Παίζεις περίεργο παιχνίδι [Απρίλη] και φοβάμαι...

Ήθελα κάτι να γράψω για τα 45 χρόνια από το πραξικόπημα του 1967, ακούγοντας ταυτόχρονα Μητροπάνο, όταν ανακάλυψα μια θλιβερή σύμπτωση:

Στις 27 Απριλίου του 2008 πέθανε ο Μάριος Τόκας.
στις 13 Απριλίου του 2010 ο Μάνος Ξυδούς,
στις 17 Απριλίου του 2011 ο Νίκος Παπάζογλου
και
στις 17 Απριλίου φέτος, ο Δημήτρης Μητροπάνος!
Τέσσερις αγαπημένοι καλλιτέχνες άφησαν τον μάταιο τούτο κόσμο Απρίλη μήνα. Τέσσερις ταλαντούχοι άνθρωποι που είχαν ακόμα πολλά να μας δώσουν. Τέσσερις δικοί μας άνθρωποι, με ήθος και άποψη για τον λαϊκό πολιτισμό.
Εδώ ένα θαυμάσιο τραγούδι του Μάνου Ξυδούς, που ερμηνεύει ο Μητσάρας με τη δωρική φωνή του:
 http://www.youtube.com/watch?v=5ZYvIA5fl2Y

Ίσως τώρα,σε ένα άλλο σύμπαν, ο Μητσάρας χορεύει ζεϊμπέκικο, ο Μάριος χτυπάει παλαμάκια, ο Νικόλας δένει τη μπαντάνα του κι ο Μάνος γελάει ευτυχισμένος. Ίσως, ποιος ξέρει, ο άλλος Μάνος, ο Χατζιδάκις, να τους καμαρώνει. Εκείνος ήξερε πάντα, άλλωστε...

Σκληρός μήνας ο Απρίλης για την Ελλάδα. Το έχει γράψει κι ο Διονύσιος Σολωμός στους "Ελεύθερους Πολιορκημένους", όταν από το Τζάντε παρακολουθούσε με αγωνία την πολιορκία του Μεσολογγίου:

Ο Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν καί γελούνε,
κι όσ’ άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ’ άρματα σε κλειούνε.

Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει,
και μες στη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι,
π’ ολονυχτίς εσύσμιξε με τ’ ουρανού τα κάλλη.

Και μες στης λίμνης τα νερά, όπ’ έφθασε μ’ ασπούδα,
έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,

που ευώδιασε τον ύπνο της μεσα στον άγριο κρίνο·
το σκουληκάκι βρίσκεται σ’ ώρα γλυκειά κι εκείνο.

Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη·
η μαύρη πέτρα ολόχρυση καί το ξερό χορτάρι.

Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει:
«Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει».

Η αντίθεση μεταξύ της αναγέννησης της φύσης και της λιμοκτονίας των πολιορκημένων φαίνεται ακόμα πιο ανάγλυφα στους στίχους

" Έστησ' ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη"

"Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει·

λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει."

Έναν άλλο Απρίλη διάλεξαν κάτι γελοίοι καραβανάδες για να βάλουν στον γύψο την Ελλάδα, ανακόπτοντας τον εκδημοκρατισμό της.

Σήμερα, 45 χρόνια μετά, η φασιστική Χρυσή Αυγή χτυπάει με θράσος την πόρτα του Κοινοβουλίου, ενώ κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν πως η Επταετία ήταν ενάρετη και ευεργετική για τον τόπο!

Και το χειρότερο είναι ότι κάποιοι τους πιστεύουν!

Έλαβα ένα λινκ από την κόρη μου, το οποίο ανασκευάζει θαυμάσια αυτά τα παραμύθια:
 http://tile-grafos.blogspot.co.uk/2011/06/blog-post_4420.html