Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2014

Αποχωρισμοί

"Φεύγω, φεύγω, κάθε μέρα φεύγω", τραγουδάει ο Ορφέας Περίδης στο ραδιόφωνο.
"Βαλτός είναι;", σε ρωτάει με θλιμμένο χαμόγελο. Αποστρέφεις το βλέμμα, για να μην δει ότι βούρκωσες.

Στο αεροδρόμιο ουρές από νέα παιδιά που φεύγουν για Βρετανία και Σκανδιναβικές χώρες. Την αγκαλιάζετε δακρυσμένοι. "Να προσέχετε", σας λέει τρυφερά.
Δείχνει το διαβατήριο στον υπάλληλο. Σας χαμογελάει, προτού μπει στο "Hellenic Gourmet", για να πάρει το απαραίτητο βιολογικό ελαιόλαδο και το λικέρ μαστίχα. "Τα άλλα τα βρίσκω κι εκεί". Πληρώνει και παίρνει τη σακούλα.

Κουνάει το χέρι σε αποχαιρετισμό. Διαβάζεις τα χείλη της: "Σας αγαπάω". "Κι εμείς". Ο κόμπος στο λαιμό σε πνίγει. Απομακρύνεται, με το βήμα του ανθρώπου που νιώθει άνετα στα αεροδρόμια.

Η μετανάστευση θεωρούνταν επιλογή πριν από μερικά χρόνια. Τώρα η Ελλάδα διώχνει τα παιδιά της. Δεν μπορεί να τα θρέψει. Δεν περίσσεψε τίποτε από τις ακρίδες. Πληρώνετε στο μηχάνημα και παίρνετε το αυτοκίνητο. Ένα μήνυμα στο κινητό: "Όταν φτάσετε σπίτι, κάνε αναπάντητη. Μην στενοχωριέστε. Θα ξανάρθω".

Θα ξανάρθει. Κι εσύ εύχεσαι να έχεις και τότε τη δυνατότητα για το οικογενειακό τραπέζι, να μένετε ακόμα στο σπίτι σας, να είστε όρθιοι κι όχι σκυφτοί.
Ελπίζεις να μην ξαναδεί τη χώρα της ταπεινωμένη, να μην επιλέξει ο λαός τα τέρατα, να έχουν τιμωρηθεί οι υπαίτιοι.

Φτάνοντας σπίτι, κάνεις αναπάντητη, ανάβεις το ραδιόφωνο για να διώξεις τη θλίψη και κλειδώνεις την πόρτα. Δεν περιμένετε κανέναν απόψε...

12 σχόλια:

Mia Petra είπε...

Κάθε χρόνο που σε διαβάζω κλαίω... Και δεν είναι καθόλου σωστό που δεν βρίσκω τι να σου πω... Προχθές έφυγε και η ανιψιά μου. Παραμονή πρωτοχρονιάς γιατί δεν έβρισκε άλλο εισιτήριο... Ούτε καν πρωτοχρονιά δεν έκανε μαζί μας. Καλή αντάμωση και πάλι καλέ μου φίλε. Καλό βράδυ.

Λωτοφάγος είπε...

@ Δεν χρειάζεται να πεις κάτι, καλή μου φίλη. Τον πόνο μου εκφράζω, για να παρηγορηθώ.
Παραμονή Πρωτοχρονιάς έφυγε η μεγάλη μου κόρη.
Άσε, αυτές οι μέρες είναι πολύ δύσκολες.
Ας είναι καλά τα παιδιά, τουλάχιστον.

Ναπoλέων είπε...

«Ας είναι καλά τα παιδιά, τουλάχιστον»

Χμμ...

Λες, ακριβέ μας Λωτοφάγε, εμείς να μην προλάβουμε να είμαστε -ή, έστω, να αισθανθούμε ότι είμαστε...- καλά;

Έχω την εντύπωση ότι εσύ θα προλάβεις. Ίσως κι εγώ. Πού ξέρεις...

Καλή χρονιά!
anyway...

BUTTERFLY είπε...

Πολυ δυσκολοι οι αποχαιρετισμοι...ειδικα οταν στους επιβαλλουν...
Ελπιζω να ειστε καλα και να ανταμωσετε παλι συντομα!

KOYKLITIS είπε...

Οι αποχωρισμοί που φέρνουν και πάλι το αντάμωμα είναι κομμάτι ευτυχίας.
Τους άλλους αποχωρισμούς φοβάμαι. Τους μόνιμους...

Kate'sCakeBox είπε...

Καλή χρονιά φίλε μου με εκαλύτερες μέρες εύχομαι..το κείμενό σου ρεαλιστικό και αιχμηρό για τον αποχωρισμό των ''θησαυρών''μας που λέγονται παιδιά..οι ακρίδες όπως πολύ σωστά διατύπωσες δεν άφησαν τίποτα στο τρομακτικό τους σάρωμα..εγώ έγραψα ας περάσουμε τη γέφυρα και φυσικά δεν σταματάμε εκεί..ήρθε η ώρα να αντιδράσουμε σθεναρά..χαίρομαι όταν συναντώ φίλους σαν και σένα που δεν πέφτουν σε ''χειμερία''ελπίζω να τα πούμε σύντομα..Υ.Γ..τον πόνο σου μας είπες κιέχεις απόλυτο δίκιο για όλα,εμείς εδ΄ω είμαστε όμως για στήριξη!θα χαρώ να τα ξαναπούμε μέσα απο τους χώρους μας!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Kαλή δύναμη στην κόρη σου και σε όλαστα παιδιά που μάχονται για τη ζωή τους σε ξένες πολιτείες.
Καλή δύναμη και σε εμάς για να αντιπαλέψουμε τον όλεθρο που μας επέβαλλαν, ώστε να γυρίσουν οι καιροί και μαζί τους και τα παιδιά σε μια νέα ελπιδοφόρα πατρίδα...

Λωτοφάγος είπε...

@ Ναπολέων, φίλε μου, ας προσποιηθούμε πως το πιστεύουμε.
Αυτό που βιώνουμε είναι μια και μόνη στιγμή στο ιστορικό γίγνεσθαι. Μόνο που η ζωή μας είναι τόσο σύντομη!
Τέλος πάντων, προσωπικά δεν με πειράζει, επειδή θεωρώ αυτά τα χρόνια συναρπαστικά (βίτσιο ιστορικού είναι αυτό).
Με νοιάζει, όμως, επειδή την πληρώνουν κατεξοχήν όσοι δεν φταίνε.
Να είσαι καλά.

Λωτοφάγος είπε...

Ευχαριστώ για την ευχή σου, Πεταλούδα μου.
Και ευχαριστώ ξανά αυτούς που ανακάλυψαν το Σκάιπ! :))

Λωτοφάγος είπε...

@ Κι εγώ, Κουκλίτη, κι εγώ.

Λωτοφάγος είπε...

@ Κέιτ, να είσαι καλά και να γράφεις πάντα όμορφα.
Έχω την αίσθηση πως πρέπει να δούμε πιο προσεκτικά τους νέους τρόπους αντίδρασης, που εμφανίζονται χωρίς θόρυβο και φωνές. Όλοι ξέρουμε πως οι διαδηλώσεις έκαναν τον κύκλο τους και κάτι νέο μα πολύ ενδιαφέρον πάει να σχηματιστεί.
Μην ανησυχείς, όσο υπάρχουν λωτοί δεν πέφτω σε χειμέρια νάρκη. :))

Λωτοφάγος είπε...

@ Ευχαριστώ πολύ, Ιχνηλάτη μου, για τις ευχές σου.
Τα παιδιά μας έξω γνωρίζουν συνομήλικους από όλο τον κόσμο, οι οποίοι αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν. Κι εκείνων οι οικογένειες εύχονται και ελπίζουν το ίδιο πράγμα. Εν ολίγοις, είμαστε πολλοί, αλλά είμαστε σκόρπιοι. Πρέπει να συνασπιστούμε. Διεθνώς.