Την περασμένη εβδομάδα είδα δυο ταινίες. Η μια χολιγουντιανή -με ό,τι σημαίνει ο όρος- και η άλλη σκηνοθετημένη από έναν άνθρωπο που ξεκίνησε από ωραίος γκόμενος και συνέχισε ως ο καλύτερος εκπρόσωπος της σκεπτόμενης Αμερικής.
Οι παλιοί μου αναγνώστες γνωρίζουν ότι αγαπώ πολύ την επιστημονική φαντασία στον κινηματογράφο και την αστυνομική λογοτεχνία στα βιβλία. Όχι το αντίστροφο. Έπαίρομαι πως έχω δει σχεδόν όλες τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας που γυρίστηκαν ποτέ. Δεν συγκαταλέγομαι στους μανιακούς οπαδούς του Star Trek, αλλά εκείνο το "διακτίνισέ με, Σκότι"... ε, κάτι μου κάνει.
Όμως, η νέα ταινία Star Trek Into Darkness ήταν απλώς αποκαρδιωτική: με έναν φλώρο πρωταγωνιστή στο ρόλο του Κέρκ, τον οποίο δεν θα προσλάμβανα ούτε ως καθαριστή της πισίνας που δεν έχω, με χαζο-αισθηματικές σκηνές και ανούσιους διαλόγους. Ο Σποκ ήταν πιο αξιοπρεπής, ενώ τον "κακό" και πιο ενδιαφέροντα χαρακτήρα ερμήνευσε ο Benedict Cumberbatch, που πρωταγωνιστεί στη σειρά "Sherlock" (η οποία μεταφέρει τις ιστορίες του Κόναν Ντόιλ στον 21ο αιώνα).
Οι σινεκριτικοί παραδόξως την επαίνεσαν, ενώ είναι ανεκτή μόνο από γυμνασιόπαιδα.
Η δεύτερη ταινία λέγεται Ο κανόνας της σιωπής (The Company you Keep), και η σκηνοθεσία ανήκει στον αειθαλή Ρόμπερτ Ρεντφορντ που πρωταγωνιστεί επίσης.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, μια αντιπολεμική ομάδα ονόματι Weather Underground κάνει μια ληστεία που καταλήγει σε ακούσιο φόνο. Τα μέλη της σκορπίζονται σε διάφορες πολιτείες, αλλάζουν ονόματα και ξεκινούν μια νέα ζωή. Σαράντα χρόνια μετά, ένας νεαρός φιλόδοξος δημοσιογράφος (και λίαν εκνευριστικός) ανακαλύπτει ότι ο δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων Τζιμ Γκραντ είναι ο δράστης εκείνης της ληστείας. Ο Γκραντ αναγκάζεται να διαφύγει και προσπαθεί να καθαρίσει το όνομά του, ερχόμενος σε επαφή με τα μέλη της παλιάς του οργάνωσης.
Η ιστορία αρχίζει με την παράδοση στις αρχές της Σούζαν Σαράντον, η οποία παραχωρεί μια συνέντευξη στον δημοσιογράφο. Το βλέμμα, τα λόγια κι η αξιοπρέπειά της συγκλονίζουν! Παίζουν ακόμα οι, πάντα θαυμάσιοι, Νικ Νόλτε, Κρις Κούπερ, Τζούλι Κρίστι.
Σε αντίθεση με άλλες ταινίες του είδους, δίνεται μεγάλη σημασία στη συντροφικότητα αυτών των ανθρώπων και στο γεγονός ότι δεν απεμπόλησαν ποτέ τις αρχές τους, για να καταντήσουν θλιβερές καρικατούρες. Σε αντίθεση με πολλούς γνωστούς μας.
Οι παλιοί μου αναγνώστες γνωρίζουν ότι αγαπώ πολύ την επιστημονική φαντασία στον κινηματογράφο και την αστυνομική λογοτεχνία στα βιβλία. Όχι το αντίστροφο. Έπαίρομαι πως έχω δει σχεδόν όλες τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας που γυρίστηκαν ποτέ. Δεν συγκαταλέγομαι στους μανιακούς οπαδούς του Star Trek, αλλά εκείνο το "διακτίνισέ με, Σκότι"... ε, κάτι μου κάνει.
 |
Οι σινεκριτικοί παραδόξως την επαίνεσαν, ενώ είναι ανεκτή μόνο από γυμνασιόπαιδα.
Η δεύτερη ταινία λέγεται Ο κανόνας της σιωπής (The Company you Keep), και η σκηνοθεσία ανήκει στον αειθαλή Ρόμπερτ Ρεντφορντ που πρωταγωνιστεί επίσης.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, μια αντιπολεμική ομάδα ονόματι Weather Underground κάνει μια ληστεία που καταλήγει σε ακούσιο φόνο. Τα μέλη της σκορπίζονται σε διάφορες πολιτείες, αλλάζουν ονόματα και ξεκινούν μια νέα ζωή. Σαράντα χρόνια μετά, ένας νεαρός φιλόδοξος δημοσιογράφος (και λίαν εκνευριστικός) ανακαλύπτει ότι ο δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων Τζιμ Γκραντ είναι ο δράστης εκείνης της ληστείας. Ο Γκραντ αναγκάζεται να διαφύγει και προσπαθεί να καθαρίσει το όνομά του, ερχόμενος σε επαφή με τα μέλη της παλιάς του οργάνωσης.
Η ιστορία αρχίζει με την παράδοση στις αρχές της Σούζαν Σαράντον, η οποία παραχωρεί μια συνέντευξη στον δημοσιογράφο. Το βλέμμα, τα λόγια κι η αξιοπρέπειά της συγκλονίζουν! Παίζουν ακόμα οι, πάντα θαυμάσιοι, Νικ Νόλτε, Κρις Κούπερ, Τζούλι Κρίστι.
Σε αντίθεση με άλλες ταινίες του είδους, δίνεται μεγάλη σημασία στη συντροφικότητα αυτών των ανθρώπων και στο γεγονός ότι δεν απεμπόλησαν ποτέ τις αρχές τους, για να καταντήσουν θλιβερές καρικατούρες. Σε αντίθεση με πολλούς γνωστούς μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου