Υπάρχει και πολιτισμός

• Την Κυριακή πήγα στην εκδήλωση "Ψωμί και τριαντάφυλλα", που οργάνωσε το Δίκτυο Πολιτών Ηρακλείου Αττικής για την Ημέρα της Γυναίκας. Πόλος έλξης ήταν η τραγουδίστρια Μαίρη Έσπερ, η οποία παρουσίασε μαζί με τον πιανίστα και τραγουδιστή Άρη Γραικούση μέρος από το περσινό πρόγραμμα του "Χαμάμ". 

Τα τραγούδια ήταν καλοδιαλεγμένα και οι δύο καλλιτέχνες εξαιρετικοί. Στο τέλος υπήρχε και ο απαραίτητος μπουφές, με τα χειροποίητα καναπεδάκια. Για να σκάνε οι μίζεροι οχτροί μας στην ΕΕ.

• Στην Πινακοθήκη Βογιατζόγλου χθες βράδυ -πολύτιμο δώρο του συλλέκτη στους Νεοϊωνιώτες- ο Αύγουστος Κορτώ παρουσίασε το βιβλίο που έχει γράψει για τη μητέρα του, η οποία είχε διπολική διαταραχή (παλιά το λέγαμε μανιοκατάθλιψη) και τελικά αυτοκτόνησε. 

Στο ακροατήριο υπήρχαν άνθρωποι με προσωπικά βιώματα από την ασθένεια, οι οποίοι ευχαρίστησαν τον συγγραφέα για το θάρρος του να μιλήσει επιτέλους για ένα θέμα ταμπού. Στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν πολλά τέτοια ταμπού, για τα οποία κανείς δεν φταίει. Αντίθετα, γεμίζουν ενοχές τους άμεσα εμπλεκόμενους και τους απαγορεύουν να ζητήσουν βοήθεια. Κάποια πέφτουν σιγά σιγά. Άλλα χρειάζονται ένα δυνατό σοκ, όπως λειτούργησε η κρίση για τις αυτοκτονίες.
Είναι, όμως, καιρός να μιλήσουμε για όλα αυτά. Μόνο έτσι θα τα θεραπεύσουμε ή θα τα καταπολεμήσουμε.
Παρεμπιπτόντως, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί εκείνος ο ανεκδιήγητος Βερύκιος έβρισε σκαιότατα τον Κορτώ. Από όλους τους συγγραφείς που έχω γνωρίσει, είναι ο πιο γλυκός και προσιτός. Ή, μήπως, ακριβώς για αυτό; 
Έβρισε επίσης συλλήβδην και τις γυναίκες, οι οποίες, κατά τη γνώμη του, έχουν "σατανικό μυαλό"! Βεβαίως, όταν ένας άντρας μιλάει έτσι, ένα από τα δύο συμβαίνει: ή είναι φασίστας ρατσιστής ή δεν "σταυρώνει" ούτε θηλυκιά γάτα! Του στερημένου τού φταίνε πάντα οι άλλοι.

• Και επειδή ο Κορτώ έψεξε τις προάλλες τον Λιβάνη που εξέδωσε το βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα, θα ήθελα ως ιστορικός να δηλώσω πως οι προσωπικές μαρτυρίες είναι οι πολυτιμότερες ιστορικές πηγές. 

Η Ιστορία γράφεται από τους νικητές. Αν δεν υπήρχαν οι μαρτυρίες των ηττημένων, πώς θα μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε τον Εμφύλιο, τις αποτυχημένες επαναστάσεις, την Κομμούνα του Παρισιού και τόσα άλλα σημαντικά γεγονότα; Ακόμα και το βιβλίο του Χίτλερ "Ο Αγών μου" μελετούμε, σε μια προσπάθεια να καταλάβουμε τι γινόταν στο θολωμένο του μυαλό. Κι αν ο μακελάρης Αδόλφος έχει το δικαίωμα να επανεκδίδεται διαρκώς, γιατί να μην έχει ο Κουφοντίνας σήμερα κι ο Σάββας Ξηρός αύριο; Ας μην είμαστε τόσο μυγιάγγιχτοι κι ας ανοίξουμε το μυαλό μας, για να καταλάβουμε τον πολύπλοκο σημερινό κόσμο.

• Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά την καταστροφή από πυρκαγιά του Κατράντζου (γωνία Σταδίου και Αιόλου), Εκκλησία και Δήμος ξέμπλεξαν τους μηρούς τους και αποφάσισαν να αναθέσουν στον Μανώλη Αναστασάκο την κατασκευή γιγάντιας τοιχογραφίας. 

Ο καλλιτέχνης έχει φτιάξει στην Πειραιώς εκείνη την τοιχογραφία με τα ενωμένα χέρια που προσεύχονται. Το έργο είναι εμπνευσμένο από τον πίνακα του Schnorr Von Carolsfeld για την αποπομπή των πρωτόπλαστων,

και θα γίνει κάπως έτσι:

πριν    και   μετά

Θα προτιμούσα κάτι λιγότερο θρησκευτικό, αλλά μάλλον συμβολίζει την ίδια την Ελλάδα. Ελπίζω να μην υπονοεί ότι οι στοργικοί εταίροι μας θα μας εκδιώξουν από τη "δημοκρατική" ΕΕ (εδώ γελάνε!).

• Έχετε ξανακούσει το όνομα Λούης Τίκας; Είχε γεννηθεί στο Ρέθυμνο ως Ηλίας Σπαντιδάκης, μα το άλλαξε όταν μετανάστευσε στην Αμερική. Εκεί δούλεψε στα ανθρακωρυχεία του Λάντλοου (Κολοράντο), συνδικαλίστηκε, ηγήθηκε απεργιακού αγώνα και τελικά δολοφονήθηκε, μαζί με άλλους 49 συναγωνιστές του, από την Εθνοφρουρά για χάρη των Ροκφέλερ.

 

Πριν από πολλά χρόνια είχε αφηγηθεί την ιστορία του ο Ιός της Ελευθεροτυπίας. Στις 20 Απριλίου συμπληρώνεται ένας αιώνας από τα δραματικά εκείνα γεγονότα, και επιτέλους δυο Έλληνες κινηματογραφιστές, η Λαμπρινή Θωμά κι ο Νίκος Βεντούρας, κατάφεραν με χίλια ζόρια να φτιάξουν ένα ντοκιμαντέρ για αυτόν που αποτελεί θρύλο για τους σημερινούς κατοίκους του Λάντλοου.

Η ταινία θα προβληθεί στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης. Εδώ ένα απόσπασμα.

• Σχεδόν τρία χρόνια μετά την άλλη σφαγή, στο νησί Ουτόγια της Νορβηγίας, 69 εφήβων από τον ναζιστή Μπρέιβικ, η κυβέρνηση ανέθεσε σε σουηδό καλλιτέχνη την κατασκευή μνημείου. Με μια τομή που θα γίνει στην άκρη της χερσονήσου απέναντι από το νησί, θα κοπεί ένα κομμάτι γης μαζί με δέντρα και θα μεταφερθεί εκεί όπου σκότωσε άλλους 8 με βόμβα. 

Στην τομή θα αναγραφούν τα ονόματα των θυμάτων. Εδώ για περισσότερες λεπτομέρειες.

• Τέλος, για να μην ξεχνιόμαστε, σήμερα θα γίνει ο διαγωνισμός για την επιλογή του τραγουδιού που θα στείλουμε στο πανηγυράκι της Eurovision. Του οποίου τη διοργάνωση έχει αναλάβει ο ιδιοκτήτης του καναλιού MAD, και τέως ιδιοκτήτης των Metropolis, Ανδρέας Κουρής υιός του Μάκη, αν έχετε ακουστά.

Τα Metropolis έκλεισαν, αλλά οι εργαζόμενοι ουδέποτε αποζημιώθηκαν ή εισέπραξαν τα δεδουλευμένα τους. Η κυβέρνηση αδιαφορεί, ενώ ο Κουρής επέστρεψε πέρυσι ως λευκή περιστερά και ανέλαβε τη Eurovision. Οι απολυμένοι, όμως, δεν το βάζουν κάτω και ετοιμάζονται απόψε να χαλάσουν πάλι τη μαγιονέζα.