Μια ακόμα διαδήλωση έληξε άδοξα

Ύστερα από τόσα χρόνια, μπορώ συνήθως να "οσμιστώ" στην ατμόσφαιρα την ένταση που ανεβαίνει, καθώς ετοιμάζεται μια επίθεση, έστω κι αν, μέχρι τότε, η διαδήλωση ήταν απόλυτα ειρηνική.

Έτσι κι απόψε, λίγο πριν από τις 8, καθώς έκοβα βόλτες μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη και σκεφτόμουν να αποχωρήσω, παρατηρούσα τους διαδηλωτές: περπατούσαν χαλαρά, κάπνιζαν, συζητούσαν μπροστά στους ΜΑΤατζήδες, που ακουμπούσαν στις ασπίδες τους. Σκεφτόμουν μελαγχολικά ότι αυτές τις σκηνές τις είχα ξαναδεί τον Μάιο, με τους Αγανακτισμένους. 

Ωστόσο, υπήρχε κάτι ανησυχητικό, που δεν μπορούσα να εντοπίσω. Άφηνα πλέον το μνημείο, όταν είδα καμιά δεκαριά νεαρούς να ξεπροβάλλουν από τις σκιές, να ανεβάζουν τους... φερετζέδες και να ακολουθούν βιαστικά την αντίθετη πορεία από τη δική μου. Καθώς κατέβαινα την Πανεπιστημίου, άκουσα τον πρώτο κρότο.

Επιστρέφοντας σπίτι, έμαθα ότι έγιναν επεισόδια και έπεσαν χημικά.

Θυμήθηκα τη συνέντευξη του Χριστόφορου Βερναρδάκη -καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και επιστημονικό συνεργάτη της VPRC- στη σημερινή Αυγή. Μπορείτε να τη βρείτε στην ιστοσελίδα της εφημερίδας ή στο http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2012/02/blog-post_4547.html#more.

Θα ήθελα, όμως, να απομονώσω κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες φράσεις του:

• "Να μην ξεχνάμε επίσης πως το μαζικό κίνημα έχει σημειώσει μια μεγάλη επιτυχία, έχει διαλύσει τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες των δυο μεγάλων κομμάτων. Αν δε υπήρχε η κοινωνική πίεση κι αν δεν ήταν έντονη και σε κοινωνικό επίπεδο, οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες των δυο μεγάλων κομμάτων, αλλά και του ΛΑΟΣ θα ήταν πολύ πιο συνεκτικές. Συνεπώς έχουμε μια δευτερογενή, πολύ σημαντική, επίδραση του μαζικού κινήματος.
• Βέβαια, και στα συνδικάτα είχαν επίδραση οι μεγάλες κινητοποιήσεις, καθώς τα “εξανάγκασαν” σε τόσες γενικές απεργίες. Αν μάλιστα τα συνδικάτα δεν διαπερνώνταν από τη δομική κρίση τους των τελευταίων 20 χρόνων, ενδεχομένως θα είχαμε άλλη εξέλιξη των πραγμάτων.
• Είμαστε σε μακρά και αργόσυρτη πορεία της νέας μεταπολίτευσης. Γι' αυτό και οι επόμενες εκλογές δεν θα είναι αυτές που θα εκκαθαρίσουν οριστικά το πολιτικό σκηνικό για τα επόμενα χρόνια. Γι' αυτό θα έχουμε κι άλλες εκλογές, ενδιάμεσες, δεν ξέρω πόσες θα χρειαστούν για να ξεκαθαρίσει ο πολιτικός γεωγραφικός χάρτης. Συνεπώς οι επόμενες εκλογές θα είναι “προσωρινές” και “μεταβατικού χαρακτήρα”, κάτι δηλαδή σαν τις εκλογές του 1974.
• Πιστεύω ότι θα έχουμε τεράστιες εκρήξεις βίας. Σε κάθε έκφραση της κοινωνικής ζωής.
•  Όσο όμως τα ποσοστά των αριστερών κομμάτων θα μεγαλώνουν, τόσο θα καθίσταται έντονη η πίεση των «από κάτω» να διαμορφωθούν όροι μιας πολιτικής συμμαχίας που θα αναλάβει υπό την ευθύνη της τη διεύθυνση της χώρας. Όχι απλώς με όρους ανάληψης της κυβέρνησης, αλλά με όρους «κατάληψης της εξουσίας» όπως θα λέγαμε παλαιότερα, κάτι που όμως εμπεριέχει και την υλοποίηση ενός μίνιμουμ και σαφούς κυβερνητικού προγράμματος υπεράσπισης των λαϊκών και κοινωνικών αγαθών. Εάν τα κόμματα της αριστεράς δεν απαντήσουν σε αυτό το αίτημα των λαϊκών τάξεων στην Ελλάδα που πλήττονται δραματικά, τότε είναι σαν να αποδομούν κάθε έννοια και κάθε πυρήνα πολιτικής αντιπροσώπευσης. Θέλω να ελπίζω ότι δεν θα φτάσουν σε τέτοιο σημείο αυτοαναίρεσης."

Κι εγώ, κύριε Βερναρδάκη...

Υ.Γ. Και για να γελάσει λιγάκι τ' αχείλι σας, διαβάστε τα νέα κατορθώματα του ΓΑΠ: http://kartesios.com/?p=75704