Κυριακή 20 Ιουλίου 2014

Τότε και σήμερα

Τότε υπήρχε ακόμα το Κίνημα των Αδεσμεύτων. Ο Μακάριος -όσες αντιρρήσεις κι αν έχει κανείς για την προσωπικότητά του- ασκούσε φιλοαραβική πολιτική, συνεργαζόταν με την Ινδία, την Κένυα και με τις κυβερνήσεις που είχαν απελευθερώσει τις αφρικανικές χώρες από τους αποικιοκράτες.
Σαλαζάρ, Φράνκο και Ιωαννίδης κυβερνούσαν δικτατορικά Ελλάδα και Ιβηρική, μα όχι για πολύ ακόμα.
Τότε, ο πόλεμος στο Βιετνάμ τελείωνε, με νίκη των μικρόσωμων φτωχών αγροτών απέναντι σε μια αυτοκρατορία που έμελλε να γίνει κοσμοκράτειρα.
Τότε υπήρχε το σοβιετικό στρατόπεδο, ως αντίπαλο δέος, με όλους τους μύθους υπέρ του και τον Ψυχρό Πόλεμο εναντίον του.
Ο απόηχος του Μάη του '68 γοήτευε τους έφηβους σε Ευρώπη και Αμερική.

Τότε δεν υπήρχε διαδίκτυο.
Τότε δεν είχε αποκρυπτογραφηθεί το ανθρώπινο γονιδίωμα.
Τότε το Ιράν είχε σάχη.

Δέκα μήνες πριν, τα "παιδιά" της Σχολής του Σικάγου είχαν εφαρμόσει διά του αιμοσταγούς Πινοτσέτ την ολέθρια οικονομική τους πολιτική στη Χιλή. Τώρα εφαρμόζεται παντού.
Πέντε χρόνια πριν, ο Άρμστρονγκ και ο Όλντριν είχαν κάνει τα πρώτα βήματα στη Σελήνη.

Σήμερα, σαράντα χρόνια μετά, η Κύπρος είναι ακόμα διαιρεμένη χωρίς να φαίνεται κάποια λύση στον ορίζοντα. Δέκα χρόνια πριν, με ένα περήφανο "όχι" του λαού και του Προέδρου της, μπήκε στην ΕΕ. Πέρυσι εφαρμόστηκε εκεί το δεύτερο μέρος του πειράματος που άρχισε στην Ελλάδα το 2010: κούρεμα των ιδιωτικών καταθέσεων και υπαγωγή της σε μνημόνιο. Τα κοιτάσματα του φυσικού αερίου στον θαλάσσιο χώρο της εποφθαλμιούν η Τουρκία, το Ισραήλ και σύσσωμη η Δύση. Θα είναι τα λύτρα; Ποιος ξέρει..

Σήμερα ξέρουμε, χάρη στον Σνόουντεν ότι το διαδίκτυο που τόσο αγαπήσαμε παρακολουθείται στενότατα και μας φακελώνει. Χάρη στον Άσαντζ μάθαμε τη μυστική διπλωματία που παίζει στα ζάρια χώρες και λαούς. Και οι δύο είναι οι διασημότεροι καταζητούμενοι, ενώ θα έπρεπε να είναι παγκόσμιοι ήρωες.

Σήμερα γνωρίζουμε πολλά πράγματα για το DNA. Όπως το ότι όλοι μας καταγόμαστε από μια μητέρα από την Αφρική.
Και τι ακριβώς κάνουμε για το λίκνο μας; Εμφύλιοι, πολέμαρχοι, σκοτεινοί τυχοδιώκτες και μισθοφόροι διαλύουν τα πάντα μέσα σε ποτάμια αίματος και πόνου..
 
Ο Ψυχρός Πόλεμος διαλύθηκε, μαζί με τη Σοβιετική Ένωση και τα κράτη που τη συναποτελούσαν. Η ίδια η Ρωσία πέρασε από την ξεφτίλα του Γιέλτσιν και των νεόκοπων ολιγαρχών, στον τσαρικών αντιλήψεων καγκεμπίτη Πούτιν. Η Ουκρανία σπαράσσεται από εμφύλιο. Οι χώρες του Καυκάσου αγνοούνται, οι χώρες της Βαλτικής είναι πάμπτωχες.
Όλοι οι πόλεμοι του 21ου αιώνα μετά τους Δίδυμους Πύργους κατέληξαν σε φιάσκο για τις ΗΠΑ και σε καταστροφή για τους άλλους: Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Νιγηρία, Σομαλία και φυσικά Συρία.


Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί από τα χωριά τους και αγωνίζονται να επιβιώσουν σε στρατόπεδα προσφύγων ή επιβιβάζονται σε φελούκες, ελπίζοντας να φτάσουν σε μια Ευρώπη που εκφασίζεται ραγδαία, φοβούμενη τον ίδιο της τον εαυτό. Την ίδια στιγμή, χιλιάδες καλά εκπαιδευμένοι νέοι φεύγουν από τον χρεοκοπημένο Νότο, πιστεύοντας πως θα βρουν δουλειά στο Βορρά.

Στη Λατινική Αμερική, κάτι περίεργοι τύποι προσπαθούν εδώ και χρόνια να αλλάξουν τη μοίρα της. Με μικρότερη ή μεγαλύτερη επιτυχία ο καθένας. Πάντως, όχι πλέον με πραξικοπήματα.

Μόνο η Παλαιστίνη αιμορραγεί διαχρονικά, λες και τίποτε δεν άλλαξε. Οι φασίστες της ισραηλινής κυβέρνησης δεν εφαρμόζουν απλώς το δόγμα "οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος". Σφάζουν ανηλεώς εκατοντάδες γυναικόπαιδα, με πρόσχημα την περίεργη απαγωγή και δολοφονία τριών ισραηλινών εφήβων, σε περιοχή που ελέγχεται απόλυτα από τους ίδιους.

Υ.Γ. Πριν από δεκατρία ακριβώς χρόνια, ο 23χρονος Κάρλο Τζουλιάνι δολοφονείται στη Γένοβα, κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων εναντίον της Παγκοσμιοποίησης. Τις θυμάται, άραγε, κανείς αυτές τις πολύχρωμες κινητοποιήσεις ανθρώπων που έβλεπαν από τότε τι επρόκειτο να επιβληθεί;

Δεν υπάρχουν σχόλια: