Πριν από 2 μέρες ήταν 11 Σεπτεμβρίου. Τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης "θυμήθηκαν" την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους πριν από 11 χρόνια. Αμφιβάλλω αν αφιέρωσαν έστω και μια λέξη στις εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας της εκδικητικής μανίας των γερακιών του Πενταγώνου.
Σαν έτοιμοι από καιρό ενέσκηψαν στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, σαρώνοντας τα πάντα στο πέρασμά τους! Ό,τι άφησαν, μακράν απέχει από το να αποκαλείται κράτος. Έντεκα χρόνια τώρα, οι άμαχοι εκεί πεθαίνουν σαν τις μύγες, είτε από επιθέσεις είτε από τις κακουχίες.
Ήταν τόσο άμεση και στοχευμένη η επίθεση των Αμερικανών, ώστε πολλοί αμφισβήτησαν την ταυτότητα και τα κίνητρα των καμικάζι. Είναι τόσα τα κέρδη της βιομηχανίας όπλων, ώστε καμία θεωρία συνομωσίας δεν φαίνεται εντελώς παράλογη.
Όσο για εμάς τους θπόλοιπους, κάθε μέρα χάνουμε και λίγη από την όποια ελευθερία μας, στο όνομα της ασφάλειας. Διαδίκτυο και κινητά παρακολουθούνται, κάμερες μάς φωτογραφίζουν, το μεγαλύτερο μέρος του Τύπου ακολουθεί συγκεκριμένες εντολές, η εκπαίδευση αποσκοπεί στην πλήρη υποταγή των παιδιών, τα χημικά και οι πλαστικές σφαίρες περιμένουν όποιον τολμά να αντιδράσει.
Υπάρχει, όμως, και μια άλλη 11η Σεπτεμβρίου, προάγγελος της σημερινής επικράτησης του πιο στυγνού φιλελευθερισμού: εκείνο το πρωί του 1973, το αριστερό πείραμα της Χιλής πνίγηκε στο αίμα.
Ο Σαλβαδόρ Αγιέντε δολοφονήθηκε προτού προλάβει να γίνει σωτήρας (salvador) του λαού του. Ο φασίστας Πινοτσέτ κάλεσε αμέσως τα "παιδιά" της Σχολής του Σικάγου, για να επιβάλουν τις νεοφιλελεύθερες ιδέες τους.
Οι πλουτοπαραγωγικές πηγές ξεπουλήθηκαν, οι πολυεθνικές βρήκαν πεδίον δόξης λαμπρόν, όλα τα εργατικά δικαιώματα καταργήθηκαν, η παιδεία κι η υγεία ιδιωτικοποιήθηκαν. Τα υπόγεια ύδατα, το νερό των ποταμών, ακόμα κι η βροχή ανήκουν σήμερα στις 2-3 μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου -όπως έδειξε το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Γ. Αυγερόπουλου "Πωλείται ζωή" (εδώ)
Τα εγκλήματα του Πινοτσέτ και της σπείρας του δεν τιμωρήθηκαν ποτέ. Ο αιμοσταγής δικτάτορας πέθανε ήρεμα στο κρεβάτι του στο Λονδίνο, προστατευόμενος της βρετανικής κυβέρνησης, παρά τις προσπάθειες του ισπανού δικαστή Μπαλτάσαρ Γκαρθόν να πετύχει την έκδοσή του στην Ισπανία.
Η Χιλή της Σχολής του Σικάγου είναι το μέλλον μας, αν δεν αντιδράσουμε. Ήδη τα εργατικώ δικαιώματα καταργήθηκαν, το κοινωνικό κράτος κατεδαφίστηκε, η δημόσια εκπαίδευση λοιδωρήθηκε και απαξιώθηκε, η κοινωνία εκφασίζεται γοργά. Ακόμα κι αν δεν υπάρξει Πινοτσέτ, η πιθανότητα ενός εμφυλίου είναι υπαρκτή.
Σαν έτοιμοι από καιρό ενέσκηψαν στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, σαρώνοντας τα πάντα στο πέρασμά τους! Ό,τι άφησαν, μακράν απέχει από το να αποκαλείται κράτος. Έντεκα χρόνια τώρα, οι άμαχοι εκεί πεθαίνουν σαν τις μύγες, είτε από επιθέσεις είτε από τις κακουχίες.
Ήταν τόσο άμεση και στοχευμένη η επίθεση των Αμερικανών, ώστε πολλοί αμφισβήτησαν την ταυτότητα και τα κίνητρα των καμικάζι. Είναι τόσα τα κέρδη της βιομηχανίας όπλων, ώστε καμία θεωρία συνομωσίας δεν φαίνεται εντελώς παράλογη.
Όσο για εμάς τους θπόλοιπους, κάθε μέρα χάνουμε και λίγη από την όποια ελευθερία μας, στο όνομα της ασφάλειας. Διαδίκτυο και κινητά παρακολουθούνται, κάμερες μάς φωτογραφίζουν, το μεγαλύτερο μέρος του Τύπου ακολουθεί συγκεκριμένες εντολές, η εκπαίδευση αποσκοπεί στην πλήρη υποταγή των παιδιών, τα χημικά και οι πλαστικές σφαίρες περιμένουν όποιον τολμά να αντιδράσει.
Υπάρχει, όμως, και μια άλλη 11η Σεπτεμβρίου, προάγγελος της σημερινής επικράτησης του πιο στυγνού φιλελευθερισμού: εκείνο το πρωί του 1973, το αριστερό πείραμα της Χιλής πνίγηκε στο αίμα.
Ο Σαλβαδόρ Αγιέντε δολοφονήθηκε προτού προλάβει να γίνει σωτήρας (salvador) του λαού του. Ο φασίστας Πινοτσέτ κάλεσε αμέσως τα "παιδιά" της Σχολής του Σικάγου, για να επιβάλουν τις νεοφιλελεύθερες ιδέες τους.
Οι πλουτοπαραγωγικές πηγές ξεπουλήθηκαν, οι πολυεθνικές βρήκαν πεδίον δόξης λαμπρόν, όλα τα εργατικά δικαιώματα καταργήθηκαν, η παιδεία κι η υγεία ιδιωτικοποιήθηκαν. Τα υπόγεια ύδατα, το νερό των ποταμών, ακόμα κι η βροχή ανήκουν σήμερα στις 2-3 μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου -όπως έδειξε το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Γ. Αυγερόπουλου "Πωλείται ζωή" (εδώ)
Τα εγκλήματα του Πινοτσέτ και της σπείρας του δεν τιμωρήθηκαν ποτέ. Ο αιμοσταγής δικτάτορας πέθανε ήρεμα στο κρεβάτι του στο Λονδίνο, προστατευόμενος της βρετανικής κυβέρνησης, παρά τις προσπάθειες του ισπανού δικαστή Μπαλτάσαρ Γκαρθόν να πετύχει την έκδοσή του στην Ισπανία.
Η Χιλή της Σχολής του Σικάγου είναι το μέλλον μας, αν δεν αντιδράσουμε. Ήδη τα εργατικώ δικαιώματα καταργήθηκαν, το κοινωνικό κράτος κατεδαφίστηκε, η δημόσια εκπαίδευση λοιδωρήθηκε και απαξιώθηκε, η κοινωνία εκφασίζεται γοργά. Ακόμα κι αν δεν υπάρξει Πινοτσέτ, η πιθανότητα ενός εμφυλίου είναι υπαρκτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου