Αλκομπάσα

Εκείνο το πρωινό του 1355, ο Αφόνσο ο Δ΄ της Πορτογαλίας ήταν έξαλλος. Μόλις είχε μάθει ότι ο 35χρονος γιος του Πέδρο, εξακολουθούσε να επισκέπτεται κρυφά την ερωμένη του, δέκα χρόνια μετά το θάνατο της συζύγου του Κωνστάντζας! Βλέπετε, την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν ούτε paparazzi ούτε τηλεόραση, και τα νέα διαδίδονταν με… κάποια καθυστέρηση! Τώρα καταλάβαινε γιατί διορίζονταν τόσοι Καστιλλιάνοι σε κρατικά πόστα: ήταν ρουσφέτια της Σπανιόλας! Οι αυλικοί φρόντισαν να του τα παραφουσκώσουν, μάλιστα, διότι ένιωθαν τις καρέκλες τους να τρίζουν.

Παρένθεση: αν κρίνω από τα πορτρέτα στα θερινά ανάκτορα της Queluz, η βασιλική οικογένεια ήταν εκπληκτικής ασχήμιας! Μια ισπανίδα νύφη, μάλιστα, είχε το προσωνύμιο «βασίλισσα σαρδέλα»! Άμα ο άνθρωπος δεν έχει αυτογνωσία… Κλείνει η παρένθεση.

Φαίνεται ότι η μακαρίτισσα η Κωνστάντζα της Καστίλλης δεν είχε και πολλά προσόντα πέραν της καταγωγής της. Αντίθετα, η κυρία επί των τιμών της, η ωραία Ινές do Castro, γοήτευσε αμέσως τον νεαρό ινφάντε*. Ωστόσο, κανείς τότε δεν έδωσε σημασία στο ειδύλλιο, αφού ανέκαθεν οι ισχυροί αυτού του κόσμου είχαν πολλά ερωτικά προνόμια.

Όταν ο Πέδρο χήρεψε, τα προξενιά άρχισαν να πέφτουν βροχή. Ο Αφόνσο πίεζε διακριτικά, αφού καλός γάμος σήμαινε συμμαχία με δυνατό οίκο, συνεπώς ισχύ και πλούτη, αλλά ο γιος του τα απέρριπτε όλα, βρίσκοντας διάφορες δικαιολογίες. Πού να φανταστεί ο έρμος ο βασιλιάς ότι εκείνη η «παστρικιά» τον έσερνε από τη μύτη (τουλάχιστον!) και του είχε αραδιάσει ένα σωρό μούλικα!

Τώρα, όμως, τα πράγματα ήταν σοβαρά. Έστειλε με κάποιο πρόσχημα τον Πέδρο σε άλλη περιοχή και ανέθεσε σε τρία παλικάρια να «καθαρίσουν». Μόλις ο διάδοχος επέστρεψε, έτρεξε αμέσως να δει την καλή του, διότι εκεί που ήταν δεν έπιανε το κινητό του. Όταν τη βρήκε σφαγμένη, δεν χρειαζόταν τη βοήθεια του Πουαρώ για να μαντέψει τον ένοχο. Μάζεψε αμέσως στρατό και στασίασε κατά του πατέρα του. Τότε οι άντρες, φίλοι μου, ήταν αληθινά αρσενικά όχι φλούφληδες!

Ένα χρόνο κράτησε ο καβγάς. Έληξε με ήττα του Πέδρο, που αποσύρθηκε στο κάστρο του για να δει τι θα κάνει. Δεν πρόλαβε να προβληματιστεί για πολύ, διότι ο πατέρας του μας άφησε χρόνους. Η ιστορία δεν διευκρινίζει αν η εν λόγω αποδημία εις Κύριον υποβοηθήθηκε λιγάκι, πάντως ο χαροκαμένος ήρωάς μας στέφθηκε βασιλιάς, με το όνομα Πέδρο ο Α’ . Έγινε όμως πιο γνωστός με το προσωνύμιο ο Δίκαιος, τόσο επειδή θέσπισε νόμους προχωρημένους για την εποχή του, όσο και επειδή –κατά τη 10χρονη βασιλεία του-την έβρισκε απονέμοντας ο ίδιος δικαιοσύνη.

Πρώτη του δουλειά ήταν να καταδιώξει τους δολοφόνους της Ινές, οι οποίοι κατέφυγαν στην Καστίλλη, και κατάφερε να ανταλλάξει δύο από αυτούς με Καστιλιάνους φυγάδες. Το Χρονικό του Φερνάο Λόπες μας πληροφορεί ότι ξερίζωσε τις καρδιές τους με τα ίδια του τα χέρια!
Λένε ακόμα πως, τρελός από έρωτα, αλλά και από μίσος για τους ρουφιάνους, διέταξε να ξεθάψουν την Ινές, την έντυσε βασιλικά, την έστησε στο θρόνο και υποχρέωσε τους αυλικούς να της φιλήσουν το χέρι, αν και το πτώμα ήταν σε προχωρημένη σήψη (μπλιαχ)! Αρέσει πολύ στους Πορτογάλους να αφηγούνται αυτόν το θρύλο και στους τουρίστες να τον ακούνε. Δεν κατάλαβα, καλύτερο είναι το Ψυχώ, δηλαδή;

Ιστορικά βεβαιωμένο, πάντως, είναι ότι μετέφερε το πτώμα της από την Κουίμπρα (γενέτειρά του και έδρα του αρχαιότερου πανεπιστημίου της Πορτογαλίας) στην Αλκομπάσα, για να το θάψει στο επιβλητικό μοναστήρι. Διέταξε να στήσουν στα πλαϊνά κλίτη δύο σαρκοφάγους με ανάγλυφες τις μορφές τους και απέναντι τη μία από την άλλη, με τρόπο ώστε, όταν αναστηθούν κατά τη Δευτέρα Παρουσία, να αντικρίσουν ο ένας τον άλλο και να σμίξουν ξανά. Εκεί μέσα αναπαύονται «μέχρι το τέλος του κόσμου», όπως λέει η σκαλισμένη επιγραφή.

* πρίγκιπας διάδοχος