Τα αργόσυρτα πλάνα του, η ορθόδοξα αριστερή ματιά του, η διεθνής -αλλά όχι εγχώρια- αναγνώρισή του: αν έστω και αυτά θυμούνται οι αδαείς από τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, θα είναι η απόδειξη πως τάραξε τον βάλτο της πασοκικής ελληνικής κοινωνίας.
Θα έγραφα πως ήταν άλλο ένα θύμα των ειδικών φρουρών, αν ο θύτης δεν κατέληγε επίσης στο νοσοκομείο.
Τι παράξενο: να έχεις γυρίσει όλο τον κόσμο με τις ταινίες σου, να έχεις χορτάσει βραβεύσεις και τιμές, αλλά να πεθαίνεις στον περιφερειακό της Δραπετσώνας, στα γυρίσματα μιας ταινίας για την κρίση στην Ελλάδα!
Το 2011 μάς στέρησε πολλούς αγαπημένους καλλιτέχνες. Ακόμα και τη μεγάλη φίλη της Ελλάδας Ζακλίν ντε Ρομιγί. Τη εποχή ακριβώς που τους έχουμε περισσότερη ανάγκη.
Το 2012 έδειξε νωρίς τα δόντια του. Άσχημα αρχίσαμε, άσχημα...
1 σχόλιο:
Έγραψα αλλού-πριν διαβάσω οτι ο θύτης ήταν μπάτσος-ότι θα θρηνήσουμε πολλά αθώα θύματα απ την πλήρη αποχαλίνωση των οδηγών διτρόχων,για τους οποίους δεν ισχύει κανενας ΚΟΚ,κανένα σήμα μονοδρόμου,κανένα ..πεζοδρόμιο...τελικά,ενας τόσο ξεχωριστός Ελληνας έμελλε να πληρώσει με την ζωή του την Ανομία και αναρχία που τόσο θα μισούσε(μισούμε...)
Δημοσίευση σχολίου