Καμία δήλωση σε λαϊκή αγορά και καμιά διαμαρτυρία "αθώων" πολιτών δεν με συγκινεί. Όπως έχω ξαναπεί, όσοι ψήφισαν τα δύο κόμματα είναι συνυπεύθυνοι για την κατάντια της Ελλάδας. Όμως και όσοι βλέπαμε και δεν διαμοαρτυρόμασταν τόσα χρόνια έχουμε επίσης μεγάλο μερίδιο ευθύνης.
Πραγματικά αθώα είναι μόνο τα παιδιά. Και όσα αντιλαμβάνονται τι τα περιμένει και οργίζονται, όπως η έφηβη που την έκθεσή της διάβασε ο Λαζόπουλος απόψε στο "Αλ Τσαντίρι", είναι οι αυριανοί τραγικοί ήρωες!
Μακάρι, κορίτσι μου, να είχα κάτι περισσότερο να πω, για να παρηγορήσω την καρδιά σου, εκτός από τη ντροπή που νιώθω για την Ελλάδα που σου παραδίνουμε: με την άθλια εκπαίδευση που στραγγαλίζει την ευθυκρισία και τη δημιουργικότητά σου, την υποκριτική κοινωνία που σου κουνάει το δάχτυλο όπως ο Παυλίδης και τη σμπαραλιασμένο οικονομία που σου στερεί το μέλλον. Και μην λυπάσαι. Δεν ήσουν ΕΣΥ εκτός θέματος!
Σαν σήμερα, πριν από 16 χρόνια, πέθανε ο Μάνος Χατζιδάκις. Ίσως εκείνος να προσέφερε σε όλους εσάς τους ανήσυχους έφηβους κάποιες πασχαλιές μέσα από τη νεκρή γη.
Όχι σαν τη νεκρή θάλασσα που παραδίδει η BP στα παιδιά του Κόλπου του Μεξικού:
13 σχόλια:
Το ότι είσαι γαιοκτήμων στη χώρα της λήθης και ότι μπορείς να είσαι ταυτόχρονα και λωτοφάγος με κάνει να σε ζηλεύω.Καλησπέρα σου λοιπόν.Θα συμφωνήσω σ΄αυτό που σημειώνεις και λες: ότι νιώθεις ντροπή για την Ελλάδα που παραδίνουμε στα παιδιά,για την άθλια εκπαίδευση που ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΚΡΙΣΙΑ. Εδώ ακριβώς είναι καλά στημένη η φάμπρικα. ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΘΥΚΡΙΣΙΑΣ
Τσάμπα το κάνουν;Όχι βέβαια.για να μας ελέγχουν,για να μας χειραγωγούν,για να μας στραγγαλίζουν την ευθυκρισία μας,ώστε να μην έχουμε κριτήριο για τα προγράμματά τους,τους στόχους τους,τους σκοπούς τους.Αλλά ας μην ξεχνάμε, σε τέτοια σχολεία πήγαμε και μεις και οι γονείς μας και οι παππούδες μας.Τώρα αν κάποιοι μπόρεσαν να ξεφύγουν από το τρόπο που επεδίωξαν να μας χειραγωγήσουν, είναι μικρές εξαιρέσεις.Οπότε λέω μήπως να σκεφτούμε καλύτερα τις δικές μας ευθύνες,που δεν διαμαρτυρηθήκαμε, δεν προσεγγίσαμε δεν πείσαμε,έτσι που σήμερα να μην περιορίζεται σε δηλώσεις τύπου λαϊκής και καναπέ ένας κόσμος σχεδόν λοβωτομημένος.
Καλό σου ξημέρωμα.
«Συμφωνώ και επαυξάνω»...
έστω κι αν το παρακάτω θεωρηθεί μερική ανατροπή των αιτιάσεων του Β.Β., πιό πάνω:
Η κατ' εμέ ερμηνεία της, έως τώρα, αποτυχίας όσων εντόπισαν έγκαιρα τις μεθοδεύσεις "λοβοτόμησης", έγκειται στο ότι πιό πριν, πολύ πιό πριν και γενικά, το "σύστημα" φρόντισε να καλλιεργήσει, με ποικίλους τρόπους, επιμελώς {και, έως τώρα πάλι, επιτυχημένα...} τον ατομισμό, την «ατομική λύση» ως ...λύση.
Εφάρμοσε δηλαδή την παλιά «καλή» μέθοδο:
Διαίρει και βασίλευε.
Έτσι δεν βρήκαν, έως τώρα, ξαναθυμίζω..., αποτελεσματική ανταπόκριση οι όποιες προσπάθειες όποιων να ανατραπεί η χειραγώγηση.
Θα κλείσω με μιά άλλη μου παρατήρηση:
Έχει κατ' εμέ αποδειχτεί, ιστορικά, ότι οι ουσιαστικές κοινωνικές αλλαγές είναι βραδύτατες.
Ότι ο χρόνος για "ορατά" αποτελέσματα ξεπερνά κατά πολύ την περίοδο ζωής ενός ατόμου. Πολύ δύσκολα ένας κάποιος αγωνιστής θα δει πραγματικές αλλαγές στη διάρκεια της ζωής του, ως αποτέλεσμα των αγώνων του.
Αυτό, σε συνδυασμό με την μιά-κάποια φιλαυτία που χαρακτηρίζει, περισσότερο ή λιγότερο, όλους μας, εξηγεί και την απογοήτευση, την "απόσυρση" αγωνιστών που η ανιδιοτέλειά τους δεν αμφισβητήθηκε.
Υ.Γ.
Ως "τελική" προτασή μου θα θεωρούσα το εξής:
Να αγωνιζόμαστε, κυρίως με το παράδειγμά μας, αλλά κι αλλοιώς, μέχρι να πεθάνουμε, σιγοτραγουδώντας μέχρι εκείνη τη στιγμή, αλλά ΚΑΙ εκείνη τη στιγμή, το ....
«Τίποτα δεν πάει χαμένο...»
Ας δούμε την καλή "πλευρά" της γνωστής γκαιμπελικής προτροπής:
«Στο τέλος πάντα κάτι μένει»...
ΛΩΤ,
κάτι προσωπικό:
Σού έστειλα με e-mail πρόσκληση για το Πανεπιστημονικό Συνέδριο στις 26-27 Ιουνίου.
Θα χαρώ πολύ αν συμμετάσχετε, οικογενειακώς.
Νομίζω θα χαρείτε κι εσείς.
α-α-ε
Ν.
Είδα την εκπομπή και άκουσα την έκθεση της δεκαπεντάχρονης μαθήτριας....
Είχε το θάρρος να γράψει αυτά που σκεφτόμαστε, πολλοί.
Αλλά δυστυχώς ανήκει στη γενιά εκείνων που θα υποστούν τα λάθη μας.
Και δεν νιώθω υπερήφανη γι αυτό.
Καλησπέρα Λωτοφάγε
@ Αυτό ακριβώς λέω, Black Bedlam: ότι "όσοι βλέπαμε και δεν διαμοαρτυρόμασταν τόσα χρόνια έχουμε επίσης μεγάλο μερίδιο ευθύνης."
Δύσκολο να μην υποκύψεις στους μικρούς ή μεγάλους πειρασμούς, και ακόμα πιο δύσκολο να ορθώσεις το ανάστημά σου. Αλλιώς θα ήμασταν όλοι Τσε Γκεβάρα!
Ναι, και οι προηγούμενες γενιές υποστήκαμε το ίδιο "εκπαιδευτικό" σύστημα. Μόνο που οι τότε "εκπαιδευτές" δεν είχαν τόση μεγάλη γκάμα βοηθητικών μέσων: λάιφστάιλ περιοδικά, τηλεόραση, εξωνημένους δημοσιογράφους.
Μόνο τους όπλο ήταν ο φόβος. Αν δεν φοβόσουν, δεν κατάφερναν τίποτε. Σήμερα είναι η πλύση εγκεφάλου. Πιο εκλεπτυσμένο!
@ "Ότι ο χρόνος για "ορατά" αποτελέσματα ξεπερνά κατά πολύ την περίοδο ζωής ενός ατόμου. Πολύ δύσκολα ένας κάποιος αγωνιστής θα δει πραγματικές αλλαγές στη διάρκεια της ζωής του, ως αποτέλεσμα των αγώνων του."
Συμφωνούμε.
Και, για να σε προβοκάρω λίγο, Ναπολέων, σκέψου ότι από το Κιλελέρ μέχρι τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις πέρασαν 80 χρόνια!
Χαχαχα!
Χωρίς πλάκα, τώρα, τίποτα δεν πάει χαμένο. Υπάρχει κάποια κόκκινη γραμμή για τις Αρχές μας. Χωρίς να την πατήσουμε, όμως, καλό είναι να θυμόμαστε ότι οι μεγάλοι επαναστάτες δεν αρνήθηκαν ποτέ τη χαρά της ζωής!
@ Ούτε κι εγώ, Βάσια. Γι' αυτό κατεβαίνω στους δρόμους. Για να μην είναι μόνα αυτά τα παιδιά.
Μόνο που θα ήθελα να βρίσκαμε πιο ευφάνταστους τρόπους αντίστασης.
Aκούω το ασφαλιστικό! Με εξαιρεση τα παιδιά απο το κόντρα κια 2-3 ακόμη φωνές, δεν ασχολειται κανείς...
Τελικά μήπως δεν είναι τόσο σημαντικό όσο νομίζω...???
Μήπως είμαι τόσο μαλάκας και είναι σημαντικότερο να προχωρήσει η Εθνική στο Μουντιαλ?
Μήπως τελικά ο ΓΑΠ και οι υπόλοιποι δολοφόνοι του μέλλοντος μας, τα κατάφεραν?
Αυτό που συμβαίνει δεν είναι αποχαύνωση, είναι χειμερία νάρκη
Και πάλι καλώς σας βρίσκω,ελπίζω να μην μου γίνει χούι,αλλά και γιατί όχι;Νομίζω ότι πρέπει να κάνω κάποιες διευκρινήσεις.
Γράφω να σκεφτούμε τις δικές μας ευθύνες που δεν διαμαρτυρηθήκαμε,δεν πείσαμε, δεν προσεγγίσαμε.Νομίζω δε ότι είναι σαφές,
ότι η αναφορά μου δεν έχει να κάνει με τις προσωπικές ευθύνες ενός εκάστου,αλλά με τις συλλογικές ευθύνες που φέρουν οι πολιτικοί οργανισμοί, που έχουν τάξει εαυτόν στην υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων και των συμφερόντων των εργαζομένων. Δεν αποσείω τις προσωπικές ευθύνες,πολύ περισσότερο για όσους από εμάς συμμετείχαμε και εξακολουθούμε να συμμετέχουμε σε τέτοιους Πολιτικούς φορείς.Αυτές τις μέρες μάλιστα στο blog μου αυτήν την κουβέντα έχουμε και προσπαθώ να πω, ότι ο Καπιταλισμός έχει στη διάθεσή του
μηχανισμούς χειραγώγησης. Μηχανισμούς που διαρκώς θα βελτιώνει και θα τους εκσυγχρονίζει.Εμείς λοιπόν,να πούμε ότι δεν έχουμε καμιά ελπίδα; ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ μου που βλέπεις την ανατροπή των αιτιάσεων μου; Εγώ καταλαβαίνω ότι το ίδιο πράγμα λέμε. Και τώρα σου λέω θα σταματήσουν να έχουν στη διάθεσή τους τους μηχανισμούς αυτούς;Πως λοιπόν θα μπορέσουμε να προσεγγίσουμε "τις λαϊκές μάζες"να δημιουργηθούν εκείνες οι υποκειμενικές προϋποθέσεις που την στιγμή του αδιεξόδου του Καπιταλιστικού συστήματος,θα μπορέσουν να το ανατρέψουν.Και αυτά δεν τα λέω εγώ Μάρξ,Ενγκελς,Λένιν......Άρα για στραβός είν΄ο γιαλός για στραβά αρμενίζουμε.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΝΥΧΤΑ
@ Και αποχαύνωση είναι, αγαπητέ Πειρατή, και απογοήτευση και απόγνωση.
Χθες δεν πήγα στη συγκέντρωση ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, όπως κάθε φορά δεν πάω στο Πεδίο του Άρεως, αλλά συναντώ τον κόσμο που διαδηλώνει στα Χαυτεία.
Ποιος εμπιστεύεται τον Παναγόπουλο με τον παχυλό μισθό και τις υπουργικές φιλοδοξίες, που τσίριζε στον Χατζηνικολάου χθες;
Δεν θα πάω ούτε στο ΠΑΜΕ. Δεν με εκφράζει σε τίποτε.
Όμως, δεν έχω και απαντήσεις.
@ Το ίδιο πράγμα λέμε, Black Bedlam, αλλά πάντα έβλεπα πιο ουσιαστικές τις ατομικές ευθύνες. Διότι οι κυβερνήσεις δεν βγαίνουν μόνες τους, όσους ληστρικούς εκλογικούς νόμους κι αν θεσπίσουν.
Εκτός κι αν παραδεχόμαστε ότι οι λαοί είναι άβουλα πρόβατα, οπότε δεν έχουν ευθύνη. Τότε, όμως, δεν έχουν ούτε δικαιώματα.
Δεν είμαστε πρόβατα. Βολεψάκηδες, καιροσκόποι, άπληστοι και γλειψιματίες στην πλειονότητά μας, οδηγήσαμε την Ελλάδα στο γκρεμό.
Δεν φταίνε οι ξένοι. Εδώ μέσα είναι ο καρκίνος και ελάχιστα τα υγιή κύτταρα.
Οι ηγεσίες της Αριστεράς δεν "φάγανε" (δεν είχαν και τη δυνατότητα, βέβαια), αλλά οι προσωπικές φιλοδοξίες των μεν και η μανία καταδίωξης των δε, καθοδηγούν τις πράξεις τους.
Βλέπω τα αριστερά κόμματα να διαλύονται ή να περιχαρακώνονται και λυπάμαι βαθιά. Ίσως όμως πρέπει να γίνει κι αυτό, για να γεννηθεί το καινούριο.
Λωτ,
αυτό το περί "χαράς στη ζωή" πώς τό κόλλησες;;;
Ως αντίλογο στα δικά μου δηλαδή...
Ίσα-ίσα που η άποψή μου είναι που τήν εξασφαλίζει!!!
Άμα αγωνίζεσαι για τον αγώνα (και τον σκοπό του) και όχι για μιά κάποια προσωπική δικαίωση τότε είναι που χαίρεσαι τη ζωή.
Αλλοιώς τήν χάνεις περιμένοντας...
Αυτό άλλωστε είναι το κύριο περιεχόμενο των θεμάτων του επικείμενου "Συνεδρίου μεθ' ύπνου"...
Μελέτησέ τα...
α-α-ε
Ν.
Δημοσίευση σχολίου