Τα βρόμικα χέρια κρατούν μαχαίρια

Χθες βράδυ, στον Πολυχώρο των εκδόσεων Μεταίχμιο (Ιπποκράτους 118), παρακολούθησα μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με αφορμή το βιβλίο του Κωστή Παπαϊωάννου, Τα καθαρά χέρια της Χρυσής Αυγής. Δεν ήταν παρουσίαση, αλλά συζήτηση του συγγραφέα (http://antiphono.wordpress.com/)με τους δημοσιογράφους-μπλογκερ Αποστόλη Φωτιάδη (http://apostolisfotiadis.wordpress.com/), Κωνσταντίνο Πουλή (http://pouliskonstantinos.blogspot.gr/), Μιχάλη Παναγιωτάκη (http://histologion-gr.blogspot.gr/) και Σπύρο Παπαδόπουλο (http://tovytio.wordpress.com/).

Ευτυχώς υπήρχαν αρκετοί νέοι στο ακροατήριο. Ανάμεσά τους και δύο έφηβοι, οι οποίοι παραπονέθηκαν ότι οι καθηγητές τους δεν αντιδρούν καθόλου όταν ακούνε εθνικιστές μαθητές να προπαγανδίζουν τις γνωστές παπαριές περί Ελλήνων και προγόνων. Βλέπετε είναι σε αυτή την ηλικία που νομίζουν ότι οι μεγάλοι οφείλουν να είναι γενναίοι.

Το κοινό σημείο των εισηγητών είναι το ότι είχαν χτυπήσει το καμπανάκι για τον νεοναζιστικό κίνδυνο, χρόνια προτού αυτός γίνει πασιφανής. Οι εισηγήσεις ήταν πολύ ενδιαφέρουσες και προκάλεσαν πολλές ερωτήσεις, αλλά ο χρόνος ήταν περιορισμένος και κάποιες έμειναν ανείπωτες.
Έτσι, δεν μπόρεσα να κάνω την ερώτηση που με ανησυχεί πολύ:
ακόμα κι αν η κυβέρνηση αυτή πέσει, πάρει την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ και βάλει σε εφαρμογή το όποιο σχέδιό του, πώς θα μπορέσουμε να εξαφανίσουμε τη φασιστική νοοτροπία, τη λατρεία της βίας και της ισχύος και το μίσος προς τους άλλους που έχουν διαβρώσει την ψυχή αυτού του 10% (τουλάχιστον), το οποίο υποστηρίζει το ναζιστικό μόρφωμα, παρά τα εγκλήματα που αποκαλύπτονται;