Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

Τι στ' αλήθεια μετράει...

Είναι λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Πέμπτης. Έξω αστράφτει και βροντά. Βρέχει σχεδόν ασταμάτητα εδώ και μέρες. Οι λακούβες στην άσφαλτο πολλαπλασιάστηκαν, μα η πόλη έχει επιτέλους πλυθεί.
Άλλες εποχές θα το απολάμβανα. Μου αρέσει η βροχή, δεν με νοιάζει αν βρέχομαι. Μα εδώ και μερικά χρόνια, η ύπαρξη των άστεγων και των φτωχών με εμποδίζει να τη χαρώ.
Πώς να στεγνώσεις τις βρεμένες σου κουβέρτες στο πεζοδρόμιο; Πώς να ζεστάνεις τα παιδιά σου όταν δεν έχεις λεφτά για πετρέλαιο; Πώς να χαμογελάσεις σε μια αφιλόξενη πόλη όπου όλοι σε αποφεύγουν;
Ξορκίζοντας αυτές τις μελαγχολικές σκέψεις, είδα ξανά δυο βιντεάκια. Το ένα προβλήθηκε προχθές βράδυ, στην εκδήλωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα. "Η υπογραφή σου είναι σημαντικότερη από όσο νομίζεις":



Το άλλο το βρήκα στην ιστοσελίδα της Εφημερίδας των Συντακτών. Είναι βουλγάρικο και προσπαθεί να εξαλείψει την ξενοφοβία. Βλέπετε, οι Άγγλοι σιχαίνονται τους Βούλγαρους, κι οι Βούλγαροι μισούν τους Ραμί αυτού του κόσμου. Την τελευταία τρύπα της φλογέρας, δηλαδή:


2 σχόλια:

Νικόλας Τσάρας είπε...

πολύ ενδιαφέρον ανάρτηση μπράβο θα δω και τα βίντεο τώρα !!

Λωτοφάγος είπε...

@ Γράψε μου αν θες τη γνώμη σου και για τα βιντεάκια, Νικόλα. Αν τα θεωρείς αποτελεσματικά.