Προσδοκώντας την Ανάσταση

Οι άθεοι σαν κι εμένα δεν πιστεύουν στην Ανάσταση Κυρίου.

Άλλωστε, αν ο Χριστός είχε πράγματι πετάξει τότε κλωτσηδόν από το ναό τους εμπόρους, σκεφτείτε τι θα έκανε σήμερα, βλέποντας τα καμώματα (και τα εγκλήματα) των "εκπροσώπων" του επί της Γης! Την τράπεζα του Βατικανού, τους βιασμούς ανηλίκων, το Βατοπέδι, τα φωτοβολταϊκά στην Πεντέλη, την υποκρισία και την απίστευτη φιλοχρηματία τους.

Στον λεγόμενο "Τρίτο Κόσμο" (ή μήπως Κάτω Κόσμο;), άνθρωποι γεννιούνται και πεθαίνουν μέσα στη δυστυχία και την εξαθλίωση, χωρίς καμιά δυνατότητα επιλογής. Όλη τους η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας για να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαΐ και μια ήσυχη γωνιά για να κοιμηθούν. Δεν κάνουν όνειρα, δεν γνωρίζουν τίποτε άλλο εκτός από πείνα και πόλεμο.

Αυτοί δεν θα αναστηθούν.

Εκατομμύρια μικρά παιδιά δουλεύουν ατελείωτες ώρες, για να φτιάξουν τα παπούτσια που φοράμε στο γυμναστήριο ή τα μπλουζάκια που χαζεύουμε στη λαϊκή. Δεν θα πάνε σχολείο, δεν θα παίξουν στον υπολογιστή, δεν θα γκρινιάξουν επειδή θα φάνε φασολάκια και όχι κεφτεδάκια, δεν θα ονειρευτούν να γίνουν ποδοσφαιριστές, μοντέλα ή τηλεπαρουσιαστές.

Αυτά τα παιδάκια δεν βρίσκονται μόνο στην Ασία, αλλά και στην "πολιτισμένη" μας Ευρώπη. Δίπλα μας, στην Πορτογαλία και την Πολωνία. Στην Κοκκινιά και τη Σόφια.

Εκατοντάδες χιλιάδες άλλα, θα πουληθούν από τους γονείς τους για να γίνουν σεξουαλικοί σκλάβοι και θα πεθάνουν πριν καν ενηλικιωθούν, από αρρώστειες ή κακοποίηση.

Ούτε κι αυτά θα αναστηθούν.

Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, καραβάνια ολόκληρα με πρόσφυγες μετακινούνται από χώρα σε χώρα, κυνηγημένα από πολέμους. Κάποιοι θα καταφέρουν να φτάσουν μέχρι την Ελλάδα, πιστεύοντας ότι τα βάσανά τους έχουν τελειώσει. Και θα καταλήξουν στους δρόμους της Αθήνας, εμπορευόμενοι το κορμί τους ή τα ναρκωτικά που χρειάζονται άλλες δυστυχισμένες υπάρξεις

Στην καλύτερη περίπτωση, θα στριμωχτούν μαζί με δεκάδες άλλους σε κοτέτσια, δουλεύοντας σαν σκλάβοι στη Ζαχάρω, την Άρτα, ή στον κάμπο της Μακεδονίας. Στα μάτια των ντόπιων δεν είναι άνθρωποι, αλλά υποζύγια με εγκληματική προδιάθεση. Αναλώσιμοι. Που πάνω τους "ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι", όπως λέει ο Ποιητής.

Ποιος νοιάζεται να ακούσει τις ιστορίες τους; Πόσοι έμαθαν ότι στο Κρυονέρι δυο νέοι από το Πακιστάν παρασύρθηκαν από το τρένο επειδή έτρεξαν να σώσουν δυο γέρους Έλληνες που εγκλωβίστηκαν σε αυτοκίνητο;

Πόσοι ξέρουν ότι στον Άγιο Παντελεήμονα και στην Πλατεία Αττικής βγαίνουν τις νύχτες οι ύαινες για να ξυλοφορτώσουν ή να μαχαιρώσουν τρομοκρατημένους μετανάστες;

Πότε θα αναστηθούν αυτοί οι άνθρωποι;

Η χώρα μας καταρρέει. Ηθικά, πρωτίστως. Η ανεργία καλπάζει, οι μορφωμένοι φεύγουν, τα παιδιά πεινούν, η εκπαίδευση κι η περίθαλψη διαλύονται, οι γέροντες αντιμετωπίζονται ως πηγή εισοδήματος για την οικογένεια.

Η Ελλάδα ανεβαίνει, δυο χρόνια τώρα, τον δικό της Γολγοθά. Για να σταυρωθεί, χωρίς ελπίδα για Ανάσταση.

Ποιος φταίει; Οι πολιτικοί, λένε κάποιοι. Και τους γιουχάρουν, τους πετούν γιαούρτια, τους προπηλακίζουν. Αυτούς που κάποτε επευφημούσαν και τους κουνούσαν τα σημαιάκια. Προσδοκώντας το ρουσφετάκι, το διορισμό, το ρεύμα στο αυθαίρετο, τη ρεμούλα.

Οι μετανάστες, λένε κάποιοι άλλοι. Μας παίρνουν τις δουλειές και διαλύουν τις οικογένειες. Και χειροκροτούν τις ύαινες που βγαίνουν τις νύχτες.

Εν τέλει, η Χρυσή Αυγή είναι η μόνη που νεκραναστήθηκε. Χάρη στα ιδιωτικά κανάλια.

Σε λίγες μέρες θα ψηφίσουμε. Θα ασκήσουμε το δικαίωμα, για το οποίο οι πρόγονοί μας αγωνίστηκαν σκληρά. Για το οποίο πολλοί Αφρικανοί θα έδιναν και τη ζωή τους για να το κερδίσουν, όπως έλεγε τις προάλλες ο έλληνας δικηγόρος του Νέλσον Μαντέλα, Γιώργος Μπίζος.

Είναι οι πιο κρίσιμες εκλογές των τελευταίων δεκαετιών. Δυστυχώς, η Αριστερά δεν είναι αντάξια των καιρών. Το μεγαλύτερό της μέρος είναι οχυρωμένο στα ψηφαλάκια του και φοβάται να μιλήσει για εξουσία. Περιμένει την Επανάσταση. Που ίσως δεν θα γίνει ποτέ. Και αδιαφορεί για τη Δημοκρατία -που απειλείται.

Εμείς, όμως, ο "κυρίαρχος λαός", είμαστε έτοιμοι να αποτινάξουμε το ζυγό που μας φόρτωσαν "δικοί μας" και ξένοι; Θα αδιαφορήσουμε για τους εκβιασμούς; Θα φτύσουμε αυτούς που κάποτε προσκυνούσαμε ή απλώς ανεχόμασταν; Θα ψηφίσουμε κατά συνείδηση ή θα επιχειρήσουμε να τιμωρήσουμε τους χτεσινούς μας πάτρωνες, για να τους παλινορθώσουμε στην πρώτη ευκαιρία; Κανείς δεν ξέρει.

Η κάλπη είναι γκαστρωμένη. Ως ιστορικός, ζω μια συναρπαστική εποχή.

Ως άνθρωπος, προσδοκώ Ανάσταση Λαού.

Καλή Ανάσταση σε όλους.