Μας βλέπουν!

Όπως κι εσείς, ούτε εγώ χωνεύω τον κύριο από κάτω:


Όπως κι εσείς, εκνευρίζομαι με τις τουφεκιές στον αέρα. Τις απεργίες-πυροτεχνήματα.

Όπως κι εσείς, περιμένω μια διαδήλωση όπου θα σμίξουμε όλοι για το κοινό καλό.

Τον Απρίλη του 2010, παρακολουθήσαμε έκπληκτοι τον τότε -ελέω πατρός- πρωθυπουργό να μας ανακοινώνει με φόντο το ακριτικό Καστελόριζο πως παραχωρήσαμε λίγη από την εθνική μας κυριαρχία. Το ΔΝΤ -όπως είχε προσυμφωνηθεί- μάς έκατσε στο σβέρκο. Κάποιοι είπαν πως θα βάλει τάξη στο μπάχαλο. Κάποιοι πνευματικοί ταγοί μάς συμβούλεψαν να σκύψουμε το κεφάλι και να δουλέψουμε, για να μην είμαστε οι τεμπέληδες Έλληνες.

Ένας χοντρός ανεπάγγελτος τύπος με 80 ακίνητα και δικτάτορα παππού αποκάλεσε το μνημόνιο "ευλογιά για τον τόπο" και τους δημόσιους υπαλλήλους "κοπρίτες". Μετά ομολόγησε αυτάρεσκα ότι τα είχε φάει μαζί τους, αφού πρώτα τους διόρισε.
 
Η προβοκάτσια στη MARFIN με τους τρεις νεκρούς στις 5 Μαΐου του 2010, μάς τρόμαξε και μας έκλεισε στα σπίτια μας. Όσοι υπήρξαμε αυτόπτες μάρτυρες δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ. Όμως, το σχέδιο είχε πετύχει.

Μας αποκοίμισαν για λίγο με υποσχέσεις ότι μόνο οι "κοπρίτες" θα πληρώσουν το μάρμαρο. Κι ύστερα επέπεσαν επί των κεφαλών μας. Διότι κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει. Αλίμονο αν πείραζαν τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες, τους φοροφυγάδες, τα πλυντήρια μαύρου χρήματος. Θα έπεφταν την επόμενη μέρα.

"Κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα", δήλωσε περίλυπος ο ελέω πατρός και Τρόικας πρωθυπουργός. Κι όταν το νερό μπήκε στ' αυλάκι και οι "αγανακτισμένοι" κατέλαβαν την Πλατεία, παραιτήθηκε, για να αναλάβει ο τραπεζίτης σύμβουλος της κυβέρνησης Σημίτη την εποχή της ΟΝΕ.

Μας διέσυραν σε όλη την Ευρώπη. Την προτεσταντική ήπειρο, όπου οι πλούσιοι είναι οι εργατικοί κι οι φτωχοί τεμπέληδες. Όπου εμείς, τα ευρωλιγούρια, δεν είχαμε καμιά θέση, αλλά μας έχωσαν από την καλή τους την καρδιά.
Μιλούσαν για την "ελληνική κρίση", απειλούσαν να μας πετάξουν έξω, για να μην μολυνθούν. Αυτοί, οι ενάρετοι της ΜΙΖΕΝΣ, των υποβρυχίων που γέρνουν, του εμπορίου όπλων και ναρκωτικών. Αυτοί που ξεπλένουν μαύρο χρήμα, που φιλοξενούν λατινοαμερικάνους και αφρικανούς δικτάτορες, που βομβάρδισαν και διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία, που διέλυσαν κράτη και δολοφόνησαν εκατομμύρια αθώους ανθρώπους!

Κι όταν η κρίση εξαπλώθηκε στο Νότο, εφηύραν το μειωτικό ακρωνύμιο PIGS: Portygal, Ireland, Greece, Spain. Όλοι εμείς είμαστε οι λεχρίτες, που ζουμε εις βάρος των εργατικών βορείων. Και μας έδεσαν χειροπόδαρα, με μνημόνια και δάνεια δυσβάσταχτα. Μας αφαίρεσαν κάθε εργατικό δικαίωμα που είχε κερδηθεί με αγώνες και αίμα, από ανθρώπους βασανισμένους μα γενναίους, πολύ πριν γεννηθούμε.
Άλλωστε, δεν υπάρχει πια το αντίπαλον δέος: η Σοβιετική Ένωση γκρεμίστηκε σαν γίγαντας με πήλινα πόδια. Και σαρώνουν ελεύθερα οι τοκογλύφοι των λαών.
Ξαφνιάστηκα όταν άκουσα Ιρλανδό βουλευτή του Εργατικού Κόμματος να λέει ότι μας θαυμάζουν και μας παρακολουθούν. Απόρησα που οι Πορτογάλοι μάς έχουν πρότυπο αγωνιστικότητας. Ενώ εμείς, με τα κόμπλεξ που μας δέρνουν, θεωρούμε τους εαυτούς μας χέστηδες!

Μόνο όταν είδαμε τα τηλεοπτικά συνεργεία από τις τέσσερις άκρες του πλανήτη να καλύπτουν τις εκλογές της 6ης Μαΐου καταλάβαμε πόσο κρίσιμα θεωρούσαν τα αποτελέσματα.
Μα, στις 17 Ιουνίου κωλώσαμε: πολλοί προτίμησαν το "σιγουράκι". Δεν τόλμησαν να ψηφίσουν το διαφορετικό. Και έδωσαν τα κλειδιά στους νεκροθαφτες της χώρας:


Αύριο, αδέλφια, είναι η ευκαιρία να σηκωθούμε ξανά από τους καναπέδες μας. Να ζητήσουμε πίσω τις δουλειές μας, να απαιτήσουμε την τιμωρία των ενόχων, να διεκδικήσουμε το μέλλον -το δικό μας και των παιδιών μας. Και, κυρίως, να μην αφήσουμε τον φασισμό να διαβρώσει τα μυαλά των ανθρώπων.

Τα "Γουρουνάκια" θα μας παρακολουθούν με αγωνία. Κι όσοι λαοί νόμιζαν μέχρι πρότινος πως θα τη γλίτωναν, θα έχουν τα βλέμματά τους στραμμένα σε εμάς. Γιατί τώρα ξέρουν. Πως θα είναι οι επόμενοι.

Θα σας δω στους δρόμους...