Τον Σεπτέμβρη του 2008, χρηματιστές και τραπεζοϋπάλληλοι έβγαιναν κατηφείς και άνεργοι από τα πομπώδη κτήρια του Σίτι, κρατώντας κούτες με τα προσωπικά τους αντικείμενα.
Ήταν οι μέρες της βρετανικής κρίσης, που οδήγησαν στην κρατικοποίηση της Royal Bank of Scotland, την επιβράβευση των golden boys με άφθονο χρήμα και την απόλυση χιλιάδων εργαζομένων από όλους τους τομείς της οικονομίας.
Λίγο πιο βόρεια, οι κάτοικοι ενός ηφαιστειογενούς νησιού, αποφάσιζαν να αφήσουν τις δικές τους τράπεζες να πτωχεύσουν, αρνούμενοι να πληρώσουν τα χρέη τους.
Σήμερα, οι Ισλανδοί είναι φτωχότεροι αλλά περήφανοι, ενώ οι Βρετανοί βυθίζονται στη φτώχεια, την ίδια στιγμή που οι δικές τους τράπεζες έχουν συσσωρεύσει αμύθητα πλούτη. Ο τριπλασιασμός των διδάκτρων στα πανεπιστήμια και οι περικοπές στη βασική εκπαίδευση θα τους επιστρέψουν στη αμάθεια, που ήταν ανέκαθεν η μοίρα της βρετανικής εργατικής τάξης.
Στην υπόλοιπη Ευρώπη, αντίθετα, οι νέοι άνθρωποι είναι περισσότερο μορφωμένοι από ποτέ άλλοτε στην Ιστορία, αλλά εξαναγκάζονται να εκλιπαρούν για μια θέση "μαθητείας", που ίσως τους οδηγήσει σε πρόσληψη.
Θυμάστε τη Ντόρα Μπακογιάννη να προφέρει τη λέξη στάζ (stage), με επιτηδευμένα παχύ το ζ; Αυτή η αμαρτωλή λέξη κρύβει πολύχρονες σπουδές, όνειρα, κόπους, δάκρυα. Εκατομμύρια νέοι είναι πρόθυμοι να ταξιδέψουν στα πέρατα του καπιταληστρικού κόσμου και να πληρώσουν οι ίδιοι τις εταιρείες, για να μαθητεύσουν σε αυτές και να εμπλουτίσουν έτσι τα βιογραφικά τους. Δέχονται να δουλέψουν πολλές ώρες αγόγγυστα, ακόμα και χωρίς αμοιβή, γνωρίζοντας πως, το πιθανότερο είναι να απολυθούν και να στραφούν σε άλλη εταιρεία, για ένα ακόμα σταζ, με παχύ το ζ.
Μια ατέλειωτη μαθητεία είναι η ζωή τους. Όπως του 21χρονου Γερμανού Μόριτς Έρχαρτ (Moritz Erhardt), που βρέθηκε νεκρός τον περασμένο Αύγουστο στο μπάνιο του, ύστερα από συνεχή εργασία 72 ωρών, στο λονδρέζικο παράρτημα της Bank of America!
21 ετών, νεκρός από υπερκόπωση. Όχι σε ορυχείο διαμαντιών της Νότιας Αφρικής, αλλά στην καρδιά του Λονδίνου. Στον κόσμο που φτιάξαμε για τα παιδιά μας.
Ήταν οι μέρες της βρετανικής κρίσης, που οδήγησαν στην κρατικοποίηση της Royal Bank of Scotland, την επιβράβευση των golden boys με άφθονο χρήμα και την απόλυση χιλιάδων εργαζομένων από όλους τους τομείς της οικονομίας.
Λίγο πιο βόρεια, οι κάτοικοι ενός ηφαιστειογενούς νησιού, αποφάσιζαν να αφήσουν τις δικές τους τράπεζες να πτωχεύσουν, αρνούμενοι να πληρώσουν τα χρέη τους.
Σήμερα, οι Ισλανδοί είναι φτωχότεροι αλλά περήφανοι, ενώ οι Βρετανοί βυθίζονται στη φτώχεια, την ίδια στιγμή που οι δικές τους τράπεζες έχουν συσσωρεύσει αμύθητα πλούτη. Ο τριπλασιασμός των διδάκτρων στα πανεπιστήμια και οι περικοπές στη βασική εκπαίδευση θα τους επιστρέψουν στη αμάθεια, που ήταν ανέκαθεν η μοίρα της βρετανικής εργατικής τάξης.
Στην υπόλοιπη Ευρώπη, αντίθετα, οι νέοι άνθρωποι είναι περισσότερο μορφωμένοι από ποτέ άλλοτε στην Ιστορία, αλλά εξαναγκάζονται να εκλιπαρούν για μια θέση "μαθητείας", που ίσως τους οδηγήσει σε πρόσληψη.
Θυμάστε τη Ντόρα Μπακογιάννη να προφέρει τη λέξη στάζ (stage), με επιτηδευμένα παχύ το ζ; Αυτή η αμαρτωλή λέξη κρύβει πολύχρονες σπουδές, όνειρα, κόπους, δάκρυα. Εκατομμύρια νέοι είναι πρόθυμοι να ταξιδέψουν στα πέρατα του καπιταληστρικού κόσμου και να πληρώσουν οι ίδιοι τις εταιρείες, για να μαθητεύσουν σε αυτές και να εμπλουτίσουν έτσι τα βιογραφικά τους. Δέχονται να δουλέψουν πολλές ώρες αγόγγυστα, ακόμα και χωρίς αμοιβή, γνωρίζοντας πως, το πιθανότερο είναι να απολυθούν και να στραφούν σε άλλη εταιρεία, για ένα ακόμα σταζ, με παχύ το ζ.
Μια ατέλειωτη μαθητεία είναι η ζωή τους. Όπως του 21χρονου Γερμανού Μόριτς Έρχαρτ (Moritz Erhardt), που βρέθηκε νεκρός τον περασμένο Αύγουστο στο μπάνιο του, ύστερα από συνεχή εργασία 72 ωρών, στο λονδρέζικο παράρτημα της Bank of America!
21 ετών, νεκρός από υπερκόπωση. Όχι σε ορυχείο διαμαντιών της Νότιας Αφρικής, αλλά στην καρδιά του Λονδίνου. Στον κόσμο που φτιάξαμε για τα παιδιά μας.
2 σχόλια:
αχ
αν έχουμε δουλέψει.... πάνω από τις μηχανές ως και 48 ώρες πέρασα.... Και το αποτέλεσμα από 42 ετών πίεση από την πίεση την πρέσα την καθημερινή...
τρομερός ο ανταγωνισμός ιδιαίτερα στις νέες τεχνολογίες
πρέπει να οργανωθούμε μάστορα...
Πολύ φοβάμαι ότι είναι αργά για εμάς. Οι νέες γενιές πρέπει να βρουν καινούριες μεθόδους και πιο αποτελεσματικά εργαλεία, Ακράτ. Που να ελέγχουν τη διαφθορά και των ίδιων.
Δημοσίευση σχολίου