Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Η Αργεντινή δεν θα κλάψει για αυτόν!

Οι δικτάτορες είναι σαν τον Δράκουλα: τρέφονται από το αίμα των θυμάτων τους. Γι' αυτό και ζουν τόσο πολύ, έστω και φυλακισμένοι, όπως ο πρώην δικτάτορας της Αργεντινής Χόρχε Βιδέλα (Jorge Videla), που πέθανε σήμερα στα 87 του.

Ο Ραφάελ Βιντέλα έκατε στο εδώλιο του κατηγορουμένου πριν από λίγα χρόνια
από in.gr

Το 1976, ο Βιδέλα ανέτρεψε την Ισαβέλ, χήρα του Χουάν Περόν, με τη βοήθεια και των τριών σωμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων, τα οποία και επέβαλαν τους διαδόχους, Ροβέρτο Βιόλα, Κάρλος Λακόστε και Λεοπόλδο Γκαλτιέρι. Επί Γκαλτιέρι (1982) διεξήχθη ο περίφημος πόλεμος με τη Βρετανία της Θάτσερ για τα νησιά Μαλβίνας ή Φόκλαντ. Το αργεντίνικο ναυτικό κατατροπώθηκε και 650 στρατιώτες σκοτώθηκαν, αλλά τον επόμενο χρόνο η δικτατορία έπεσε, αφού προηγουμένως εξασφάλισε αμνηστία για τα εγκλήματά της.

Το 2006, το Ανώτατο Δικαστήριο, με νέα σύνθεση πλέον, κατήργησε την αμνηστία, με αποτέλεσμα να αρχίσουν οι δίκες εναντίον των δικτατόρων, οι οποίοι κατηγορούνται για την "εξαφάνιση" περισσοτέρων από 40.000 ανθρώπων.
Η μέθοδος εξαφάνισης εφαρμοζόταν σε όλη τη Λατινική Αμερική, τις δεκαετίες 1970 και 1980: οι αντιφρονούντες βασανίζονταν απάνθρωπα, στοιβάζονταν σε αεροπλάνα και ρίχνονταν στον Ωκεανό. Στη Χιλή προτιμούσαν την έρημο Ατακάμα.
Για δεκαετίες, οι Μητέρες της Πλατείας του Μάη διεκδικούσαν σιωπηρά να μάθουν τι απέγιναν τα παιδιά τους, παρά την τρομοκρατία που τους ασκούσαν οι δικτάτορες. Μεταξύ τους υπήρχε και μια Ελληνίδα, η οποία πέθανε πρόσφατα χωρίς να μάθει την τύχη του γιου της και της γυναίκας του.

Τον Ιούλιο του 2012 ο Βιδέλα καταδικάστηκε σε κάθειρξη 50 ετών για υποθέσεις «κλοπής» βρεφών αντιφρονούντων, οι οποίοι είχαν "εξαφανιστεί" με τον πιο πάνω τρόπο. Τα παιδιά δίνονταν για υιοθεσία σε άκληρες οικογένειες στρατιωτικών.
Οι Abuelas de la Plaza de Mayo (Γιαγιάδες της Πλατείας του Μάη) έχουν καταφέρει να βρουν αρκετά από τα κλεμμένα εγγόνια τους.
 

από tovima.gr
 Μια και μιλάμε για χούντες, όμως, πριν από ακριβώς 3 μήνες, διάβασα ότι ο στυγερός πρώην δικτάτορας της Αϊτής Ζαν Κλοντ Ντιβαλιέ (γνωστός ως Baby Doc, για να ξεχωρίζει από τον επίσης δικτάτορα πατέρα του, Papa Doc) κλήθηκε να παρουσιαστεί ενώπιον της δικαιοσύνης για διαφθορά και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, τα οποία δεν παραγράφονται.
Το 1971, ο 19χρονος τότε Baby Doc διαδέχθηκε τον πατέρα του, που κυβερνούσε από το 1957, και επιδόθηκε με επιτυχία στην καταλήστευση της φτωχότερης χώρας της Λατινικής Αμερικής. Εμπορευόταν ναρκωτικά και όργανα συμπατριωτών του, οι οποίοι βασανίζονταν και δολοφονούνταν από τα διαβόητα παραστρατιωτικά σώματα Τοντόν-Μακούτ. 
Το 1986, οι εξαθλιωμένοι Αϊτινοί εξεγέρθηκαν και κατάφεραν να τον ρίξουν. Ο Ντιβαλιέ κατέφυγε -πού αλλού;- στη Γαλλία, μεταφέροντας 600-800 εκατομμύρια δολάρια. Βέβαιος ότι δεν θα τον ενοχλούσε κανείς, επέστρεψε στην Αϊτή τις παραμονές των εκλογών του 2011 και συνέχισε να ζει εκεί πλουσιοπάροχα. 
Όμως, ο Σύλλογος κατά της Ατιμωρησίας, που αποτελείται από συγγενείς των θυμάτων πατρός και υιού Ντιβαλιέ, συγκέντρωσαν αδιάσειστες αποδείξεις και πέτυχαν την κλήτευσή του από τους δικαστές. 
Το αποτέλεσμα είναι άγνωστο, αλλά το πρώτο βήμα έγινε και το μήνυμα εστάλη.

4 σχόλια:

Πειραχτήρι είπε...

Ο Videla δεν πέθανε. Το ρήμα "πέθανε" αφορά σε ανθρώπους. Η σωστή έκφραση είναι "Ο Videla ψόφησε"

Λωτοφάγος είπε...

@ Έχεις απόλυτο δίκιο. Ψόφησε επιτέλους!

Το κακό είναι πως πέρασε μόλις έναν χρόνο στη φυλακή, ενώ οι συγγενείς των θυμάτων του βιώνουν ακόμα την κόλασή τους.

Mia Petra είπε...

Λωτοφάγε, μπήκα και διάβασα τις αναρτήσεις σου για την Κύπρο.
Τώρα, μετά από τα πρόσφατα γεγονότα, έχουν άλλη βαρύτητα αλλά και ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Πόσο κρίμα...
Πολύ ωραία τα κείμενα πάντως αλλά και οι φωτό. Καλό σου βράδυ!

Λωτοφάγος είπε...

@ Τζόαν, σε ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία να ξαναδιαβάσω τις αναρτήσεις μου για την Κύπρο.
Εκτός από το ότι τα κείμενα "εξηγούν" τη σημερινή κατάσταση, είδα πόσο αδαής ήμουν στην ανάρτηση φωτογραφιών! :)))
Ωστόσο, τα έγραψα με αγάπη για τη Μεγαλόνησο και με ανησυχία για το μέλλον της.
Πού να φανταζόμουν το 2008 πώς θα ήμασταν και εμείς και εκείνη 5 χρόνια μετά!