Η Αποστόλου Παύλου τα καλοκαιριάτικα βράδια είναι υπέροχη!
Στον ξένοιαστο πεζόδρομο, χαρούμενες παρέες νέων παιδιών, όμορφα νεοκλασικά, πολύχρωμα παγωτά,
οι πωλητές χειροποίητων κοσμημάτων που καπνίζουν ή παίζουν κιθάρα,
το μοναδικό προνόμιο να βλέπεις τον Ιερό Βράχο φωτισμένο,
ο Λυκαβηττός κι η Πνύκα,
ο κινηματογράφος "Θησείο" της νιότης μου να παίζει "Ραντεβού στο Παρίσι" με την αέρινη Όντρεϊ,
μια γατοοικογένεια να μπερδεύεται στα πόδια σου, καθώς εσύ απολαμβάνεις τη μπίρα σου μασουλώντας πόπκορν...
Σε σένα τα λέω, κοκκάλω Μέρκελ:
Η ζωή στην Ελλάδα μπορεί να είναι πολύ όμορφη και με λίγα λεφτά।
4 σχόλια:
Για μένα ο κιν. "ΘΗΣΕΙΟ" ήταν το ραντεβουδάκι.
Καθότι μακρυά από τη γειτονιά της δεσποινίδος. Και «ανάποδα» από τις διαδρομές των οικείων της.
Ίσως κάποτε να είδαμε και την ίδια προβολή... πού ξέρεις...
Υπέροχη εικόνα μας περιγράφεις φίλε μου.
:-)
Καλησπέρα
@ Γιατί όχι, Ατακαδόρ;
Αν κάποτε συνάντησες στα μέσα του '70 μια φασαριόζικη φοιτητοπαρέα... ε, εμείς ήμαστε! :)))
@ Μα πέρασα πράγματι υπέροχα χθες βράδυ, Βάσια.
Μέχρι και την πίκρα μου για την Αργεντινή ξέχασα! :))
Δημοσίευση σχολίου