Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

Υπάρχει ζωή και εκτός λίστας Λαγκάρντ!

Εύχομαι το 2013 να σας προσφέρει εκείνες τις αξίες που είχαμε παραχώσει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, κυνηγώντας το χρήμα:
  • Υγεία
  • Έρωτα
  • Φιλία
  • Αλληλεγγύη
Σας εύχομαι να απολαμβάνετε τις απλές χαρές της κάθε μέρας, επειδή ποτέ δεν θα ξανάρθουν. Μια από αυτές είναι και η ενασχόλησή μας με τα κοινωνικά δίκτυα. Όχι για να κάνουμε φιγούρα, αλλά για να επικοινωνήσουμε, να μοιραστούμε χαρές, λύπες, γκρίνιες και αγανάκτηση. Με ανθρώπους που ποτέ, ίσως, δεν θα συναντούσαμε στην πραγματική ζωή.


Κατά τα άλλα, το 2012 μάς αποχαιρέτησε με ένα έγκλημα: το βιασμό και τη φριχτή δολοφονία μιας κοπέλας. Το ανθρωποειδές που το διέπραξε είναι Έλληνας. Και με ποινικό μητρώο. Είχε αποπειραθεί και στο παρελθόν να βιάσει γυναίκες. Κυκλοφορούσε ελεύθερος, όμως.
Κάποιοι λένε πως οι δικηγόροι είναι υποχρεωμένοι να υπερασπίζονται τον καθένα. Ειδικά, όμως, στις περιπτώσεις βιασμού, ο συνήγορος του θύτη "βιάζει" ξανά το θύμα μέσα στην αίθουσα δικαστηρίου, και ηθικά η μεταχείριση αυτή δεν δικαιολογείται από καμία "υποχρέωση". 
Σε όποιον αμφιβάλλει, συνιστώ να δει τη ταινία "Οι κατηγορούμενοι" (The accused, 1988) του Τζόναθαν Κάπλαν, με μια συγκλονιστική Τζόντι Φόστερ.

Υπάρχουν και καλά νέα: η Ακαδημία Αθηνών τίμησε μετά θάνατον δύο Πακιστανούς μετανάστες . Οι Χομαγιούν Ανγουάρ, 18 ετών, και Βακάρ Αχμέντ, 32, έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να απεγκλωβίσουν ηλικιωμένο ζευγάρι Ελλήνων από τις ράγες τρένου, χωρίς δυστυχώς να τα καταφέρουν.

Αν δεν υπήρχε η βράβευση, η θυσία τους θα είχε καλυφθεί οριστικά από τις κραυγές των ξεσαλωμένων ανθρωποειδών που κάθε βράδυ βγαίνουν από τις φωλιές τους αποφασισμένοι να μαχαιρώσουν ανθρώπους!

Θα ήθελα να επαινέσω και ένα άλλο Ίδρυμα, που ελάχιστα ακούγεται, μολονότι εργάζεται για το κοινό όφελος: το Εμπειρίκειο Ίδρυμα, το οποίο προσφέρει κάθε χρόνο υποτροφίες σε νέους επιστήμονες που θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό.
Φέτος, λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, σε μια σεμνή τελετή, απένειμε τις διακρίσεις για τα τελευταία χρόνια.







Επειδή παραβρέθηκα για να παραλάβω το βραβείο για λογαριασμό της μεγάλης μου κόρης, σας διαβεβαιώ πως στο Εμπειρίκειο δεν περνάει "μέσον". Και είναι παρήγορο στη Ρουσφετοχώρα να υπάρχουν πνευματικά ιδρύματα που υπηρετούν το σκοπό για τον οποίο ιδρύθηκαν.


Λυπάμαι που ο Τερκενλής έκλεισε το κατάστημά του στην Πλατεία Συντάγματος! Δεν είναι μόνο που φτιάχνει τα καλύτερα τσουρέκια μετά από εκείνα της γιαγιάς μου, αλλά τον έχω συνδέσει με τους Αγανακτισμένους και όλες τις διαδηλώσεις στην Πλατεία. Σε κάποια από αυτές, μάλιστα, μοίραζε τσουρέκια στους ψεκασμένους και δαρμένους διαδηλωτές. Πέρυσι τον Ιούλιο "κάποιοι" προκάλεσαν ζημιές μισού εκατομμυρίου στο κατάστημα, αλλά αυτό ξανάνοιξε, για να μας αφήσει ξανά, πρόσφατα. Κρίμα και για τους εργαζόμενους και για εμάς τους κοιλιόδουλους!

Δεν υπάρχουν σχόλια: