Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Οι ληστές των ορέων

Έλεγα να γράψω -μέρα που είναι- για τη βία κατά των γυναικών. Όμως διάβασα ένα άρθρο στο Χωνί που με συγκίνησε: κλείνουν, λέει, τα παραδοσιακά καφενεδάκια σε ορεινούς οικισμούς, εξαιτίας των εξοντωτικών προστίμων!
Στο δήμο Φιλιατών Θεσπρωτίας, για παράδειγμα, τιμωρήθηκε ένα καφενείο επειδή δεν είχε πληρώσει δικαιώματα στην ΑΕΠΠΙ για το στερεοφωνικό που έπαιζε μουσική, και ένα άλλο επειδή επέτρεπε σε έναν 80χρονο παππού να καπνίζει σε κλειστό χώρο! Ενώ έπρεπε να τον πετάξει έξω. Όσο για την ΑΕΠΠΙ, υποθέτω βάσιμα ότι ο καφετζής ούτε καν την έχει ξανακούσει.
Τα πρόστιμα κυμαίνονται από 300-600 ευρώ.

Μετά το φόρο επιτηδεύματος που θέλουν να επιβάλουν στους εθελοντές αιμοδότες (φαντάζομαι πως τον θέλουν σε είδος), είναι το δεύτερο πιο γελοία απάνθρωπο πράγμα που άκουσα τον τελευταίο χρόνο.

Στις πεζοπορικές μας εκδρομές έχουμε συχνά βρεθεί σε τέτοια μαγαζάκια. Αναψοκοκκινισμένοι από την ανηφόρα, βρισκόμαστε ξαφνικά σε μια πλακόστρωτη πλατεία με έναν μεγάλο πλάτανο, μια βελανιδιά ή μια καρυδιά και ένα ταπεινό πετρόχτιστο σπιτάκι, που τα τζάμια του αντανακλούν τη φλόγα της σόμπας.


Νιώθεις σαν να βρέθηκες σπίτι σου -κι ας μην κατάγεσαι από χωριό. Είναι τόση η θαλπωρή που σου προσφέρουν τα ξύλινα τραπεζοκαθίσματα, η μυρωδιά του ούζου και του παλιού καπνού, τα ετερόκλητα εμπορεύματα στα ράφια, το σκαμμένο πρόσωπο του καφετζή.
Η φράση, "Μόνο λίγα αβγά και πατάτες έχω", ξεσηκώνει θύελλα ενθουσιασμού, λες και μας είπε πως έχει καρπάτσιο λαβράκι.με μους καπνιστής μελιτζάνας
Συνήθως οι παππούδες μάς κοιτούν με συγκατάβαση. "Από πού είστε;", ρωτούν πάντα, θέλοντας να επιβεβαιώσουν τη θεωρία τους πως οι πρωτευουσιάνοι είναι και πολύ ούφο.

Αυτά, λοιπόν τα καφενεδάκια έβαλαν στόχο κάποια σαΐνια, αφού ξεμπέρδεψαν με τις λίστες Λαγκάρντ, τους εισφοροφυγάδες, τους διακινητές ανθρώπων και ναρκωτικών, αυτούς που έφαγαν 300 εκατομμύρια από τη ΔΕΗ πουλώντας αέρα σε κορόιδα και φυσικά τους μιζαδόρους όπλων και δικτύων.
Αυτά τα καφενεδάκια, που σερβίρουν το πολύ 5-6 καφέδες τη μέρα και υπάρχουν όσο θα υπάρχουν οι αρειμάνιοι παππούδες που παίζουν κανα τάβλι και βλέπουν τηλεόραση χωρίς ήχο.
Ντροπή, ρε λήσταρχοι!

10 σχόλια:

Mia Petra είπε...

Όσο κι αν θέλησα να μπω μέσα στην είδηση, τα περιγραφικά σου λόγια με παρέσυραν μαζί σου: "Νιώθεις σαν να βρέθηκες σπίτι σου -κι ας μην κατάγεσαι από χωριό. Είναι τόση η θαλπωρή που σου προσφέρουν τα ξύλινα τραπεζοκαθίσματα, η μυρωδιά του ούζου και του παλιού καπνού, τα ετερόκλητα εμπορεύματα στα ράφια, το σκαμμένο πρόσωπο του καφετζή"... Μα γιατί δεν γράφεις πιο συχνά..έτσι; Σου πάει πολύ (και) αυτός ο τρόπος γραφής. Διαθέτεις μεταδοτικότητα, εκμεταλλεύσου την, για το καλό μας! Χαχα! Την καλημέρα μου :))

Unknown είπε...

Αυτό που είπε η Πέτρα, Λωτοφάγε! Συμφωνώ απολύτως!! Διαβάζοντας χάθηκα σε εικόνες κι αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων, καταγόμενος -καθώς είμαι- από την επαρχία!

Ντροπή και αίσχος για τους αληταράδες. Τους ληστές με τη γραβάτα!

KOYKLITIS είπε...

Θα μπορούσες να τους αποκαλέσεις και ληστές των ωραίων,αφού πρόκειται πράγματι για ωραίους ανθρώπους.
Δεν ήξερα ότι η ΑΕΠΠΙ φτάνει να ζητάει πνευματικά δικαιώματα από τα καφενεδάκια των βουνών.
Αυτό πάλι με την ανοιχτή τηλεόραση χωρίς ήχο,που το συναντάς παντού,δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω για πιο λόγο το κάνουν.
Το κείμενο απολαυστικότατο.

Λωτοφάγος είπε...

@ Πέτρα μου, ο λυρισμός πρέπει να δίνεται σε δαχτυλίθρα, για να μην γίνεται μελό. Κι εμένα δεν μου άρεσε ποτέ το μελό. Χεχεχε!
Εξάλλου, για να γράφω έτσι, θα πρέπει να νιώθω ζεν. Και συνήθως είμαι έξω φρενών με αυτά που γίνονται και που δεν έχουν τίποτε λυρικό ή ρομαντικό.
Πάντως, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Λωτοφάγος είπε...

* συγγνώμη, "δαχτυλήθρα" ήθελα να πω.

Λωτοφάγος είπε...

@ Πολλές φορές στις πεζοπορίες μας, Έρασμε, έχουμε αντικρίσει τέτοια καφενεδάκια και, πίστεψέ με, τα βλέπουμε σαν όαση μέσα στην έρημο.
Ειδικά όσοι είμαστε καφεϊνομανείς, τρέχουμε προς αυτά φωνάζοντας, "καφεεεε!".
Ναι, είναι αγύρτες και εγκληματίες!
Να είσαι καλά.

Λωτοφάγος είπε...

@ Δεν το σκέφτηκα, Κουκλίτη. Πολύ ωραία ιδέα.
Ναι, η ΑΕΠΠΙ μαζεύει από παντού. Πρόσφατα μάλιστα άκουσα και ένα ραδιοφωνικό σποτάκι που μας καλούσε να δηλώσουμε ότι έχουμε μουσική στο κατάστημά μας.
Καμιά αντίρρηση, αλλά όχι να τσεκουρώνουν την Άνω Ραχούλα!

Δεν σου έχει τύχει να είσαι κάπου όπου βαριέσαι ή σκέφτεσαι κάτι και η αναμμένη τηλεόραση τραβάει το βλέμμα σου σαν μαγνήτης; Δεν βλέπεις, δεν προσέχεις τίποτε. Απλώς ακουμπάς κάπου το βλέμμα και ταξιδεύεις.
Νομίζω πως αυτό γίνεται με τους θαμώνες.

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Γεια σου Λωτοφάγε.
Ε Γ Ρ Α Ψ Ε Σ.

Λωτοφάγος είπε...

@ Ευχαριστώ πολύ, Ιχνηλάτη μου.

Λωτοφάγος είπε...

@ Ευχαριστώ πολύ για την τιμή.