήσειμόνη της.
Γι' αυτό πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε, ώστε να ανέβουν οι ποντέμος και το Σιν Φέιν.
Τότε, τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά.

Και τελοσπάντων, βλέπω πως οι Γερμανοί προσπαθούν να περάσουν επικοινωνιακά πως κέρδισαν οι ίδιοι, για να τρομοκρατήσουν την Ευρώπη, και ταυτόχρονα πολλοί απ' τους Έλληνες, αντί να επιδιωουντ ο αντίθετο... τελικα υιοθετούν (άθελά τους) την επικοινωνιακή ατζέντα των Γερμανών.
Ενώ υπάρχουν αρκετοί λόγοι για να πούμε πως γίνανε "βήματα μπροστά" μέσα σ' αυτό το μήνα.
Αυτό το τελευταίο δεν το αναλύω εδώ, γιατί έγινε σεντόνι.
Αλλα΄τις τελευταίες μέρες, το έχω αναλύσει αρκετά νομίζω.

Διαχειριστής είπε...

Η καλή μέρα απ' το πρωί φαίνεται. Ιδιαίτερα όταν βάζεις τα θεμέλια, όπως την εξόφληση του χρέους στο ακέραιο και εγκαίρως! Εγώ πάντως δεν ψήφισα Βαρουφάκη και Τσίπρα, Λαπαβίτσα και Λαφαζάνη ψήφισα.

Γλαύκη είπε...

Το χρονικό μιας αναπάντεχης "προδοσίας"! Μια χαρά τα έβαλες σε τάξη και σειρά! Θέλει μια οργάνωση μέσα στα στενά μυαλουδάκια μας όλο αυτό που προηγήθηκε! Είσαι εξαιρετικός στην περίληψη και τα κύρια σημεία μιας πονεμένης ιστορίας...
Ως προς την πρότασή σου στο τέλος με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη και το έιχα προτείνει κι εγώ σε κάποιο σχόλιό μου.
Σχετικά με την στάση των Ευρωπαίων με βρίσκει σύμφωνη το σκεπτικό του Μαζεστίξ, μια και είναι αυτονόητο, γιατί αντιδρούν με αυτό τρόπο!
Μακάρι να επιτύχουν οι δικοί μας, για να παρασυρθούν κι άλλοι στην Ευρώπη, μήπως και αλλάξει πορεία ο τροχός!
Μάλλον, όμως το φοβούνται πολλοί αυτό και παντού...

KOYKLITIS είπε...

Είμαι αισιόδοξος.Κι αν ακόμα αποτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ έχουμε σαν εναλλακτική το ΚΚΕ το οποίο μετά την επιτυχημένη διαφήμιση " ρε τι μου θυμίζει" προχωρά ακάθεκτο στην κατάργηση των μνημονίων καταθέτοντας τη σχετική πρόταση στη βουλή.
Άσε δηλαδή που έχει και τη στήριξη του Μίκη,ο οποίος φαίνεται να μην πείστηκε από τα επιχειρήματα του Τσίπρα όπως του τα εξέθεσε όταν τον επισκέφτηκε στο σπίτι του.
Τελικά,για να το σοβαρέψομε,αν τα πράματα φτάσουν στο μη παρέκει η λύση είναι ή δημοψήφισμα ή νέες εκλογές.

Λωτοφάγος είπε...

@ Νομίζω, Μαζεστίξ, πως ούτε οι ίδιοι φαντάζονταν πόσο θα τους πατούσαν οι... εταίροι μας.
Όμως, ακόμα και στα στενά αυτά περιθώρια, μπορούν να κάνουν κάποια πράγματα για αρχή. Πρέπει να κινηθούν γρήγορα, επειδή στα κοινωνικά μέσα έχουν βαλθεί να καννιβαλίσουν τα πάντα. Αλλιώς θα χάσουν γρήγορα το αρχικό κεφάλαιο της δημοφιλίας.

Λωτοφάγος είπε...

@ Κερασιά μου, η διαγραφή χρέους προϋποθέτει έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ.
Εγώ συμφωνώ -κι ας έχω παιδιά έξω- αλλά φοβάμαι πως είμαστε πολύ λίγοι.
Ο Λαπαβίτσας δεν ήταν υποψήφιος στην Αθήνα -δυστυχώς.

Λωτοφάγος είπε...

@ Ελπίζω το πράγμα να μην έχει ξεφύγει τελείως, Γλαύκη. Όφειλαν να έχουν ενημερώσει διεξοδικά και άμεσα τον λαό. Διότι οι Έλληνες είναι σαν παιδιά: ενθουσιάζονται και αποθαρρύνονται το ίδιο εύκολα και χωρίς λογική.
Γι' αυτό, άλλωστε, είχαμε τόσους εμφυλίους στην Ιστορία μας. Που τους πληρώνουμε πάντα με πολύ αίμα και μεγάλα χρονικά διαστήματα οπισθοδρόμησης.

Λωτοφάγος είπε...

@ Είναι η ίδια πρόταση που είχε καταθέσει το 2012 και την είχε ψηφίσει τότε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Πιστεύει ότι τον ξεβρακώνει έτσι. Στην ουσία κάνει φτηνιάρικη αντιπολίτευση.
Όσο για τον Μίκη, αρκετά έχει ξεκουτιάνει, καιρός να το βουλώσει. Μας ζάλισε. Πριν από 11 χρόνια είχε συγχαρεί τον Κωστάκη. Τώρα το παίζει υπερπατριώτης!
Φυσικά. Μετά το 4μηνο, αν η κυβέρνηση δεν βλέπει καθόλου φως, ας κάνει δημοψήφισμα ή εκλογές, για να πάει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.

Πέτρος Δ. είπε...

Το δίλημμα "Καμιά θυσία για το Ευρώ ή πάση θυσία στο Ευρώ;" είναι παραπλανητικό και παγίδα. Δεν θα το αναλύσω, ο καθένας το καταλαβαίνει.
Ο Μίκης έκανε αυτό ακριβώς που έπρεπε.
Υ.Γ. Στη φωτο με το παλτό, δεν είναι ο Μεϊμαράκης - πώς θα μπορούσε άλλωστε να βρίσκεται στα έδρανα των ανεξαρτητοποιημένων βουλευτών - αλλά ο Μάρκος Μπόλαρης. Όλοι υψηλού ήθους και αίσθησης του χιούμορ (αρκεί να μην έχει στόχο τους ίδιους).