Όχι, δεν γιορτάζω ετεροχρονισμένα τον ανέραστο Άγιο Βαλεντίνο. Η αγάπη είναι το πιο ευγενές συναίσθημα και δεν είναι πάντα υπόθεση δύο ανθρώπων. Μπορεί να απευθύνεται σε αγνώστους, σε παιδιά, σε ζώα και να γίνεται έτσι πιο πολύτιμη. Μπορεί να εκδηλωθεί με μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας, μια δραστηριότητα ή πρωτοβουλία, με προστασία ζώων που δεν είναι πολύ trendy, με μια συνδρομή, ή μια υπογραφή.
Ιστορίες αγάπης θα σας αφηγηθώ, για να ξεκινήσουμε όμορφα την εβδομάδα μας:
Ήταν 1993, όταν οι εθελοντές του "Αρκτούρου" κατέσχεσαν στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας μία αρσενική αρκούδα χορεύτρια. Το βάρβαρο αυτό έθιμο εξέλιπε το 1997, χάρη στην Οργάνωση. Για όσους δεν το γνωρίζουν, οι "αρκουδιάρηδες" άρπαζαν αρκουδάκια από τις μητέρες τους και τα υποχρέωναν να περπατούν πάνω σε αναμμένα κάρβουνα. Καθώς καίγονταν οι πατούσες τους, σήκωναν τα πόδια σαν να χόρευαν, ενώ ταυτόχρονα άκουγαν το ντέφι του βασανιστή τους. Οι κινήσεις έτσι γίνονταν αντανακλαστικές, κάθε φορά που ηχούσαν οι συγκεκριμένοι ήχοι (εξαρτημένα αντανακλαστικά του Παυλόφ).
Ο Αντρέας, λοιπόν, όπως βαφτίστηκε ο αρκούδος, ήταν σχεδόν τυφλός, με κατεστραμμένα δόντια και τρίχωμα. Τον υιοθέτησαν 300 πολίτες, χρηματοδοτώντας έτσι τις εγχειρήσεις που χρειαζόταν.
Έζησε ευτυχισμένος στο καταφύγιο του "Αρκτούρου" 20 ολόκληρα χρόνια. Τα τελευταία 10, λόγω προχωρημένου γήρατος, έμενε σε δικό του "διαμέρισμα". Ήταν ήρεμος και φιλικός, τόσο με τις άλλες αρκούδες, όσο και με τους ανθρώπους. Άφηνε ακόμα και γάτες να κοιμούνται μαζί του. Κάθε χρόνο στα γενέθλιά του, έπαιρνε δώρο μια γερή δόση μελιού!
Πέθανε ήσυχα πριν από μερικές μέρες. Έχοντας συμπληρώσει μισό αιώνα ζωής, κέρδισε τον τίτλο της γηραιότερης αρκούδας του κόσμου!
Στη Κίνα, τη χώρα όπου πέφτει πρόστιμο σε όποιο ζευγάρι που ζει σε πόλη αποκτήσει δεύτερο παιδί και όπου τα θηλυκά μωρά θανατώνονται επειδή οι γονείς πιστεύουν πως μόνο ένα αγόρι μπορεί να τους γηροκομήσει, μια ρακοσυλλέκτρια έσωσε από το θάνατο 30 μωρά μέσα σε 40 χρόνια!
Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, η υπέροχη αυτή γυναίκα, μαζί με τον σύζυγό της, μάζευαν μωρά που πετούσαν οι γονείς τους σε κάδους σκουπιδιών, τα περιέθαλπαν και τα μεγάλωναν μόνοι στη φτωχική τους παράγκα ή τα έδιναν για υιοθεσία σε άκληρα ζευγάρια. Το πρώτο μωρό, ένα κοριτσάκι, το βρήκε στα 1972 και το πήγε σπίτι της, με κίνδυνο να τιμωρηθεί αυστηρά! Το τελευταίο. ένα αγοράκι, το βρήκε πριν από 7 χρόνια και το μάζεψε, παρότι η ίδια ήταν πλέον 82 ετών.
Η Lou Xiaoying νοσηλεύεται με νεφρική ανεπάρκεια και τη φροντίζουν με αγάπη όλα τα "παιδιά της", ενώ το έργο της συνεχίζει η βιολογική της κόρη και πολλοί άνθρωποι σε όλη την Κίνα, που ευαισθητοποιήθηκαν από το παράδειγμά της.
Μικρά νησιά όπως η Δονούσα, το Αγαθονήσι, η Θηρασιά, η Ηρακλειά, τα Ψαρά, η Σίκινος και άλλα, είναι ξεχασμένα από το επίσημο κράτος. Μετά τις τελευταίες περικοπές και συγχωνεύσεις, κάποια δεν έχουν αγροτικό γιατρό, ενώ άλλα ούτε νερό. Για πιο σοφιστικέ αγαθά, όπως υπολογιστές ή τηλεϊατρική,ούτε λόγος.
Ωστόσο, υπάρχουν οργανώσεις όπως η Άγονη Γραμμή Γόνιμη (πολιτισμός, ιατρικές εξετάσεις), για έβδομη χρονιά φέτος, η Ομάδα Αιγαίου με 11 φουσκωτά και ένα σκάφος για ιατρικές εξετάσεις που έκανε ήδη τον 19ο διάπλου του Αιγαίου και ο Όμιλος Φουσκωτών Σκαφών Ελλάδος, ο οποίος 16 χρόνια τώρα μεταφέρει προμήθειες, ρούχα και σχολικό εξοπλισμό σε μικρά νησάκια.
Πριν από δύο χρόνια, οι τραγουδιστές της Λυρικής Σκηνής βγήκαν σε δρόμους και πλατείες και τραγούδησαν με κέφι, για να γεμίσουν νότες την χρεοκοπημένη Αθήνα.
Φέτος, η Φιλαρμονική του Δήμου Αθηναίων έπαιξε μουσική σε αυλές δημοτικών σχολείων. Ο ενθουσιασμός των παιδιών γέμισε χαρά τους οργανωτές, οι οποίοι σκοπεύουν να επεκτείνουν τη δράση τους και σε σχολεία γειτονικών δήμων! Σκοπός τους είναι να βοηθήσουν τα παιδιά να αγαπήσουν τη μουσική και να ασχοληθούν με αυτήν.
Στη Γαύδο υπάρχουν δύο σχολεία και πέντε μαθητές. Στο ένα σχολείο, όμως, φοιτά μονάχα η 7χρονη Ιωάννα. Η ατυχία της είναι πως δεν έχει συμμαθητές για να παίξει. Για καλή της τύχη, όμως, η νεαρή δασκάλα Κυριακή Τριανταφυλλίδου έχει όρεξη και έμπνευση. Ήρθε, λοιπόν, σε επαφή με σχολείο της Κύπρου και το μάθημα Περιβάλλοντος γίνεται πλέον διαδραστικά.
Μέσω διαδικτύου κάνει εκκληση και σε άλλα σχολεία, ώστε να συνεργαστούν σε διάφορα μαθήματα και να μην νιώθει μόνη η μικρούλα.
Πολλές φορές, οι νέοι Αφρικανοί που κατορθώνουν να σπουδάσουν, εγκαταλείπουν την ήπειρό τους για την Ευρώπη. Ο Ρουγκάνζου Μπρούνο από την Ουγκάντα, όμως, μόλις τελείωσε τη Σχολή Καλών Τεχνών στο πανεπιστήμιο Κιαμπόνγκο, αποφάσισε να κάνει κάτι για την κοινότητα Κιρέκα. Συγκέντρωσε δεκάδες χιλιάδες πλαστικά μπουκάλια και υλικά πεταμένα στις χωματερές και, με τη βοήθεια οκτώ συναδέλφων του, έφτιαξε μια ευφάνταστη παιδική χαρά.
Τη γέμισε με παιχνίδια και έργα τέχνης από αυτά τα ευτελή υλικά και την πρόσφερε στα παιδιά, που την τίμησαν δεόντως.
Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν; Στη χώρα μας κάνουν κάτι ακόμα χειρότερο: τα εγκαταλείπουν τραυματισμένα στα βουνά ή δεμένα μέσα στη θάλασσα (!!!), για να πεθάνουν από πείνα και αφόρητους πόνους. Ο Ελληνικός Σύλλογος Προστασίας Ιπποειδών, με έδρα το Κορωπί, προσπαθεί να σώσει τα δύστυχα αυτά πλάσματα και να τα δώσει για υιοθεσία. Ιδρύθηκε το 2006, όταν τα μέλη του έμαθαν πως 64 άλογα ζούσαν σε άθλιες συνθήκες σε κτήμα στον Ασπρόπυργο, περιμένοντας να σταλούν για σφαγή στην Ιταλία!
(Τι σας θυμίζει αυτό;)
Σήμερα, ο Σύλλογος επιβιώνει χάρη στους φίλους που πληρώνουν συνδρομή και βοηθούν στη διάσωση και περίθαλψη ιπποειδών. Κάποια από αυτά έχουν ήδη υιοθετηθεί από φιλόζωους.
Ιστορίες αγάπης θα σας αφηγηθώ, για να ξεκινήσουμε όμορφα την εβδομάδα μας:
Ήταν 1993, όταν οι εθελοντές του "Αρκτούρου" κατέσχεσαν στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας μία αρσενική αρκούδα χορεύτρια. Το βάρβαρο αυτό έθιμο εξέλιπε το 1997, χάρη στην Οργάνωση. Για όσους δεν το γνωρίζουν, οι "αρκουδιάρηδες" άρπαζαν αρκουδάκια από τις μητέρες τους και τα υποχρέωναν να περπατούν πάνω σε αναμμένα κάρβουνα. Καθώς καίγονταν οι πατούσες τους, σήκωναν τα πόδια σαν να χόρευαν, ενώ ταυτόχρονα άκουγαν το ντέφι του βασανιστή τους. Οι κινήσεις έτσι γίνονταν αντανακλαστικές, κάθε φορά που ηχούσαν οι συγκεκριμένοι ήχοι (εξαρτημένα αντανακλαστικά του Παυλόφ).
Ο Αντρέας, λοιπόν, όπως βαφτίστηκε ο αρκούδος, ήταν σχεδόν τυφλός, με κατεστραμμένα δόντια και τρίχωμα. Τον υιοθέτησαν 300 πολίτες, χρηματοδοτώντας έτσι τις εγχειρήσεις που χρειαζόταν.
Έζησε ευτυχισμένος στο καταφύγιο του "Αρκτούρου" 20 ολόκληρα χρόνια. Τα τελευταία 10, λόγω προχωρημένου γήρατος, έμενε σε δικό του "διαμέρισμα". Ήταν ήρεμος και φιλικός, τόσο με τις άλλες αρκούδες, όσο και με τους ανθρώπους. Άφηνε ακόμα και γάτες να κοιμούνται μαζί του. Κάθε χρόνο στα γενέθλιά του, έπαιρνε δώρο μια γερή δόση μελιού!
Πέθανε ήσυχα πριν από μερικές μέρες. Έχοντας συμπληρώσει μισό αιώνα ζωής, κέρδισε τον τίτλο της γηραιότερης αρκούδας του κόσμου!
Στη Κίνα, τη χώρα όπου πέφτει πρόστιμο σε όποιο ζευγάρι που ζει σε πόλη αποκτήσει δεύτερο παιδί και όπου τα θηλυκά μωρά θανατώνονται επειδή οι γονείς πιστεύουν πως μόνο ένα αγόρι μπορεί να τους γηροκομήσει, μια ρακοσυλλέκτρια έσωσε από το θάνατο 30 μωρά μέσα σε 40 χρόνια!
 |
| Πηγή |
Η Lou Xiaoying νοσηλεύεται με νεφρική ανεπάρκεια και τη φροντίζουν με αγάπη όλα τα "παιδιά της", ενώ το έργο της συνεχίζει η βιολογική της κόρη και πολλοί άνθρωποι σε όλη την Κίνα, που ευαισθητοποιήθηκαν από το παράδειγμά της.
Μικρά νησιά όπως η Δονούσα, το Αγαθονήσι, η Θηρασιά, η Ηρακλειά, τα Ψαρά, η Σίκινος και άλλα, είναι ξεχασμένα από το επίσημο κράτος. Μετά τις τελευταίες περικοπές και συγχωνεύσεις, κάποια δεν έχουν αγροτικό γιατρό, ενώ άλλα ούτε νερό. Για πιο σοφιστικέ αγαθά, όπως υπολογιστές ή τηλεϊατρική,ούτε λόγος.
Ωστόσο, υπάρχουν οργανώσεις όπως η Άγονη Γραμμή Γόνιμη (πολιτισμός, ιατρικές εξετάσεις), για έβδομη χρονιά φέτος, η Ομάδα Αιγαίου με 11 φουσκωτά και ένα σκάφος για ιατρικές εξετάσεις που έκανε ήδη τον 19ο διάπλου του Αιγαίου και ο Όμιλος Φουσκωτών Σκαφών Ελλάδος, ο οποίος 16 χρόνια τώρα μεταφέρει προμήθειες, ρούχα και σχολικό εξοπλισμό σε μικρά νησάκια.
Πριν από δύο χρόνια, οι τραγουδιστές της Λυρικής Σκηνής βγήκαν σε δρόμους και πλατείες και τραγούδησαν με κέφι, για να γεμίσουν νότες την χρεοκοπημένη Αθήνα.
Φέτος, η Φιλαρμονική του Δήμου Αθηναίων έπαιξε μουσική σε αυλές δημοτικών σχολείων. Ο ενθουσιασμός των παιδιών γέμισε χαρά τους οργανωτές, οι οποίοι σκοπεύουν να επεκτείνουν τη δράση τους και σε σχολεία γειτονικών δήμων! Σκοπός τους είναι να βοηθήσουν τα παιδιά να αγαπήσουν τη μουσική και να ασχοληθούν με αυτήν.
Στη Γαύδο υπάρχουν δύο σχολεία και πέντε μαθητές. Στο ένα σχολείο, όμως, φοιτά μονάχα η 7χρονη Ιωάννα. Η ατυχία της είναι πως δεν έχει συμμαθητές για να παίξει. Για καλή της τύχη, όμως, η νεαρή δασκάλα Κυριακή Τριανταφυλλίδου έχει όρεξη και έμπνευση. Ήρθε, λοιπόν, σε επαφή με σχολείο της Κύπρου και το μάθημα Περιβάλλοντος γίνεται πλέον διαδραστικά.
Μέσω διαδικτύου κάνει εκκληση και σε άλλα σχολεία, ώστε να συνεργαστούν σε διάφορα μαθήματα και να μην νιώθει μόνη η μικρούλα.
Πολλές φορές, οι νέοι Αφρικανοί που κατορθώνουν να σπουδάσουν, εγκαταλείπουν την ήπειρό τους για την Ευρώπη. Ο Ρουγκάνζου Μπρούνο από την Ουγκάντα, όμως, μόλις τελείωσε τη Σχολή Καλών Τεχνών στο πανεπιστήμιο Κιαμπόνγκο, αποφάσισε να κάνει κάτι για την κοινότητα Κιρέκα. Συγκέντρωσε δεκάδες χιλιάδες πλαστικά μπουκάλια και υλικά πεταμένα στις χωματερές και, με τη βοήθεια οκτώ συναδέλφων του, έφτιαξε μια ευφάνταστη παιδική χαρά.
 |
| Πηγή |
Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν; Στη χώρα μας κάνουν κάτι ακόμα χειρότερο: τα εγκαταλείπουν τραυματισμένα στα βουνά ή δεμένα μέσα στη θάλασσα (!!!), για να πεθάνουν από πείνα και αφόρητους πόνους. Ο Ελληνικός Σύλλογος Προστασίας Ιπποειδών, με έδρα το Κορωπί, προσπαθεί να σώσει τα δύστυχα αυτά πλάσματα και να τα δώσει για υιοθεσία. Ιδρύθηκε το 2006, όταν τα μέλη του έμαθαν πως 64 άλογα ζούσαν σε άθλιες συνθήκες σε κτήμα στον Ασπρόπυργο, περιμένοντας να σταλούν για σφαγή στην Ιταλία!
(Τι σας θυμίζει αυτό;)
Σήμερα, ο Σύλλογος επιβιώνει χάρη στους φίλους που πληρώνουν συνδρομή και βοηθούν στη διάσωση και περίθαλψη ιπποειδών. Κάποια από αυτά έχουν ήδη υιοθετηθεί από φιλόζωους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου