Του Ηλία Μακρή από την Καθημερινή της 7.6.09
Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε σε μια όμορφη χώρα με ανόητους κατοίκους ένα κακόφημο σχολείο, όπου φοιτούσαν παιδιά ενός κατώτερου θεού: μαύρα, λευκά, μελαμψά και κίτρινα.
Μάλωναν μεταξύ τους, έβριζαν ο ένας την πατρίδα του άλλου και οι επιδόσεις τους στα μαθήματα χειροτέρευαν διαρκώς. Οι γονείς τους, φτωχοί μεροκαματιάρηδες, αδυνατούσαν να τα βοηθήσουν, αφού δεν ήξεραν τη γλώσσα των ανόητων κατοίκων της όμορφης χώρας.
Μέχρι που μια μέρα, σαν από μηχανής θεά, η διευθύντρια του σχολείου σκέφτηκε να εφαρμόσει μια μέθοδο που οι Σουηδοί χρησιμοποιούσαν από τη δεκαετία του 1960 με μεγάλη επιτυχία: διέθεσε αίθουσες του σχολείου για να μαθαίνουν τα παιδιά των μεταναστών και τη μητρική τους γλώσσα, ενώ οι γονείς τους μάθαιναν ελληνικά.
Σχεδόν δύο χρόνια κράτησε αυτή η δημιουργική περίοδος. Τα παιδιά πήγαιναν πλέον με κέφι στο σχολείο, ενώ οι γονείς τους είχαν αρχίσει να εγκλιματίζονται στην όμορφη χώρα με τους ανόητους κατοίκους.
Αλλά... όπως είπε και ο Άϊνσταϊν, ¨δύο πράγματα είναι απεριόριστα: το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία. Και για το σύμπαν δεν είμαι βέβαιος!"
Τα ανθρωπάκια σιχαίνονται τους γενναιόδωρους, γιατί αποκαλύπτουν την μικρόνοιά τους. Έτσι διέβαλαν τη διευθύντρια, την καθαίρεσαν και την αντικατέστησαν με έναν γραφειοκράτη. Όμως, η αποβολή της δεν ήταν αρκετή. Έπρεπε να τιμωρηθεί παραδειγματικά.
Χθες η δίκη της αναβλήθηκε για τις αρχές του 2010. Κατά πάσα πιθανότητα θα δικαιωθεί. Έχει μαζί της τους συναδέλφους της, τα παιδιά και τους γονείς που τόσο βοήθησε. Όμως κανείς μας δεν θέλει να μπλέκει με τα ελληνικά δικαστήρια. Είναι ψυχοφθόρα. Και σε αυτό αποσκοπεί η δίωξή της: στο να αποθαρρυνθούν όσοι θεωρούν αφελώς το δασκαλίκι κάτι περισσότερο από το χτύπημα της κάρτας σε ένα υπουργείο!
Μακάρι να είχαμε πολλούς δασκάλους σαν τη Στέλλα Πρωτονοτάριου, ώστε τα σχολεία σαν το 132 Δημοτικό της Γκράβας να ήταν ο κανόνας κι όχι η εξαίρεση. Μακάρι να είχαμε πολλούς Έλληνες σαν τη Στέλλα Πρωτονοτάριου, ώστε να μην νιώθαμε την καυτή ανάσα του φασισμού στο σβέρκο μας!
7 σχόλια:
Ισόβια! ισόβια. Να τιμωρηθεί για τα ανομήματά της
Τώρα σοβαρά, το έχω διαβάσει σε πολλά blogs. Μπορείς να μου πείς γιατί όμως δε μου έκανε εντύπωση; Μάλλον συνήθισα πλέον...
Καλημέρα ή ζίγκ χάϊλ; 8) συνολικά (Λ.Ά.Ο.Σ, ΧΑΥΓΗ, πΑπαΘεμελος και κάτι άλλα με αποκορύφωμα εκείνο που είχε πρώτο πρώτο στη λίστα για την Ευρωβουλή τον Ντερτιλη!)1.000.000 Έλληνες προς το παρόν τους αρέσει να έχουν τέτοιους σβέρκους (γουλί)
να τα χιλιάσουμε με τις υγείες μας χρόνια μας πολλά
Το συζητάμε;;;
ΥΠΟΥΡΓΟΠΟΙΕΙΣΤΕ τη γυναίκα!
Πετάξτε τα άχρηστα κομματόσκυλα.
@ Έκτορα, να το κοιτάξεις. Είναι το πρώτο σύμπτωμα της απάθειας. Έτσι κάπως συνηθίσαμε την ασχήμια γύρω μας, την άθλια τηλεόραση, τα δύο κόμματα, την καταπιεσμένη οργή μέσα μας, τις υψηλές τιμές και τους χαμηλούς μισθούς!
Μπορεί να συνηθίσουμε και τους ξυρισμένους σβέρκους.
@ Σε ποια χώρα, αγαπητέ μου Μάνο; Συγγνώμη για την απαισιοδοξία, αλλά δεν έχω να πω κάτι για τους αισιόδοξους.
Κοίτα να δείς{*} Λωτ.,
η εν λόγω κυρία παρέβη το άρθρο ΚΕ' του Νόμου ΔΞΘ'/1912, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 47 του Α.Ν. 509/1947 «περί αποφυγής της αντεθνικής μολύνσεως του ελληνικού έθνους εις κατάστασιν πολιορκίας», και καλά να πάθει όσα έπαθε και θα πάθει.
Άμα δεν τηρώμεν τους νόμους, πού θα οδηγηθώμεν;;;
Στο αντεθνικόν «για να γυρίσ' ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή»;;;
Για δουλειά είμαστε τώρα;;;
α-α-ε
Ν.
--------------
{*} όχι πίσω σου!... μην μάς γίνεις αλάτι, σε χρειαζόμαστε!
Υ.Γ.
Συγγνώμην για τα «ευφυολογήματα».
Τα προτίμησα όμως από το να κάτσω και να {ξανα}κλάψω.
Δεν με παίρνει και η ηλικία για τέτοια, βλέπεις.
α-α-ε
Ν.
@ "Είναι νωρίς για δάκρυα, Στέλλα", λέει ένα τραγούδι. Άρα ποτέ δεν είναι αργά για δάκρυα.
Άσε που καμιά φορά είναι και ανακουφιστικά.
Δημοσίευση σχολίου