Η αλληλεγγύη και τα ΜΜΕ

Η Λαϊκή Συνέλευση Ν.Φιλαδέλφειας/Ν.Χαλκηδόνας είναι πολύ δραστήρια. Μέσα σε δύο χρόνια έχει οργανώσει ομιλίες, συζητήσεις, ανταλλακτικό παζάρι, λαϊκά γλέντια και στηρίζει νομικά τους δημότες που αδυνατούν να πληρώσουν δάνεια και χαράτσια.
Μαζί με τη γειτονική "Στρούγκα" (των... ακόμα πιο αριστερών), έχουν καταφέρει να κρατούν τη Χρυσή Αυγή μακριά από την περιοχή -σε αντίθεση με τον δικό μου Δήμο.
Κάποιοι καλοί φίλοι με προσκαλούν κατά καιρούς στις εκδηλώσεις της.

Την περασμένη εβδομάδα πήγα σε μια συζήτηση με τίτλο "Τα ΜΜΕ καθρέφτης της δημοκρατίας μας". Ομιλητές ήταν ο πρόεδρος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Μάριος Λώλος, ο οποίος πριν από 10 μήνες χτυπήθηκε άσχημα στο κεφάλι από ματατζή και χρειάστηκε εγχείρηση, ο δημοσιογράφος της ΝΕΤ -και τώρα απολυμένος- Κώστας Αρβανίτης και ο δημοσιογράφος της Εφημερίδας των Συντακτών -και παλαιότερα της Ελευθεροτυπίας- Ματθαίος Τσιμιτάκης.
 

Ο Μ.Λώλος εξήγησε ότι οι φωτορεπόρτερ πλέον δεν ακολουθούν τους αστυνομικούς, αλλά κυκλοφορούν ανάμεσα στους διαδηλωτές, με αποτέλεσμα να είναι στόχος, τόσο των ΜΑΤ όσο και  κάποιων πολιτών, οι οποίοι τους θεωρούν ρουφιάνους! Πρόσφατα, ο Δένδιας πρότεινε να φορούν φωσφορίζοντα γιλέκα με την ένδειξη PRESS. "Τέτοιο γιλέκο φόρεσα στη Γάζα και στο Ιράκ. Δεν θα φορέσω και στην Πλατεία Συντάγματος", απάντησε ο Λώλος.
Επισήμανε ότι ενημερωτικές ιστοσελίδες και μπλογκ αναπαράγουν φωτογραφίες που τραβήχτηκαν συχνά με κίνδυνο της ζωής του (κακοπληρωμένου) φωτογράφου, χωρίς να αναφέρουν καν το όνομά του. Πόσω μάλλον να  του πληρώσουν δικαιώματα.
 

Ο Κ.Αρβανίτης μίλησε για την κατάσταση που επικρατεί στη ΝΕΤ, μετά τις τελευταίες εκλογές. Για την αυταρχική συμπεριφορά των διευθυντών, την αυτολογοκρισία που επιβάλλουν, τις υψηλές αμοιβές των ημετέρων (όπως της Ανθής Σαλαγκούδη, θα έλεγα) και τις περικοπές στους μισθούς των υπολοίπων. Ας μην ξεχνάμε ότι, με τη νέα χρονιά, συμβάσεις ανταποκριτών, όπως του Πάνου Χαρίτου στο Ισραήλ, δεν ανανεώθηκαν! Έτσι κι το δίδυμο Αρβανίτης/Κατσίμη απολύθηκε ξανά. Γενικά, στην τηλεόραση υπάρχουν πια ατομικές συμβάσεις έργου (ή συμβάσεις Μέργου, όπως έγραψε ευφυώς στην ΕτΣ ο Λάκης Μπέλλος), τις οποίες υποστηρίζουν η Τρέμη κι ο Πρετεντέρης, διότι οι δικές τους είναι πολύ προσοδοφόρες, ενώ για τους υπόλοιπους είναι εξευτελιστικά χαμηλές.
Στο διαδίκτυο, η "μαύρη" εργασία είναι κανόνας. Γι' αυτό και η αντιγραφή πάει σύννεφο. Όπως στην περίπτωση του e-nikos, το οποίο αντέγραφε συστηματικά το ωροσκόπιο της Lifo, μέχρις ότου την πάτησε και γέλασε και το παρδαλό κατσίκι.
Μας θύμισε επίσης την άνοιξη του ελληνικού ραδιοφώνου στη δεκαετία του '80, με τα δημοτικά ραδίοφωνα Δίαυλος 10 -από όπου ξεκίνησε και ο ίδιος-. 9,84, Ράδιο 5, Ξένιος και άλλα. Ραδιοσταθμοί, οι οποίοι γαλούχησαν μια νέα γενιά δημοσιογράφων και παραγωγών, ενώ ταυτόχρονα μετέδιδαν πολύ καλή μουσική. Τότε υπήρχε, είπε, ο μουσικός επιμελητής και όχι play list. Στην περίπτωση του 9,84 ήταν ο εξαιρετικός μουσικολόγος Ζακ Μεναχέμ.

 

Ο Μ.Τσιμιτάκης μίλησε με ενθουσιασμό για το εγχείρημα της Εφημερίδας των Συντακτών, όπου κάθε εργαζόμενος μετέχει και (θα) πληρώνεται εξίσου με τους υπόλοιπους, μόλις η εφημερίδα σταθεί στα πόδια της. Βιωσιμότητα σημαίνει 15.000 φύλλα ημερησίως, αλλά για την ώρα πουλάει γύρω στις 8-10.000. Μίλησε για το "μπλοκάκι" ως μορφή εκμετάλλευσης στον Τύπο, για την ΕΣΗΕΑ που δεν εγγράφει τα νέα παιδιά, για τους απλήρωτους εργαζομένους, για τη νέα Ελευθεροτυπία με το θολό ιδιοκτησιακό καθεστώς.
Μαζί με τον Κ.Αρβανίτη και τον Μ.Λώλο μάς κάλεσαν να στηρίξουμε τις συνεταιριστικές προσπάθειες τύπου Εφημερίδας των Συντακτών και UNFOLLOW, καθώς και  το περιοδικό ερευνητικής δημοσιογραφίας HOT DOC του Κ.Βαξεβάνη.

Έχουν δίκιο. Το να στηρίξουμε τις έντιμες αυτές προσπάθειες είναι ένα είδος αντίστασης στην νέα κατοχή, δίνουν δουλειά σε αξιόλογους δημοσιογράφους, ενώ ταυτόχρονα μας προστατεύει από την πλύση εγκεφάλου που μας κάνουν τα κανάλια των Αλαφουζομπόμπολων.


 

Δειλά-δειλά, στις 12 Φεβρουαρίου, έκανε την εμφάνισή του και το πρώτο στην Ελλάδα αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο ΒΙΟ.ΜΕ (Φιλκεράμ Τζόνσον), το οποίο οι ιδιοκτήτες του έκλεισαν, αφήνοντας απλήρωτους τους εργάτες. Σαράντα από αυτούς αποφάσισαν να το ξαναλειτουργήσουν και να μοιράζουν ισότιμα τα όποια κέρδη. Καλή τους επιτυχία.
 
Κάποιοι νέοι και μορφωμένοι αγρότες, επίσης, ιδρύουν συνεταιρισμούς σε νέες βάσεις, προσπαθώντας να καταργήσουν τους μεσάζοντες.


 
Την επόμενη Τετάρτη.ίσως σας πλησιάσει κάποιος που θα φοράει γιλέκο με σήμα και θα σας προτείνει να αγοράσετε τη Σχεδία. Είναι το μηνιαίο περιοδικό των αστέγων, που θα γράφεται από νέους δημοσιογράφους, αλλά και τους ίδιους τους διακινητές του και στόχος του είναι να τους δίνει ένα αξιοπρεπές εισόδημα. Στη Βρετανία, το αντίστοιχο έντυπο ονομάζεται BIG ISSUE και είναι πολύ καλό!
Αν, λοιπόν, κάποιος σας την προτείνει, δώστε 3 ευρώ και πάρτε την. Το 1,5 ευρώ θα πάει για την έκδοσή της, ενώ το υπόλοιπο θα στηρίξει οικονομικά τον άστεγο πωλητή της.
Παρόμοια προσπάθεια είχε γίνει και πριν από κάμποσα χρόνια, αλλά δεν φτούρησε. Ίσως τότε οι άνθρωποι να θεωρούσαν τους άστεγους μισότρελους και μπεκρήδες. Ελπίζω ότι σήμερα δεν υπάρχει κανείς που να το πιστεύει στ' αλήθεια.
Νομίζω πως αλληλεγγύη δεν είναι να μαζεύεις μακαρόνια και ρύζια. Αλληλεγγύη είναι να βοηθήσεις τον άνεργο δημοσιογράφο ή τον απολυμένο που έχασε το σπίτι του να σταθεί στα πόδια του και να ανακτήσει την αξιοπρέπειά του βγάζοντας τον επιούσιο. Κι αυτό κοστίζει ελάχιστα σε εμάς που έχουμε ακόμα και δουλειά και στέγη.