Πώς θα σας φαινόταν μια συλλογικότητα που περιλαμβάνει 50 αυτοδιαχειριζόμενους συνεταιρισμούς;
Που διαθέτει από αγροτικά προϊόντα και οικιακό εξοπλισμό μέχρι γραφεία κηδειών και ιατρικά κέντρα;
Όπου οι 1.200 εργαζόμενοι αμείβονται με τον ίδιο μισθό και απασχολούνται με όλα τα πόστα ανάλογα με τις ανάγκες;
Που τα μέλη της συζητούν ανοιχτά για όλα τα θέματα, κάθε μέρα, μέχρι να τα επιλύσουν;
Που κάνουν απολογισμό, σχεδιασμό καλλιεργειών, χωρίς ιεραρχία και αφεντικά;
Κομματάκι ουτοπικό όλο αυτό;
Λάθος.
Η συλλογικότητα υπάρχει στη Βενεζουέλα, στο κρατίδιο Λάρα, και μετράει... 46 χρόνια ζωής!
Απόψε γεμίσαμε ασφυκτικά τον κινηματογράφο Παναθήναια της Μαυρομιχάλη, για να δούμε και να ακούσουμε δυο εκπροσώπους της Σεκοσεσόλα (Cecosesola – Central de Cooperativas de Servicios Sociales del Estado Lara) να μας μιλούν για ένα πείραμα που ξεκίνησε το 1967 και κατάφερε να ξεπεράσει τα εμπόδια και την πολεμική κυβερνήσεων, συμφερόντων και διαπλεκομένων.
Προέβαλαν κι ένα βιντεάκι, στο οποίο εργαζόμενοι και κάποια από τα 20.000 μέλη περιγράφουν πόσο άλλαξε η ζωή και η νοοτροπία τους όλα αυτά τα χρόνια.
Στις λαϊκές, όλα τα προϊόντα έχουν την ίδια τιμή και δεν έχεις παρά να βάλεις στην τσάντα σου ό,τι χρειάζεσαι, να τα ζυγίσεις και να πληρώσεις.
Τα 20.000 μέλη πληρώνουν μηνιαία συνδρομή, ώστε να έχουν τη δυνατότητα μιας αξιοπρεπούς κηδείας, οι ίδιοι και 8 μέλη της οικογένειάς τους.
(Σας φαίνεται μακάβριο; Έχετε αναρωτηθεί πόσοι συμπατριώτες μας δεν έχουν τη δυνατότητα να θάψουν τους δικούς τους χωρίς να ξεπουληθούν; Έχω προσωπική πείρα.)
Ο μισθός τους δίνεται "έναντι" και είναι πολύ καλός για έναν απλό εργαζόμενο. Στο τέλος της χρονιάς, κάνουν τη σούμα και μοιράζονται τα κέρδη. Αν η χρονιά δεν έχει πάει πολύ καλά, τότε δεν παίρνουν τίποτε επιπλέον.
Με τον καιρό, εξειδικεύονται σε κάποιες εργασίες, ανάλογα με τις σπουδές και τις ικανότητές τους. Στο ωράριο συμπεριλαμβάνεται η συμμετοχή τους στις συνελεύσεις.
Δεν ψηφίζουν, διότι δεν θέλουν αντιπαλότητες. Συζητούν ώσπου να βρουν λύση, κοινά αποδεκτή.
Γενικώς, η Σεκοσεσόλα αποδεικνύει ότι υπάρχει ζωή και χωρίς αφεντικά.
Στην Εφημερίδα των Συντακτών (από όπου οι φωτογραφίες), η οποία υπήρξε συνδιοργανώτρια μαζί με 9 άλλες συλλογικότητες, μπορείτε να βρείτε τη συνέντευξη της μίας εκπροσώπου στη Ντίνα Δασκαλοπούλου.
Που διαθέτει από αγροτικά προϊόντα και οικιακό εξοπλισμό μέχρι γραφεία κηδειών και ιατρικά κέντρα;
Όπου οι 1.200 εργαζόμενοι αμείβονται με τον ίδιο μισθό και απασχολούνται με όλα τα πόστα ανάλογα με τις ανάγκες;
Που τα μέλη της συζητούν ανοιχτά για όλα τα θέματα, κάθε μέρα, μέχρι να τα επιλύσουν;
Που κάνουν απολογισμό, σχεδιασμό καλλιεργειών, χωρίς ιεραρχία και αφεντικά;
Κομματάκι ουτοπικό όλο αυτό;
Λάθος.
Η συλλογικότητα υπάρχει στη Βενεζουέλα, στο κρατίδιο Λάρα, και μετράει... 46 χρόνια ζωής!
Απόψε γεμίσαμε ασφυκτικά τον κινηματογράφο Παναθήναια της Μαυρομιχάλη, για να δούμε και να ακούσουμε δυο εκπροσώπους της Σεκοσεσόλα (Cecosesola – Central de Cooperativas de Servicios Sociales del Estado Lara) να μας μιλούν για ένα πείραμα που ξεκίνησε το 1967 και κατάφερε να ξεπεράσει τα εμπόδια και την πολεμική κυβερνήσεων, συμφερόντων και διαπλεκομένων.
Προέβαλαν κι ένα βιντεάκι, στο οποίο εργαζόμενοι και κάποια από τα 20.000 μέλη περιγράφουν πόσο άλλαξε η ζωή και η νοοτροπία τους όλα αυτά τα χρόνια.
Στις λαϊκές, όλα τα προϊόντα έχουν την ίδια τιμή και δεν έχεις παρά να βάλεις στην τσάντα σου ό,τι χρειάζεσαι, να τα ζυγίσεις και να πληρώσεις.
Τα 20.000 μέλη πληρώνουν μηνιαία συνδρομή, ώστε να έχουν τη δυνατότητα μιας αξιοπρεπούς κηδείας, οι ίδιοι και 8 μέλη της οικογένειάς τους.
(Σας φαίνεται μακάβριο; Έχετε αναρωτηθεί πόσοι συμπατριώτες μας δεν έχουν τη δυνατότητα να θάψουν τους δικούς τους χωρίς να ξεπουληθούν; Έχω προσωπική πείρα.)
Ο μισθός τους δίνεται "έναντι" και είναι πολύ καλός για έναν απλό εργαζόμενο. Στο τέλος της χρονιάς, κάνουν τη σούμα και μοιράζονται τα κέρδη. Αν η χρονιά δεν έχει πάει πολύ καλά, τότε δεν παίρνουν τίποτε επιπλέον.
Με τον καιρό, εξειδικεύονται σε κάποιες εργασίες, ανάλογα με τις σπουδές και τις ικανότητές τους. Στο ωράριο συμπεριλαμβάνεται η συμμετοχή τους στις συνελεύσεις.
Δεν ψηφίζουν, διότι δεν θέλουν αντιπαλότητες. Συζητούν ώσπου να βρουν λύση, κοινά αποδεκτή.
Γενικώς, η Σεκοσεσόλα αποδεικνύει ότι υπάρχει ζωή και χωρίς αφεντικά.
Στην Εφημερίδα των Συντακτών (από όπου οι φωτογραφίες), η οποία υπήρξε συνδιοργανώτρια μαζί με 9 άλλες συλλογικότητες, μπορείτε να βρείτε τη συνέντευξη της μίας εκπροσώπου στη Ντίνα Δασκαλοπούλου.
4 σχόλια:
Πολύ μπροστά οι Λατίνοι.
Όνειρα θερινής νυκτός για την Ευρώπη των καταναλωτών.
Οι Λατίνοι έχουν ιστορία αλληλεγγύης και συνεργατισμού, χάρη στους Ινδιάνους, Μαζεστίξ.
Αυτή η αλληλεγγύη στοίχισε πολύ ακριβά στις φυλές, αφού ο νεογέννητος καπιταλισμός δεν ήθελε να υπάρχουν κοινωνίες διαφορετικές, οι οποίες θα μπορούσαν να εξάψουν τη φαντασία των εργαζομένων.
Άκουσα λίγο στο Κόκκινο συνέντευξη μιας εκπροσώπου! Πολύ ενδιαφέρον! Υπάρχει λοιπόν και άλλος τρόπος!
@ Πάντα υπάρχει άλλος τρόπος, Κερασιά μου. Που περιμένει να τον ανακαλύψουμε.
Δημοσίευση σχολίου