Δεν αντέχω να βλέπω σκοτωμένα ή τραυματισμένα παιδιά. Είναι ίσως το μόνο που δεν αντέχω. Οι επιστήμονες λένε πως τα πρωτεύοντα θηλαστικά έχουν στον κώδικά τους γραμμένη την ανάγκη να προστατεύουν τα μικρά της αγέλης.
Φαίνεται, όμως, πως το αυτοκαταστροφικό είδος που λέγεται άνθρωπος κατάφερε να διαγράψει αυτή την ανάγκη, με αποτέλεσμα τα παιδιά να είναι τα κύρια θύματα των πολέμων, των μέτρων λιτότητας, του τράφικινγκ, των ανώμαλων και του εμπορίου οργάνων.
Σήμερα είδα ένα βίντεο του Aljazeera για τον βομβαρδισμό μιας περιοχής στη Γάζα. Δεν περιέχει ακρωτηριασμένα πτώματα ούτε ποτάμια αίματος. Μεταφέρει στον θεατή τον τρόμο και την αγωνία των αμάχων που, έχοντας χάσει τα σπίτια και τους αγαπημένους τους, δεν έχουν πού να κρυφτούν.
Και οι μεν ενήλικες καταριούνται τους υπόλοιπους Άραβες για την αδιαφορία τους, οι δε έφηβοι αποφεύγουν να κοιτάξουν την κάμερα, για να κρύψουν την οργή τους.
Εκείνο, όμως, που συγκλονίζει είναι η εικόνα των μικρών φυγάδων που περπατούν βιαστικά, συνήθως ξυπόλητοι, ή στους ώμους των μεγαλύτερων. Tόσο μικροί και τόσο ευάλωτοι!
Και το βλέμμα τους... το βλέμμα όπου ο φόβος συνυπάρχει με την απορία: γιατί μας ξεσπιτώνουν; γιατί μας σκοτώνουν; πού πάμε;
Δείτε το βίντεο στην ιστοσελίδα του Infowar ,
και μετά διαβάστε το άρθρο του Άρη Χατζηστεφάνου για τα όπλα που πουλάει το Ισραήλ, με τη διαβεβαίωση ποιότητας, "Tested in Gaza"(δοκιμασμένα στη Γάζα)!
Αυτές τις μέρες άκουσα πως έρχονται στην Αθήνα για συναυλία οι Placebo. Αυτό το συγκρότημα ήταν το μόνο που έσπασε το πολιτιστικό εμπάργκο εναντίον του Ισραήλ το 2009, λίγο μετά την σφαγή στο τουρκικό πλοίο Μαβί Μαρμαρά, λέγοντας ότι δεν τους ενδιαφέρει... η πολιτική! Προφανώς τους ενδιαφέρει μόνο το χρήμα.
Και τα δικά μας μπουμπούκια, η Μαρία Φαραντούρη κι ο Γιώργος Νταλάρας, καλλιτέχνες που αγαπήσαμε αλλά δυστυχώς μας απογοήτευσαν, τραγούδησαν τον περασμένο Μάιο στο Τελ Αβίβ, σπάζοντας το εμπάργκο για το οποίο καλούσαν καλλιτέχνες και νομπελίστες από όλο τον κόσμο.
Μην ξεχνάμε, πάντως, τις χιλιάδες Ισραηλινούς που τολμούν να διαδηλώνουν εναντίον ενός καθεστώτος το οποίο κατάφερε να ξεπεράσει σε αγριότητα το χιτλερικό και, ενώ σφάζει τους Παλαιστινίους από το 1948, καταφέρνει να πείθει ότι είναι το θύμα, ασκώντας μια καλοστημένη προπαγάνδα.
Να μην ξεχνάμε επίσης τους αντιρρησίες συνείδησης, οι οποίοι σαπίζουν στις φυλακές του Ισραήλ.
Αυτοί τραβάνε το κουπί. Εμείς απλώς πληκτρίζουμε.
Φαίνεται, όμως, πως το αυτοκαταστροφικό είδος που λέγεται άνθρωπος κατάφερε να διαγράψει αυτή την ανάγκη, με αποτέλεσμα τα παιδιά να είναι τα κύρια θύματα των πολέμων, των μέτρων λιτότητας, του τράφικινγκ, των ανώμαλων και του εμπορίου οργάνων.
Σήμερα είδα ένα βίντεο του Aljazeera για τον βομβαρδισμό μιας περιοχής στη Γάζα. Δεν περιέχει ακρωτηριασμένα πτώματα ούτε ποτάμια αίματος. Μεταφέρει στον θεατή τον τρόμο και την αγωνία των αμάχων που, έχοντας χάσει τα σπίτια και τους αγαπημένους τους, δεν έχουν πού να κρυφτούν.
Και οι μεν ενήλικες καταριούνται τους υπόλοιπους Άραβες για την αδιαφορία τους, οι δε έφηβοι αποφεύγουν να κοιτάξουν την κάμερα, για να κρύψουν την οργή τους.
Εκείνο, όμως, που συγκλονίζει είναι η εικόνα των μικρών φυγάδων που περπατούν βιαστικά, συνήθως ξυπόλητοι, ή στους ώμους των μεγαλύτερων. Tόσο μικροί και τόσο ευάλωτοι!
Και το βλέμμα τους... το βλέμμα όπου ο φόβος συνυπάρχει με την απορία: γιατί μας ξεσπιτώνουν; γιατί μας σκοτώνουν; πού πάμε;
Δείτε το βίντεο στην ιστοσελίδα του Infowar ,
και μετά διαβάστε το άρθρο του Άρη Χατζηστεφάνου για τα όπλα που πουλάει το Ισραήλ, με τη διαβεβαίωση ποιότητας, "Tested in Gaza"(δοκιμασμένα στη Γάζα)!
Αυτές τις μέρες άκουσα πως έρχονται στην Αθήνα για συναυλία οι Placebo. Αυτό το συγκρότημα ήταν το μόνο που έσπασε το πολιτιστικό εμπάργκο εναντίον του Ισραήλ το 2009, λίγο μετά την σφαγή στο τουρκικό πλοίο Μαβί Μαρμαρά, λέγοντας ότι δεν τους ενδιαφέρει... η πολιτική! Προφανώς τους ενδιαφέρει μόνο το χρήμα.
Και τα δικά μας μπουμπούκια, η Μαρία Φαραντούρη κι ο Γιώργος Νταλάρας, καλλιτέχνες που αγαπήσαμε αλλά δυστυχώς μας απογοήτευσαν, τραγούδησαν τον περασμένο Μάιο στο Τελ Αβίβ, σπάζοντας το εμπάργκο για το οποίο καλούσαν καλλιτέχνες και νομπελίστες από όλο τον κόσμο.
Μην ξεχνάμε, πάντως, τις χιλιάδες Ισραηλινούς που τολμούν να διαδηλώνουν εναντίον ενός καθεστώτος το οποίο κατάφερε να ξεπεράσει σε αγριότητα το χιτλερικό και, ενώ σφάζει τους Παλαιστινίους από το 1948, καταφέρνει να πείθει ότι είναι το θύμα, ασκώντας μια καλοστημένη προπαγάνδα.
 |
| από Gaza Solidarity |
Αυτοί τραβάνε το κουπί. Εμείς απλώς πληκτρίζουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου