Σύντομα σχόλια

Σαράντα χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, έχουμε την πιο αυταρχική κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης. Εκτός από τη διαρκή καταστολή σε διαδηλώσεις και απεργίες, την έλλειψη Δικαιοσύνης, την καθημερινή υποβάθμιση της ζωής μας και την τεράστια ανεργία που εξαναγκάζει τη νεολαία να ξενιτεύεται, τα ΜΜΕ τρομοκρατούν και συσκοτίζουν τα μυαλά των ανθρώπων τόσο επιτυχημένα, ώστε τους έχουν μετατρέψει σε ζόμπι. Η σημερινή χούντα έχει απείρως πιο αποτελεσματικά όπλα από εκείνη του Παπαδόπουλου και είναι άξιον απορίας πώς ακόμα κατορθώνουμε να αντιδρούμε, έστω και υποτονικά.

Αν, μάλιστα, ρίξετε μια ματιά στην Κύπρο, θα διαπιστώσετε ότι η ίδια μέθοδος έχει εφαρμοστεί και εκεί. Με εξαιρετική επιτυχία.

Η 56χρονη παραπληγική πέθανε μία ώρα μετά τη διακοπή ρεύματος, εξαιτίας απλήρωτων λογαριασμών. Η στέρηση του ηλεκτρισμού θέτει σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή των πολιτών, συνεπώς είναι αντισυνταγματική. Επιπλέον, οι συνεχείς αυξήσεις -προκειμένου να καλυφθούν τα υπέρογκα ποσά που δίνονται από την εταιρεία σε ιδιώτες για την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ και οι ζημιές από τις χαμηλές τιμές που απολαμβάνουν ενεργοβόρες βιομηχανίες- καθώς και η επιβολή του χαρατσιού από τον Βαγγέλη Βενιζέλο αυξάνουν τις πιθανότητες να στερηθούν ακόμα περισσότεροι πολίτες αυτό το αγαθό.
Συνεπώς, μπορεί η ΔΕΗ να έκοψε το ρεύμα της άτυχης γυναίκας, αλλά οι ηθικοί αυτουργοί είναι τα μέλη των μνημονιακών κυβερνήσεων και οι βουλευτές οι οποίοι εξακολουθούν να ψηφίζουν εναντίον της επιβίωσής μας.

Από την άλλη, πολλοί καλλιτέχνες παίρνουν μέρος αφιλοκερδώς σε διάφορες εκδηλώσεις συμπαράστασης. Τη Δευτέρα, 28 Ιουλίου, η Χάρις Αλεξίου δίνει συναυλία στο Σύνταγμα για τον αγώνα των 595 καθαριστριών, οι οποίες δικαιώθηκαν μεν στα δικαστήρια, αλλά ο Χαρδούβελης αρνείται την επιστροφή τους στη δουλειά. Είναι μια σπουδαία χειρονομία από τη Χαρούλα μας.
Στο χώρο της συναυλίας θα συγκεντρώνονται φάρμακα για τη Γάζα.
 
Η δίκη στη Μανωλάδα είναι σε εξέλιξη, το σκηνικό με τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας των μεταναστών επαναλαμβάνεται στη Σκάλα Λακωνίας, αλλά:
Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών απαγόρευσε στους αστυνομικούς να απελάσουν Κενυάτισσα και τα τρία ανήλικα παιδιά της, δεχόμενο ότι στην Κένυα, εκείνη μεν απειλείται με κλειτοριδεκτομή, τα παιδιά δε με στρατολόγηση, διώξεις και βασανιστήρια. Είναι μια πρωτοφανής απόφαση για τα χρονικά της ελληνικής δικαιοσύνης.

Το Εκουαδόρ και η Βραζιλία ανακάλεσαν τους πρεσβευτές τους από το Ισραήλ. Υπενθυμίζω ότι το Εκουαδόρ φιλοξενεί στην πρεσβεία του στο Λονδίνο τον Τζούλιαν Άσαντζ, χωρίς όρους.
Η δική μας κυβέρνηση, καθώς και η κυπριακή, δεν βρήκαν ούτε δυο λέξεις να πουν για τη σφαγή αμάχων στη Γάζα. Για να μην κακοφανιστεί ο νέος μας σύμμαχος, το Ισραήλ.

Η ρημαγμένη Σερβία δήλωσε δια του πρωθυπουργού της ότι δεν ανέχεται εκβιασμούς "από φίλους". Όπου "φίλοι" είναι οι 27 της ΕΕ, που απαίτησαν να σταματήσει τις συνεννοήσεις με Μόσχα για τον αγωγό South Stream. Αυτόν που εμείς έχουμε ξεγράψει προ πολλού.  

Στα καθ' ημάς, ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης αρνήθηκε να εκδώσει ψήφισμα για τη Γάζα, με το απίστευτο επιχείρημα ότι δεν γίνεται να εκδίδονται ψηφίσματα για... το παραμικρό! Υπενθυμίζω πως αυτός ο τύπος υπήρξε Συνήγορος του Πολίτη. Τι να περιμένει, όμως, κανείς από κάποιον που ξήλωσε τα παγκάκια της Κλαυθμώνος για να μην κοιμούνται οι άστεγοι και αρνήθηκε να τους ανοίξει το πνευματικό κέντρο μια νύχτα με χιόνι;
Είναι τραγικό να απαλλάσσεσαι από τον δενδροφάγο Κακλαμάνη και να πέφτεις στον ανάλγητο Καμίνη.

Γλίτωσε, λοιπόν, ο Παπαγεωργόπουλος τα ισόβια. Θα τον ταΐζουμε για μόλις 12 χρονάκια. Το ίδιο και τον Λεμούσια (τυχαίο το όνομα; δεν νομίζω). Άκουγα τις προάλλες εκπρόσωπο του Δήμου Θεσσαλονίκης να λέει με άνεση στον δημοσιογράφο Απόστολο Λυκεσά ότι τα χρήματα που υπεξαίρεσε η παρέα του Παπαγεωργόπουλου θα τα χρεωθούν οι δημότες, επειδή η εφορία τα ζητάει! Συγχωρέστε με για την άγνοια. Πώς, όμως, γίνεται να φυλακίζεται κάποιος για απάτη ή υπεξαίρεση και να μην δημεύεται η περιουσία του για να επιστραφούν τα κλεμμένα; Και γιατί να φυλακίζεται, ενώ μπορεί να προσφέρει για πολλά χρόνια κοινωνική εργασία;

Μιας και πιάσαμε τους δήμους, δάκρυσε σήμερα ο Μελισσανίδης στη συνέντευξη τύπου για το γήπεδο της ΑΕΚ. Δεν ξέρω αν τον μιμήθηκαν οι χρυσαυγίτες που είχαν επιτεθεί πριν από μερικές εβδομάδες στους κατοίκους που εναντιώνονται στην καταπάτηση του Άλσους.
Βέβαια, το κλάμα του Στάθη Μπούκουρα στη Βουλή είναι μακράν το πιο σπαραξικάρδιο. Τόσο πολύ, ώστε συγκίνησε τις ανακρίτριες. Διότι έδειξε πως είναι αισθηματίας, βρε αδελφέ. Όχι σαν τους αναίσθητους πιτσιρικάδες του Βελβεντού ή τον Μαζιώτη, που αρνούνται ακόμα και να καταθέσουν.
Τι να πει κανείς; Εγκληματικές φύσεις!

Μετά το δάκρυ του αείμνηστου Τάσσου, όταν έλεγε περήφανα "Δεν παρέλαβα κράτος για να παραδώσω κοινότητα", έγιναν της μόδας τα δάκρυα. Δακρύζουν ποδοσφαιριστές, δακρύζουν πολιτικοί, δακρύζουν τραγουδιστές. Έντιμοι και απατεώνες το έχουν πλέον εύκολο το κλάμα.
Αμάν! Μουλιάσαμε πια!

Μόνο ο φτωχούλης Raju δάκρυσε πραγματικά, όταν εθελοντές τον απελευθέρωσαν από αλυσίδες που τον κρατούσαν σε επώδυνη σκλαβιά επί μισόν αιώνα!   ( εδώ μπορείτε να δείτε και το βίντεο)