Σάββατο 26 Απριλίου 2014

Για μια ελιά...

Το 2001 είχα διαβάσει εκείνο το υπερεκτιμημένο πόνημα του δημοσιογράφου Τόμας Φρίντμαν Το Λέξους κι η Ελιά (1999), με το οποίο προσπαθούσε να μας εξηγήσει τον νεοφιλελευθερισμό και την παγκοσμιοποίηση. Για την ακρίβεια, να μας τα δώσει σαν υπόθετα.
Κατά τον Φρίντμαν, ο μισός πλανήτης κυνηγάει το Λέξους (ανάπτυξη, εκσυγχρονισμός), ενώ ο άλλος μισός βρίσκεται στα αρχαϊκά χρόνια, αγκιστρωμένος στη γη και τις ελιές του.

Είχε εισηγηθεί και την ανεκδιήγητη Θεωρία των Χρυσών Αψίδων, για να μας πείσει ότι δύο χώρες που έχουν McDonalds δεν πολεμούν μεταξύ τους!  Βεβαίως, ο βομβαρδισμός της Σερβίας τον διέψευσε, αλλά για τύπους σαν αυτόν κάτι τέτοια είναι ανθυπολεπτομέρειες.

Τέλος πάντων, δεκαπέντε χρόνια μετά, οι κάτοχοι των Λέξους ροκανίζουν τον πλούτο ολόκληρων χωρών βυθίζοντάς τις στην απόγνωση, ενώ στη Λωρίδα της Γάζας οι Ισραηλινοί συνεχίζουν τον εποικισμό, εξαθλιώνοντας και ταπεινώνοντας τους Παλαιστινίους:
https://twitter.com/PressTV/status/460091813609492482/photo/1

4 σχόλια:

Μαζεστίξ είπε...

Και τώρα που η "Ελιά" είναι με το Λέξους τί γίνεται;

Εγώ πάντως είμαι με την ελιά, χωρίς Ε κεφαλαίο και χωρίς εισαγωγικά.
Η ελιά έθρεψε τον άνθρωπο τόσες χιλιετίες, η ελιά θα συνεχίσει να τοντ ρέφει.
Ωραίες οι Λέξους, αλλά δεν τρώγονται...

Βίκυ Δερμάνη είπε...

όταν οι "ωραίες" θεωρίες γράφονται από ανθρώπους που στην πράξη μισάνθρωποι είναι...

Λωτοφάγος είπε...

@ Κι όχι μόνο δεν τρώγονται, αλλά, αν τις κάψεις, δεν θερμαίνουν κιόλας, Μαζεστίξ. :))
Κι εγώ με την ελιά και το αμπέλι είμαι. Γιατί χρειάζεται και το κρασάκι πού και πού.

Λωτοφάγος είπε...

@ Και μισάνθρωποι και πουλημένοι, Βίκυ. Σωστά τα λες.
Γελοίες θεωρίες για μιαν εποχή που όλα φαίνονταν ανέφελα.
Εμείς είχαμε τότε και τον πυρετό του Χρηματιστηρίου!