Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

"Μια νύχτα στην Ακρόπολη"

Στις 30 Μαΐου 1941, ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας κατέβασαν τη χιτλερική σημαία από την Ακρόπολη και την έριξαν στο άντρο του Εριχθώνιου όφι.
Του φιδιού, δηλαδή, που οι αρχαίοι Αθηναίοι πίστευαν πως προστάτευε τον Ιερό Βράχο.
Δεκαενιάχρονα παιδιά τότε, θεώρησαν μεγάλη προσβολή το να ανεμίζει η ναζιστική σβάστικα στο μνημείο που συμβολίζει τη Δημοκρατία.
Πλήρωσαν πολύ ακριβά την πράξη τους. Και τίποτε άλλο να μην είχαν κάνει στη ζωή τους, νομίζω πως αυτό αρκεί για να τους ευγνωμονούμε που έσωσαν την αξιοπρέπεια ενός γονατισμένου λαού.
Γι' αυτό και στις πρόσφατες ευρωεκλογές, ένας στους τρεις ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ "σταύρωσε" το όνομα του Γλέζου. Σαν ένα μικρό ευχαριστώ.


Πολλές φορές τελευταία έχω διαβάσει στο τουίτερ σχόλια κάποιων κλανιάρηδων του πληκτρολογίου, οι οποίοι εύχονται το θάνατο του Γλέζου ή μιλούν απαξιωτικά για αυτόν. Το παίζουν και καλά αριστεριστές.
Προφανώς μεγάλωσαν σε οικογένειες ευεργετημένες από το ΠΑΣΟΚ. Από αυτές που τα έφαγαν μαζί με τον Πάγκαλο. Χωρίς αρχές, χωρίς όραμα, χωρίς αυτοσεβασμό.
Τώρα που δεν τρώνε πια, ξερνούν το φθόνο και τη χολή τους εναντίον όσων δεν τους μοιάζουν.
Αν ζούσαν τότε, θα εκφράζονταν με τον τρόπο της εφημερίδας Βραδυνή. Δουλικά.

Από το Κυριακάτικο Σχολείο
 Δυστυχισμένοι άνθρωποι....

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όταν τα βλέπω αυτά, μου' ρχεται να βγω έξω και να αρχίσω να κυνηγώ τους ανιστόρητους και "τους έχοντες τον εγκέφαλο διατηρείν την κεφαλή εις την θέσιν της". Μα δεν το κάνω, διότι καταλαβαίνω ότι κάτι τέτοιο είναι φασιστικό. Μα ποια άλλη λύση υπάρχει, ώστε να ελαχιστοποιηθούν ή και να εξαφανιστούν κάτι τέτοιες αισχρές απόψεις;
Εκεί που έχω καταλήξει -μα είναι αρκετά ανώριμη η σκέψη στο κεφάλι μου, ακόμη- είναι ο ήρεμος και λογικός διάλογος με τους υποστηρικτές των εν λόγω απόψεων, αφού προηγηθεί η κατανόηση της προέλευσης και του τρόπου γέννησης τέτοιων αντιλήψεων. Χωρίς, βέβαια να δεχτούμε ότι κάποια από τις απόψεις είναι σωστή εκ των προτέρων. Ένας διάλογος πάνω στο ζήτημα, δηλαδή, που θα έχει ως στόχο την ανάλυση του θέματος και των επιμέρους θεμάτων που θα προκύψουν στην πορεία, την απόδειξη των όποιων θέσεων και την από κοινού κατάληξη σε ένα ή περισσότερα συμπεράσματα.
Αυτή είναι η λύση που προτείνω, για να φύγουμε από τη βία των απο'δώ και τη βία των απο'κεί.

Μήπως είμαι πολύ ρομαντιστής, Λωτοφάγε;

Κώστας Π.

Λωτοφάγος είπε...

@ Καλό μήνα, φίλε Κώστα.
Το περίεργο είναι πως δεν διοχετεύουν την αμφισβήτησή τους προς κάτι δημιουργικό. Απλώς απέχουν στις εκλογές και αποδομούν συστηματικά ό,τι θεωρούν πως τους επιβάλλεται ή τους έχει εκνευρίσει.
Δεν είναι καινούριο φαινόμενο: θα σου θυμίσω τον εξοστρακισμό του Αριστείδη, επειδή αποκαλούνταν Δίκαιος. Ακόμα κι αν πρόκειται για μύθο, όπως ακριβώς και η κλίνη του Προκρούστη, εκφράζει θαυμάσια τη μανία των Ελλήνων να εξοντώνουν όποιον ξεφεύγει από τη μετριότητα ή τους θυμίζει τη δική τους μετριότητα.
Μάλλον κανιβαλισμό θυμίζει.