Πριν από λίγο (5.35 μμ) άκουσα από την Φωτεινή Λαμπρίδη (ρ/σ "Στο Κόκκινο", πολιτιστική εκπομπή "Ω, δεσποινίς μου Ουτοπία") ότι καμιά δεκαριά εργαζόμενοι του Σκάι, οι οποίοι αντιστάθηκαν στις αφόρητες πιέσεις και δεν υπέγραψαν για μείωση μισθού, ανακοίνωσαν στους συναδέλφους τους πως θα φτιάξουν ταμείο αλληλεγγύης από το εισόδημά τους, για να βοηθούν όποιον βρεθεί σε οικονομική δυσπραγία!
Το δημοσιεύω διότι είναι μία ακόμη ενέργεια που δείχνει ότι κάτι αλλάζει σε αυτό τον λαό.
Το δημοσιεύω διότι, ενώ είχα τα χάλια μου, το άκουσα και ένιωσα ανάταση.
Το δημοσιεύω διότι ΝΑΙ, κάτω από την άσφαλτο ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΡΑΛΙΑ!
6 σχόλια:
Μπορεί ποτέ μια μικρή, τόση δά μικρούλα, ανακοίνωση να κρύβει περισσότερη ποίηση και περισσότερο φως κι από χίλιες εκπομπές του σταθμού τους; Ίσως τελικά και να μπορεί.
Υποψιάζομαι πως αυτοί οι καμιά δεκαριά εργαζόμενοι του Σκάϊ δεν συγκαταλέγεται στις "φίρμες" του συγκεκριμένου σταθμού και το όνομά τους δεν έχει γραφτεί σε κανένα Libro d' Oro της δημοσιογραφίας. Με την τρέχουσα λοιπόν ορολογία είναι αυτό που λέμε μη αναγνωρίσιμοι.
Οι μη αναγνωρίσιμοι λοιπόν αυτοί άνθρωποι έγραψαν τους παρακάτω στίχους:
θα φτιάξουμε ταμείο αλληλεγγύης από το εισόδημά μας, για να βοηθούμε όποιον βρεθεί σε οικονομική δυσπραγία!
Oυμανισμός και ρομαντισμός, καλά κρυμμένα μέσα σε μια ταπεινή μικρή ανακοίνωση. Τρεις γραμμές ξέχειλες από μεγαλοσύνη, από ψυχή, από τρυφερότητα, από αξιοπρέπεια, από αρχοντιά.
Εμείς οι Θεσσαλονικείς αυτό, με μια μόνο συνωμοτική λέξη το λέμε "κυμπαριλίκι". Και ευτυχώς αυτή η λέξη δεν μεταφράζεται. Δεν "σπάει" σε άλλες λέξεις. Δεν αποκωδικοποιείται, δεν ερμηνεύεται, δεν "αποδίδεται". Ίσως για να μας αναγκάσει, αν θέλουμε να την κατακτήσουμε, να φτάσουμε πρώτα στο ύψος της.
Σας χαιρετώ λοιπόν φίλοι μου. Δεν ξέρω αν είστε μεγάλοι δημοσιογράφοι. Και να σας πω την αλήθεια δεν δίνω και δεκάρα. Αρκεί πως είστε Ωραίοι Άνθρωποι. Άλλωστε οι "μεγάλοι δημοσιογράφοι" πιά μας ...περίσσεψαν. Οι Ωραίοι Άνθρωποι είναι που μας λείπουν. Οι Ωραίοι Άνθρωποι όπως εσείς.
@ Το σχόλιό σου, αγαπητέ αναγνώστη, ήταν εξαιρετικό. Πολύ καλύτερο από το δικό μου κείμενο.
Κυμπαριλίκι: μια λέξη που εσείς στη Θεσσαλονίκη τιμούσατε, μα δεν μας τη διδάξατε. Έχω γνωρίσει τέτοιους ανθρώπους. Που σε κάνουν περήφανο επειδή κάποτε πέρασαν από τη ζωή σου και σε άγγιξαν με το μεγαλείο ψυχής τους.
Να είσαι καλά.
H κρίση εκτός απο δυστυχία γεννά και ανθρωπιά, αλληλεγγύη και νέου τύπου σχέσεις. Ας προσπαθήσουμε να αναδείξουμε αυτά και όχι την μίζερη καθημερινότητά μας.
@ Έτσι φαίνεται, Vassper. Αυτό που ήταν μέχρι πέρσι ευχολόγιο, ή αφορούσε ελάχιστους ανθρώπους, εξαπλώνεται σαν επιδημία ανθρωπιάς!
Το διαβασα κι ήθελα να γράψω .....
αλά το σχόλιο του ανώνυμου της Θεσσαλονίκης με μάγεψε φίλε μου!
Μπράβο και σε σένα και μπράβο και στον ανώνυμο!
(να μη νιώθω μόνη αισιόδοξη πια)
Φιλιά
:-)
@ Να μην νιώθεις μόνη γενικώς, Βάσια.
Όταν υπάρχει κάτι καλό, όταν γεννιέται κάτι καινούριο, όλοι μας φροντίζουμε να το αναδείξουμε.
Αυτή είναι η χρησιμότητα του διαδικτύου.
Δημοσίευση σχολίου