Ο Αγάπιος

"Έχετε δει το γεφύρι του Νούτσου ή Κόκορη;" ρωτάει ο φίλος μας.
"Ε, βέβαια, άλλωστε όλη η Ελλάδα το ξέρει, χάρη στη διαφήμιση του καλόγερου με τον τύπο που έφτανε σε αυτογνωσία μέσω ενός ουίσκι!"

"Σωστά. Το Καλογερικό το ξέρετε;"
"Είναι δυνατό να μην ξέρουμε το πιο εντυπωσιακό πέτρινο γεφύρι της Ελλάδας,  γνωστό και ως κάμπια;"

"Ωραία. Σήμερα όμως θα σας πάω σε κάποιον που δεν γνωρίζετε".
"Εδώ; Στους Κήπους Ζαγορίου;"
Μπαίνουμε στο χωριό. Με εντυπωσιάζει η ύπαρξη χωριστών δοχείων για ανακύκλωση χαρτιού, αλουμινίου και γυαλιού! Πόσω μάλλον που στα Γιάννενα η ανακύκλωση είναι ακόμα σε εμβρυακή κατάσταση! "Δήμος Τύμφης", γράφει πάνω στα δοχεία. Τα συγχαρητήριά μου, κύριε Δήμαρχε!
Μπροστά σε ένα πέτρινο διώροφο σταματάμε και χτυπάμε το κουδούνι δίπλα στην πινακίδα: "Λαογραφικό Μουσείο Αγάπιου Τόλη".

"Θέλετε να δείτε το Μουσείο;"
Σηκώνουμε το κεφάλι και βλέπουμε έναν ηλικιωμένο που ποτίζει τα φυτά της βεράντας. Κατεβαίνει και ανοίγει. Το ισόγειο είναι γεμάτο λαογραφικούς θησαυρούς: υπέροχες κεντημένες στολές, σκαλισμένα μπαούλα, σκεύη ασημένια και μπρούντζινα. 40.000 αντικείμενα έχει συλλέξει αυτός ο λιγόλογος παππούς. Με υπομονή μυρμηγκιού!
Μας βγάζει από την πλαϊνή πόρτα στον ωραιότερο και πολυχρωμότερο (συγγνώμη, αλλά μόνο ο υπερθετικός μπορεί να δώσει την εικόνα!) κήπο που έχω δει στη ζωή μου! Ανεβαίνουμε τη σκάλα και μπαίνουμε στις θεματικές ενότητες: υπνοδωμάτιο, κουζίνα, καθιστικό. Πιστή αναπαράσταση, με αυθεντικά έπιπλα και σκεύη.
Μας λέει ότι θα δωρίσει το μουσείο στη Νομαρχία, δένοντάς την όμως με όρους που δεν θα επιτρέψουν την εγκατάλειψη ή την καταστροφή του. Το σπίτι του είναι ήδη πολύ μικρό για τη συλλογή, και γι' αυτό έχει ήδη έτοιμα άλλα δύο κτίρια απέναντι, τα οποία ακολουθούν μεν τον παραδοσιακό ηπειρώτικο ρυθμό, αλλά τηρούν όλες τις προδιαγραφές ενός σύγχρονου μουσείου. Εξάλλου, προχωρά η ψηφιοποίηση, και σε λίγο καιρό θα μπορεί κανείς να το επισκέπτεται διαδικτυακώς.
Παρεμπιπτόντως, είναι πολύ πλούσιος. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει τίποτε, δεδομένου ότι η Ελλάδα σήμερα έχει πολλούς πλούσιους, αλλά ελάχιστους ευεργέτες. Αργότερα θα μάθουμε ότι από τότε που ο Αγάπιος χήρεψε, αφοσιώθηκε με μεγαλύτερο πάθος στη συλλογή αντικειμένων.
Φεύγοντας από τους Κήπους, πάμε για φαγητό στο Τσεπέλοβο. Στη "Μικρή Άρκτο", το εστιατόριο της πλατείας, βρίσκουμε καλό φαγητό και δροσιά κάτω από τα πλατάνια.
Επιστρέφοντας στα Γιάννενα μέσα από πυκνά δάση, μου έκανε εντύπωση η μεγάλη ποσότητα νεκρής ύλης (κλαδιά και φύλλα) που συσσωρευόταν στις άκρες του δρόμου. Δυστυχώς, το ίδιο βράδυ, ξέσπασε φωτιά στην περιοχή, η οποία έσβησε γρήγορα χάρη στην άμεση επέμβαση τριών πυροσβεστικών οχημάτων. Γιατί πρέπει πάντα να τρέχουμε αντί να προλαβαίνουμε;
Υ.Γ. 1: Ζητώ συγγνώμη, αλλά μια άτυχη στιγμή κατέστρεψε τις φωτογραφίες μου και αναγκάστηκα να πάρω... "δάνειο".
Υ.Γ. 2: Σήμερα, η Μελίνα θα είχε γενέθλια. Ο Γιώργος Κιμούλης κι εγώ κλείνουμε τα 52. Και ο Δρακουμέλ, κατά κόσμον Κ. Μητσοτάκης, κλείνει τα 90! Προσέξτε σε ποιον θα ευχηθείτε χρόνια πολλά. Κυκλοφορούν και ιοί!