Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

Ο ανθυγιεινός υπουργός Υγείας

Χτες βράδυ στις 11.30 πήρα το ανάλατο πασατέμπο μου και έκατσα στον καναπέ, για να δω τον Ενικό.
Είμαι γενικά υπομονετικός άνθρωπος. Πίστευα πως θα μπορούσα να αντέξω το αυτάρεσκο χαμόγελο, τη τσιριχτή φωνή και το επίπεδο επαρχιακού καφενείου. Με εξωτερικά βοηθήματα, βέβαια. Μάλλον υπερεκτίμησα τις αντοχές μου.
Πρώτο θέμα τα γενόσημα. Δεν το κατέχω, και στην αρχή ήταν ενδιαφέρον. Η θερμοκρασία μου ανέβηκε, όταν ο Άδωνης άρχισε να απευθύνεται στους γιατρούς με φράσεις όπως, "εσύ είσαι αριστερός... του ΑΝΤΑΡΣΥΑ νομίζω" ή "είσαι με το ΠΑΜΕ, σε θυμάμαι". Παραμέρισα το μπολ με τον πασατέμπο, για να μην το εκτοξεύσω.
Στην αρχή εκτονώθηκα με μούντζες. Κυρίως όταν τον έβλεπα να ακκίζεται στον φακό, ενώ οι εκπρόσωποι γιατρών και νοσοκόμων περιέγραφαν το χάλι των νοσοκομείων. Μέχρι κι ο Χατζηνικολάου απόρησε και αντάλλαξε ματιές με τον οπερατέρ!
Δεν κρατούσε σημειώσεις, γελούσε ειρωνικά και τεντωνόταν στην καρέκλα, σαν τον πολιτευτή που υπόσχεται ρουσφέτια. Οι απαντήσεις του ήταν γενικόλογες και "default", που θα έλεγε το ξενάκι μου.

Εκείνο που με έστειλε, όμως, ήταν ο διάλογος με τον άνεργο, ο οποίος μια τον έγλειφε και μια τον κατηγορούσε ότι έγινε μνημονιακός για να πάει στη ΝΔ. "Εγώ σε ψήφισα, ρε, όταν ήσουν στο ΛΑΟΣ", φώναξε ξαφνικά. Σε κείνο το σημείο μούντζωσα με χέρια και με πόδια τον άνεργο!
"Μα εγώ ουδέποτε υπήρξα αντιμνημονιακός. Δεν μπορεί κανείς να με κατηγορήσει για κάτι τέτοιο", τσίριζε ο Άδωνης. Σωστά. Μπορεί να ήταν φαιδρός, αλλά ουχί λαϊκός. Λέω "ήταν", διότι ως υπουργός είναι πλέον επικίνδυνος.
Και τότε πήρε το λόγο ο εθελοντής καρδιολόγος του Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού. Οι άνθρωποι που προσφέρουν, έχουν εκείνη την παρηγορητική αύρα αξιοπρέπειας και ηρεμίας, η οποία σε αυτή τη χώρα μοιάζει εξωγήινη.
Δεν θυμάμαι τι απάντησε ο Άδωνης, διότι ακόμα έχω μετατραυματικό σοκ: τινάχτηκα πάνω ουρλιάζοντας "φεύγω, για να μην σπάσω την τηλεόραση", πήρα τη στροφή λίγο απότομα και έπεσα με ορμή πάνω στον τοίχο. Έτσι μου είπαν.
Ο ώμος μου πονάει ακόμα...

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κοίτα, επειδή δεν κρατιέμαι να πάω σπίτι, σου γράφω από τη δουλειά για να σου πω ότι η τηλεόραση μου μού είναι ευγνώμων, επειδή δεν την διέλυσα χθες βράδυ με τον αλήτη! Τον πολύ μεγάλο αλήτη και τους πολύ μαλάκες τους Έλληνες... Joan Petra!

Mia Petra είπε...

Κι ύστερα από τόσες ώρες, εξακολουθώ να έχω την ίδια ψυχολογία, αρκετά πιο...σαλταρισμένη! (αυτό το καυστικό ύφος γραφής, σου πηγαίνει περίφημα!)

Διαχειριστής είπε...

Απαπα, ανθυγιεινό σπορ! Ούτε που επιχείρησα να δω τον αλήτη. Μερικοί άνθρωποι είναι τόσο σάπιοι μέσα τους που δεν υπάρχει κανένα πεδίο στο οποίο μπορείς να συναντηθείς και να ανταλλάξεις κουβέντες μαζί τους.

Λωτοφάγος είπε...

@ Σε άλλες εποχές θα την έσπαζα, Τζόαν. Τώρα, όμως, δεν έχω λεφτά να πάρω άλλη. Ακόμα και το τηλεχειριστήριο να διέλυα, πάλι η δαπάνη θα ήταν μεγάλη.

Στην εποχή της κρίσης, ούτε να εκτονωθείς δεν μπορείς. Έτσι αναπτύσσεις... αυτοκαταστροφικές τάσεις.
Καλό σου βράδυ.

Λωτοφάγος είπε...

@ Αμάρτησα, Κερασιά μου, το ξέρω. Φαίνεται πως μια δόση μαζοχισμού τη διαθέτω.
Ήθελα κιόλας να δω πόσο στημένη θα ήταν η χθεσινή εκπομπή. Διότι στον Τσίπρα είχαν φέρει μέχρι και υποψήφιο της ΝΔ.
Καλό βράδυ.