Άγγλοι, Γάλλοι και Αμερικανοί έχτισαν με μαεστρία τους μύθους των πρωτευουσών τους. Τι φαντάζεστε όταν ακούτε το όνομα του Παρισιού; Μα, φυσικά, την "πόλη του φωτός". Της Νέας Υόρκης; Το "Μεγάλο Μήλο". Του Λονδίνου; Την "πολυπολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης".
Το πιο ενδιαφέρον, όμως, στους μύθους είναι η ίδια η αποδόμησή τους. Η Disillusa αυτόν το μήνα μάς ξεναγεί στο δικό της Λονδίνο, της οικονομικής κρίσης και των νέων ανθρώπων από διάφορες χώρες, που είχαν την ατυχία να τελειώσουν μεταπτυχιακές σπουδές ακριβώς τον Σεπτέμβριο του 2008!
http://www.disillusa.blogspot.com/
Το πιο ενδιαφέρον, όμως, στους μύθους είναι η ίδια η αποδόμησή τους. Η Disillusa αυτόν το μήνα μάς ξεναγεί στο δικό της Λονδίνο, της οικονομικής κρίσης και των νέων ανθρώπων από διάφορες χώρες, που είχαν την ατυχία να τελειώσουν μεταπτυχιακές σπουδές ακριβώς τον Σεπτέμβριο του 2008!
http://www.disillusa.blogspot.com/
3 σχόλια:
Όλα όσα περιγράφει η disilussa αγαπητέ Λωτοφάγε, τα έζησα και εγώ όταν κάποιο αρκετό χρονικό διάστημα διέμενα στο Λονδίνο. Θα μπορούσε να προσθέσει και τα HMV (αλυσίδα δισκοπολείων-μονοπώλιο) και τα Blockbusters (αλυσίδα βίντεο κλάμπ - μονοπώλιο). Με μεγάλη μου έκπληξη βλέπω τα ίδια να συμβαίνουν στην Ελλάδα και σιγά σιγά ν αφανίζονται οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις ( Carrefour, Alex Pak, Κωτσόβολος, Lidl-Σκλαβενίτης-Μαρινόπουλος, Metropolis, Village cinemas κλ.π) Ας φτιάξουν τουλάχιστον και κανα πάρκο ή κανα δρόμο της προκοπής μιας και θέλουν να μας κάνουν... Λονδίνο!
Καλή εβδομάδα εύχομαι
@ Γιατί νιώθεις έκπληξη, αγαπητέ μου Έκτορα; Αυτό δεν είναι η παγκοσμιοποίηση;
Ας πάρουμε την περίπτωση του Praktiker: όταν ήρθε με τις χαμηλές του τιμές, τα εργαλεία κάθε είδους πωλούνταν κυρίως στην οδό Αθηνάς. Απευθύνθηκε κυρίως σε ερασιτέχνες, αφού οι επαγγελματίες δεν παίζουν με τέτοια πράγματα. Όμως οι τελευταίοι δεν ήταν αρκετοί για να στηρίξουν τα μικρά μαγαζιά, τα οποία έκλεισαν. Μόλις έμεινε μόνη στο γήπεδο, η αλυσίδα ανέβασε τις τιμές, διατηρώντας την ίδια χαμηλή ποιότητα προϊόντων.
Υποθέτω ότι κάτι τέτοιο έγινε και στη Βρετανία, αλλά πολύ παλιότερα.
Έτσι παρουσιάζει αυτή τη μονοτονία στα εμπορεύματα, αλλά και τη βρετανοκεντρικότητα.
Καταρχάς, Λωτοφάγε, σ' ευχαριστώ πολύ για την τιμή! Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε το κείμενό μου γιατί εκτιμώ ιδιαίτερα την κρίση σου! Προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική στα κείμενά μου για το Λονδίνο, αν και συχνά αυτό δεν είναι εύκολο. Υπάρχουν πράγματι πολλοί μύθοι για την πολη, αλλά ταυτόχρονα το Λονδίνο έχει ορισμένα θετικά χαρακτηριστικά που δεν παρουσιάζονται από κανέναν οδηγό ή αρθρο τα οποία πιστεύω ότι αξίζουν αναφοράς. Και στις δύο περιπτώσεις, η σύγκριση με την Ελλάδα γίνεται μέσα μου ασυναίσθητα και γι' αυτό πολύ συχνά αναφέρω αντίστοιχίες με τα ελληνικά δεδομένα.
Ωστόσο, θα ήθελα να επισημάνω ότι δεν υποννοώ σε καμία περίπτωση ότι στην Ελλάδα ή στο Λονδίνο είναι "καλύτερα" (ό,τι και αν σημαίνει αυτό) αλλά ότι η κάθε πόλη/χώρα και κουλτούρα είναι διαφορετική και γι' αυτό δεν θα έπρεπε ούτε να τις θεοποιούμε ούτε να τις απορρίπτουμε χωρίς να τις γνωρίσουμε.
Έκτορα, ανέφερα τα HMV στην αρχή του κειμένου μου αλλά ομολογώ ότι λόγω των ελληνικών Metropolis, των Virgin και λοιπών αλυσίδων, η επικράτησή τους στην βρετανική αγορά δεν μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Στην Αθήνα έμενα για πολλά χρόνια σε μια περιοχή του κέντρου όπου υπήρχαν μικρά δισκοπωλεία σχεδόν σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο. Από τα μέσα τις δεκαετιας του '90 άρχισαν να κλέινουν το ένα μετά το άλλο. Θεωρώ λοιπον, αναμενόμενο να έχει συμβεί το ίδιο και στην Βρετανία, με δεδομένο το γεγονός ότι με τις συνεχείς αλλαγές στην μουσική βιομηχανία λόγω ιντερνετ κτλ., μικρότερες επιχειρήσεις θα ήταν αδύνατον να επιβιώσουν στην εξαιρετικά ανταγωνιστική βρετανική αγορά.
Δημοσίευση σχολίου