Πριν από τρία χρόνια, ο Νίκος Παπάζογλου άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο και έναν λαό, που ένα μήνα μετά θα γέμιζε την Πλατεία Συντάγματος, σε μια ύστατη προσπάθεια να ανατρέψει τη μοίρα που κάποια καθάρματα τού όρισαν.
Πριν από ένα χρόνο, ο Δημήτρης Μητροπάνος άφησε πεθαίνοντας μια καθημαγμένη χώρα και έναν λαό βυθισμένο στην κατάθλιψη και τον φόβο.
Από τότε, κάθε θάνατος καλλιτέχνη, έστω κι αν έχει αποσυρθεί προ πολλού, προκαλεί διαδικτυακό θρήνο. Οι ψυχολόγοι τον ερμηνεύουν ως πένθος, ως ευκαιρία να κλάψουν, κυρίως οι νέοι, για το όνειρο που δεν πρόλαβαν να φτιάξουν ούτε καν στη φαντασία τους...
Πριν από ένα χρόνο, ο Δημήτρης Μητροπάνος άφησε πεθαίνοντας μια καθημαγμένη χώρα και έναν λαό βυθισμένο στην κατάθλιψη και τον φόβο.
Από τότε, κάθε θάνατος καλλιτέχνη, έστω κι αν έχει αποσυρθεί προ πολλού, προκαλεί διαδικτυακό θρήνο. Οι ψυχολόγοι τον ερμηνεύουν ως πένθος, ως ευκαιρία να κλάψουν, κυρίως οι νέοι, για το όνειρο που δεν πρόλαβαν να φτιάξουν ούτε καν στη φαντασία τους...
2 σχόλια:
Φτωχαίνουμε (ΚΑΙ) πολιτισμικά!
@ Μας αφήνουν οι παλιοί, Ιχνηλάτη μου. Βλέπω, όμως, πως σιγά σιγά μια νέα γενιά μουσικών κατορθώνει να υψώσει ανάστημα, παρά τις αντιξοότητες.
Πρόσφατα, το "Κόκκινο" οργάνωσε παρουσιάσεις νέων μουσικών στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Κι αυτό είναι πολύ παρήγορο.
Καλή Ανάσταση.
Δημοσίευση σχολίου