Αλήτες, ρουφιάνοι, τηλεαστέρες!

Τις προάλλες είδαμε στο OTE Cinema την κωμωδία του Θεόδωρου Μαραγκού, "Μάθε παιδί μου γράμματα" (1981) και συμφωνήσαμε με μπόλικη πικρία ότι σήμερα είναι πιο επίκαιρη από ποτέ: τα σχολεία που ρημάζουν ασυντήρητα, οι πτυχιούχοι που μένουν αναξιοποίητοι, ο Εμφύλιος που δεν τελείωσε ποτέ, τα χωριά χωρίς διεξόδους για τη νεολαία.
Ο Διαμαντόπουλος-γυμνασιάρχης που περιγράφει το εβδομαδιαίο πρόγραμμα "διασκέδασης" στη νέα του σύζυγο με το συμβολικό όνομα Ελπίδα, ο Τσάκωνας-ξενιτεμένος μεταπτυχιακός που αναρωτιέται "6 χρόνια στο δημοτικό, έξι στο γυμνάσιο, έξι στο εξωτερικό και έξι μέχρι να πάω σχολείο, κάνουν 30. Είμαι 36 χρονών. Πού πήγαν τα άλλα έξι;", και ο γραφιάς του Υπουργείου Ανάπτυξης που χρησιμοποιεί τη διατριβή "περί υψικαμίνων" ως στήριγμα για την κουτσή γραφομηχανή του, είναι σκηνές που προκαλούν κλαυσίγελω.



Πέρασαν 31 χρόνια. Τότε μόλις είχαμε μπει στην ΕΟΚ. Η προπαγάνδα μιλούσε για εκσυγχρονισμό, για αναπτυξιακό σχεδιασμό, για πάταξη της γραφειοκρατίας και της φοροδιαφυγής. Τι από αυτά πραγματοποιήθηκε; Τι απέγινε ο πακτωλός των κοινοτικών κονδυλίων; Μια γέφυρα στο Ρίο-Αντίρριο και ένα ΟΑΚΑ διά χειρός Καλατράβα;
Πού να βρίσκεται σήμερα ο ήρωας που ερμήνευσε ιδανικά ο Νίκος Καλογερόπουλος; Να είναι άνεργος ή απολυμένος; Ελπίζω μόνο να μην έγινε συνδικα-ληστής του ΠΑΣΟΚ.

Του Πάνου Ζάχαρη, από το Ποντίκι

Επιστρέφοντας στο κανονικό πρόγραμμα, πέσαμε πάνω στις ειδήσεις του Μέγκα. Τα τηλεοπτικά δελτία τα έχω κόψει εδώ και πολύ καιρό, με εντολή γιατρού. Κάνουν κακό στα νεύρα μου. Εκείνη τη στιγμή, ο Παντελής Καψής αγόρευε κατακεραυνώνοντας τους συνδικαλιστές της Δωδώνης, οι οποίοι δεν άφηναν τον νέο ιδιοκτήτη να μπει στο εργοστάσιο, ενώ ήταν οι κύριοι υπεύθυνοι για την υπερχρέωσή της, καθώς και τον βουλευτή Μιχάλη Κασσή, προσφάτως αποσκιρτήσαντα από το ΠΑΣΟΚ! Πάνω που μούντζωνα χαλαρά με χέρια και πόδια, η Όλγα Τρέμη στράφηκε στον Παύλο Τσίμα, ρωτώντας τη δική του άποψη.

Ξέρετε, φίλοι μου, υπάρχουν δυο τρόποι για να παραπληροφορήσεις: το ατόφιο ψέμα και η μισή αλήθεια. Ο κ. Τσίμας επέλεξε τον δεύτερο, λέγοντας ότι δεν είναι η Δωδώνη υπερχρεωμένη, αλλά η Αγροτική Τράπεζα, στην οποία ανήκε η Δωδώνη!
Ποια είναι, όμως, η υπόλοιπη μισή αλήθεια;

• Η Αγροτική Τράπεζα δεν έλαβε ποτέ το δώρο της ανακεφαλαιοποίησης, διότι είναι κρατική τράπεζα και ΕΠΡΕΠΕ να εκποιηθεί. Επίσης, τα δύο κόμματα εξουσίας τής οφείλουν κάτι δανειάκια, τα οποία τώρα έχει η Πειραιώς που εξαγόρασε το "υγιές" κομμάτι της. Άρα έχει στο χέρι και τα κόμματα-οφειλέτες
• Ο νέος ιδιοκτήτης της Δωδώνης SIMOS FOOD GROUP χρωστούσε ήδη στην εταιρεία 12 μύρια. Την εξαγόρασε έναντι 21. Είναι σαν να σου χρωστώ 12 ενοίκια και σου δίνω κι άλλα 10, για να πάρω το σπίτι σου. Θα δεχτείς; Δεν νομίζω.

Κατόπιν τούτου, ανανέωσα τους όρκους μου περί μη ενημέρωσης από τα κανάλια και επέστρεψα στις εφημερίδες, το ραδιόφωνο και τον υπολογιστή μου.

Μιλώντας για εφημερίδες, να υπενθυμίσω σε όσους δεν το πήραν χαμπάρι ότι κυκλοφόρησε η Εφημερίδα των Συντακτών από ομάδα δημοσιογράφων της αδικοχαμένης Ελευθεροτυπίας. Οι συντάκτες και εργαζόμενοι στο νέο φύλλο συμφώνησαν να μην πληρωθούν τους δύο πρώτους μήνες, μέχρις ότου η εφημερίδα στηθεί στα πόδια της.
Νομίζω ότι οφείλουμε να στηρίξουμε την εφημερίδα, τόσο οικονομικά όσο και με τις υποδείξεις μας, ώστε να καταλάβει το κενό που άφησε η αγαπημένη μας Ελευθεροτυπία. Διότι, όπως γίνεται και με τους ανθρώπους, μόνο όταν χάσεις κάτι, καταλαβαίνεις την αξία του.

Έχουμε επίσης υποχρέωση να στηρίξουμε τα έντιμα περιοδικά Unfollow και Hot Doc, που εκδίδονται από δημοσιογράφους εγνωσμένης αξίας και ήθους. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ξεπουλήθηκαν και δεν προσκύνησαν τους καναλάρχες όπως τόσοι άλλοι.
Σε αυτούς και στα νέα παιδιά που τρέχουν για την είδηση χωρίς ένσημα και προστασία από την ΕΣΗΕΑ, δεν αρμόζει το σύνθημα "Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι". Αν μη τι άλλο, τελευταία είναι στο στόχαστρο, τόσο των δυνάμεων καταστολής (Μανώλης Κυπραίος, Μάριος Λώλος), όσο και των Χρυσαύγουλων (Μιχάλης Τεζάρης, ρεπόρτερ του Σκάι, την περασμένη Τετάρτη στον Άγιο Παντελεήμονα). 

 

Οι εξωνημένοι δημοσιογράφοι είναι λίγοι και συγκεκριμένοι. Προτείνω να αλλάξουμε το σύνθημα σε "Αλήτες, Ρουφιάνοι, Τηλεαστέρες"!.