Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Χρόνια Πολλά, φίλοι μου. Ελπίζω να σας βρίσκω καλά στην υγεία σας, συντροφιά με τους αγαπημένους σας.
 Όσο για μένα, είμαι πανευτυχής, διότι είναι πάλι στο σπίτι τα ξενάκια μας!

Συζητούσα, που λέτε, αυτές τις μέρες με φίλους και θυμηθήκαμε ότι, πριν από 2-3 χρόνια, στην αρχή της κρίσης, κάποιοι ρωτούσαν: "Γιατί δεν μιλούν οι πνευματικοί άνθρωποι;"
Οι "πνευματικοί άνθρωποι", λοιπόν, άρχισαν κάποια στιγμή να μιλούν:
Επιστολές υπογράφτηκαν από αγαπημένους συγγραφείς, που μας ζητούσαν να κάνουμε υπομονή και να υποβληθούμε πρόθυμα σε θυσίες για το καλό μας
Διαβάσαμε δηλώσεις Τσόκλη για γυναίκες που προκαλούν τους βιαστές,
Μένη Κουμανταρέα για γυναίκες που απολαμβάνουν το βιασμό τους,
Πέτρου Τατσόπουλου ότι πήδηξε τη μισή Αθήνα ("σιγά τη μεγαλούπολη!", που θά' λεγε κι η Κατιάνα Μπαλανίκα),
Γιώργου Νταλάρα ότι ουδέποτε ψήφισε ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ
και άλλων πολλών.

Τις παρακολουθήσαμε αμήχανοι και ψιθυρίσαμε: "Αν εσείς είστε οι πνευματικοί άνθρωποι και καλλιτέχνες που διαθέτουμε, καλύτερα να το βουλώσετε. Μόνο βατράχια βγαίνουν από το στόμα σας".

Υπήρξαν και κάποιοι που ξεχώρισαν από το συρφετό, όπως ο Αλκίνοος Ιωαννίδης. Ήταν οι εξαιρέσεις που επιβεβαίωσαν τον κανόνα, δυστυχώς...

Είδα σήμερα την καινούργια ταινία του αγαπημένου μου Ken Loach, Το μερίδιο των αγγέλων. Γυρισμένη στην όμορφη Σκοτία, μιλάει για ένα νεαρό "λούζερ" που καταδικάζεται σε κοινωφελή εργασία, ύστερα από μια συμπλοκή. Ο επιτηρητής του τον μυεί στην τέχνη της γευσιγνωσίας αποσταγμάτων όπως το ουίσκι, δίνοντάς του έτσι μια δεύτερη ευκαιρία.
Μια ταινία με χιούμορ και αισιοδοξία -σε αντίθεση με τον προπέρσινο Ιρλανδέζικο δρόμο.

Θέλω να συγχαρώ τους γιαννιώτες φίλους μου, που πέτυχαν τελικά τη διάσωση της "Όασης", ενός κτηρίου που σχεδιάστηκε από τον μεγάλο αρχιτέκτονα του Μοντερνισμού Άρη Κωνσταντινίδη. Κάθε κομμάτι του πολιτισμού μας που γλιτώνει από τις μπουλντόζες είναι κέρδος για εμάς και τις επόμενες γενιές.

Και κάτι τελευταίο: περνάμε δύσκολα οικονομικά, και το 2013 θα είναι χειρότερο. Όσοι, όμως, ακόμα επιβιώνουμε αξιοπρεπώς, ας μην ξεχνάμε να στηρίζουμε τις καλές προσπάθειες και τους ταλαντούχους ανθρώπους: θέατρο, κινηματογράφο, βιβλία, εφημερίδες με ήθος (ελάχιστες, αλλά υπάρχουν), περιοδικά και ιστοσελίδες δημοσιογράφων που παλεύουν για την αλήθεια και το δικαίωμα να εκφράζει κανείς τη γνώμη του.
 Όταν η κρίση περάσει, θα είναι φοβερό να αφήσει μόνο αποκαΐδια επειδή εμείς δεν υπερασπιστήκαμε με σθένος ό,τι αξίζει σε αυτή τη χώρα.


"Ζωγράφε, που γεννήθηκες στη γη μου, μην ζωγραφίζεις μόνο ξανθά αγγελάκια. Μην ξεχνάς τα μικρά νεγράκια και ζωγράφισέ μου μαύρα αγγελάκια", τραγουδάει ο Χαβιέ Σολίς σε αυτό το όμορφο μεξικανικό μπολέρο:

Angelitos Negros


4 σχόλια:

Διαχειριστής είπε...

Καλώς τα δεχτήκατε! Χρόνια Πολλά με υγεία και ότι καλό επιθυμείτε φίλε Λωτό!

Λωτοφάγος είπε...

Ευχαριστώ πολύ, καλή μου φίλη. Χρόνια πολλά και σε σένα, με υγεία, εργασία και ό,τι άλλο επιθυμείς.

Mia Petra είπε...

Βρε..."σκασμένο", είχες δεν είχες, με συγκίνησες πολλαπλώς...

Φιλιά στα "ξενάκια" σου.

Λωτοφάγος είπε...

@ Χαχαχα! Να είσαι καλά, Πιστέ Φίλε.