Σάββατο 10 Μαΐου 2008

Η βαριά και ασήκωτη βιομηχανία του τουρισμού

[ Η πέτρα του Ρωμιού]

Κάποτε, ο κίτρινος χρυσός της Κύπρου προερχόταν από τους πορτοκαλεώνες της Μόρφου και της Αμμοχώστου. Σήμερα προέρχεται από το Φασούρι της Λεμεσού. Εκεί ωριμάζουν και τα σταφύλια για τα κρασιά της ΚΕΟ, η οποία έχει τα συσκευαστήριά της στο λιμάνι. Τα φυτά προστατεύονται από τον αέρα με πυκνές σειρές κυπαρισσιών.
Το γραφικό λιμανάκι της Πάφου επεκτείνεται, και οι ψαροταβέρνες σερβίρουν ψαρομεζέδες σε πολύ λογικές τιμές. Σε μικρή απόσταση, ο αρχαιολογικός χώρος με τα υπέροχα ψηφιδωτά της Οικίας του Διονύσου και της Οικίας του Αιώνα, που ελάχιστα είχαν αποκαλυφθεί πριν από τριάντα χρόνια.
Τελικά, το μόνο που έμεινε ίδιο είναι η Πέτρα του Ρωμιού: ο βράχος που πέταξε στους Σαρακηνούς εισβολείς ο Διγενής Ακρίτας και δίπλα του ο βράχος απ’ όπου αναδύθηκε η Αφροδίτη. Πάντα εκεί, αδιάφοροι για τα δεινά των ανθρώπων, απολαμβάνουν τον ήλιο και τα κύματα.

[Το Αρχαιολογικό Μουσείο της Λευκωσίας, χτισμένο με την παραδοσιακή πέτρα]

Αν πάτε στην Κύπρο, μην αμελήσετε να πάτε στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Λευκωσίας. Το όμορφο κτίριο, από ντόπια καφετιά πέτρα, κρύβει θησαυρούς! Δώστε λίγη προσοχή στα κεραμικά: τα πρωτότυπα σχήματά τους θα σας ξαφνιάσουν! Όσο για τη γλυπτική, είναι το αποτέλεσμα επιρροών, τόσο από τη μυκηναϊκή Ελλάδα όσο και από τη Μέση Ανατολή.

Τελειώσαμε με τα τουριστικά. Και τώρα, στο «διά ταύτα». Θα μιλήσω για τα στραβά που πρόλαβα να δω.

Η τρυφηλή ζωή: Παντού, από τις παραδοσιακές ταβέρνες του Τροόδους μέχρι τα πιο κυριλέ εστιατόρια της Λευκωσίας, το φαγητό είναι υπερβολικά πολύ. Τα πιάτα έρχονταν φορτωμένα μεζέδες και, παρά τις φιλότιμές μας προσπάθειες, ήταν αδύνατο να τα αδειάσουμε! «Ο Κυπραίος θέλει να βλέπει το τραπέζι γεμάτο, κι ας μην τα φάει!», μου εξήγησε γελώντας ένας φίλος. Κοιτώντας γύρω μου, διαπίστωσα ότι είχε δίκιο. Όχι, οι άνθρωποι δεν θυμίζουν τον Οβελίξ σε πάχος. Απλώς, τεράστιες ποσότητες φαγητού πετιούνται στις χωματερές κάθε μέρα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το περιβάλλον και τις πρώτες ύλες που αναλώθηκαν!

Όλα τα νοικοκυριά έχουν τουλάχιστον δύο αυτοκίνητα. Φυσικό επακόλουθο της διαρκούς επέκτασης των πόλεων και της έλλειψης μαζικών μέσων μεταφοράς. Ωστόσο, ακόμα κι αν ανέπτυσσε η κυβέρνηση κάποιο συγκοινωνιακό δίκτυο, κανείς δεν θα το χρησιμοποιούσε. Το εξωφρενικό είναι ότι, πηγαίνοντας σε κάποια γιορτή, κάθε μέλος της οικογένειας παίρνει το αυτοκίνητό του για να έχει ελευθερία κίνησης και… αποχώρησης!

Τα σπίτια είναι κι αυτά τεράστια! Διώροφα, περιτριγυρισμένα από περιποιημένους κήπους. Ευτυχώς, ελάχιστες φορές είναι κακόγουστα. Όμως είδαμε πισίνες να υπερχειλίζουν και το πολύτιμο νερό να τρέχει στην άσφαλτο, και ακούσαμε ότι κάποιοι δεν μπορούν να τα συντηρήσουν και αναγκάζονται να κλείνουν τα μισά! Οι τιμές των οικοπέδων έχουν ανέβει τόσο, ώστε τα παιδιά της μεσαίας τάξης αγοράζουν πλέον διαμερίσματα –κι αυτά μεγάλα σε σύγκριση με τα δικά μας.

Οι Κύπριοι ταξιδεύουν πολύ –πάντα ταξίδευαν. Αγαπημένοι τους προορισμοί στην Ελλάδα είναι η Σαντορίνη και η Μύκονος. Μία free press εφημερίδα που έπεσε στα χέρια μου σατίριζε ακριβώς αυτή τη μανία!
Η τάση των ανθρώπων να νοιάζονται μόνο για την καλοπέρασή τους είναι φυσικό επακόλουθο του πολέμου και κυρίως της μόνιμης απειλής. Ταυτόχρονα αγοράζουν διαρκώς γη, λες και υποσυνείδητα θέλουν να τη σιγουρέψουν, να μην πέσει στα χέρια ξένων.

[Καλοδιατηρημένο τζαμί με μιναρέ στη Λευκωσία]

Περιβάλλον: Φυτεύουν δέντρα, στολίζουν με λουλούδια κάθε πλατεία και παρτέρι των πόλεων, αλλά αντιμετωπίζουν τη χειρότερη ανομβρία των τελευταίων χρόνων! Ωστόσο, έχουν φτιάξει γήπεδα γκολφ για τους εύπορους τουρίστες (που προφανώς δεν μπορούν να ζήσουν στιγμή χωρίς να κοπανάνε ένα μπαλάκι με τα γελοία μπαστούνια τους), τα οποία ξοδεύουν όσο νερό χρειάζεται μια πόλη 20.000 κατοίκων! Τα ξενοδοχεία δίπλα στο κύμα διατηρούν πισίνες με γλυκό νερό, ενώ θα μπορούσαν να τις γεμίζουν με θαλασσινό. Τα πάντα στο βωμό του αδηφάγου τουρισμού. Το ίδιο φυσικά φαινόμενο παρατηρείται στην Κρήτη και στη νότια Ισπανία. Η ανακύκλωση μόλις ξεκίνησε κι οι κάδοι είναι λίγοι. Στην οδό Λήδρας υπάρχουν όμως χαριτωμένα σταντ με σκουπιδοτενεκέδες τριών διαφορετικών χρωμάτων για τα ανακυκλώσιμα των περαστικών.
Στη Λάρνακα, η παραλιακή λεωφόρος λέγεται Φοινικούδες, διότι πλαισιώνεται από θεόρατους φοίνικες. Παλιά ήταν πεζόδρομος και η στάθμευση δεν επιτρεπόταν. Τώρα, τα αυτοκίνητα κινούνται με βήμα σημειωτόν, σε πυκνές σειρές, ηχορυπαίνοντας, ενοχλώντας τους περιπατητές και καταστρέφοντας το τοπίο. Τα παλιά σπίτια της παραλίας έχουν γκρεμιστεί για να χτιστούν πολυκατοικίες, καφετέριες και μπαρ. Στην παλιά πόλη απαγορεύεται το γκρέμισμα ή οι επεμβάσεις στα τουρκοκυπριακά σπίτια, για την περίπτωση που το νησί επανενωθεί. Αυτό εξάπτει το θράσος των Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι αφενός έχουν καταλάβει τις περιουσίες των Ελληνοκυπρίων και αφετέρου ζητούν πίσω και τα παλιά τους σπίτια, που τώρα έχουν μεγάλη αξία λόγω τουρισμού. Η κυπριακή κυβέρνηση συντηρεί επίσης όλα τα τζαμιά και τους μιναρέδες, ενώ αντίθετα οι Τούρκοι λεηλατούν ή αφήνουν να καταρρεύσουν τα ελληνικά μνημεία στα κατεχόμενα.
[Το πρώτο παρθεναγωγείο. Το παλαιότερο σχολείο όμως είναι το Παγκύπριο Γυμνάσιο ]

Ενέργεια: Η παραγωγή ενέργειας στηρίζεται αποκλειστικά στο πετρέλαιο. Φυσικά, εδώ και δεκαετίες και πολύ νωρίτερα από την Ελλάδα, κάθε σπίτι έχει τον ηλιακό του θερμοσίφωνα. Από την άλλη, ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η Κυπριακή Δημοκρατία ποτέ δεν σταμάτησε να παρέχει δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα και νερό στους Τουρκοκύπριους.

Το 1974, η Τουρκία κατέλαβε το πιο εύφορο και όμορφο κομμάτι της Κύπρου. Η ημισέληνος στην πλαγιά του Πενταδάκτυλου φωτίζεται τη νύχτα και είναι ορατή από όλη σχεδόν τη Λευκωσία. Η ελεύθερη Κύπρος έπρεπε να ζήσει με αυτό τον καημό και με όσο έδαφος της είχε απομείνει. Επέλεξε να αναπτύξει τον τουρισμό και να προσελκύσει off shore εταιρείες αμφίβολής προέλευσης. Έτσι γλίτωσε από τη χρεωκοπία και ευημερεί. Δεν είμαι οικονομολόγος και δεν ξέρω αν έπραξε σωστά τη δεδομένη στιγμή. Όμως ο τουρισμός είναι ευάλωτος στις οικονομικές κρίσεις, όπως η φετινή. Η Κύπρος θα συνεχίσει να στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε αυτόν ή θα επιλέξει έναν άλλο δρόμο που ίσως σώσει και τον φυσικό της πλούτο;
[ Το μοναδικό δείγμα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής που είδα στις Φοινικούδες]

12 σχόλια:

dr.SeenG είπε...

Την ημισέληνο την είδα κι εγώ... Στα μάτια ενός Ελληνοκύπριου είναι σαν τερατούργημα. Οι Κύπριοι που ήταν μαζί μου εκείνη τη στιγμή, δεν έριξαν ούτε ένα βλέμμα προς το... πανί.
Στο κλείσιμο της ανάρτησής σου γράφεις πως ο τουριμός είναι ευάλωτος στις οικονομικές κρίσεις. Μα Λωτοφάγε, το ίδιο δεν ισχύει π.χ. και στην γεωργία; Στη βιομηχανία;
Θέλω σχόλιο και για το κοινωνικό κράτος της Κύπρου. Έχω ακούσει σε γενικές γραμμές καλά λόγια όσο ήμουν εκεί.
Πολύ καλημέρα σου (είναι περασμένη πλέον η ώρα) :)

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Λωτοφάγε.
Ήρθες με πολύ υλικό και δεν προλαβαίνουμε τις αναρτήσεις σου.
Διάβασα και απόλαυσα όλα σου τα ποστ-το ένα καλύτερο από το άλλο.
Μια απορία: αφού στην Κύπρο δεν υπάρχει νερό, που στο καλό το βρίσκουν αυτοί που το αφήνουν να ξεχειλίζει από τις πισίνες τους;
Όσο για το φαγητό στα εστιατόρια και τις ταβέρνες, μήπως το ίδιο δεν γίνεται κι εδώ; Γιατί αυτοί θα αποτελούσαν εξαίρεση; Έλληνες είναι…

Λωτοφάγος είπε...

@ Ναι, γιατρέ μου, κι εγώ αγανάκτησα βλέποντάς την. Και, πίστεψέ με, όσους λωτούς κι αν φας δεν μπορείς να την ξεχάσεις! Είναι εκεί, συνεχώς, σαν να σε ειρωνεύεται:"Όσα πλούτη κι αν έχεις, η πατρίδα σου είναι μισή χωρίς τον Πενταδάκτυλο και την Καρπασία! Φάε, πιες, διασκέδασε, αλλά εγώ είμαι εδώ να σου θυμίζω τη δαμόκλειο σπάθη της Τουρκίας!"
Και μιλάμε για ένα νησί μαθημένο στους κατακτητές, τις εξεγέρσεις και το αίμα. Ένα νησί που έμεινε ελληνικό αν και ποτέ δεν ενώθηκε με την Ελλάδα! Όσοι μου μίλησαν, το τόνιζαν αυτό, όταν τους έλεγα: "Μας κάνατε περήφανους με το όχι σας" "Μα, η Ελλάδα είναι η μητέρα μας", μου απαντούσαν.
Δεν ξέρω για το κοινωνικό κράτος, αλλά θα ρωτήσω άνθρωπο που ξέρει εκ των έσω τι γίνεται. Επιφυλάσσομαι.

@ Πληρώνουν και παίρνουν από τις μονάδες αφαλάτωσης, Συνέα. Που λειτουργούν με μαζούτ. Καμιά σκέψη για εναλλακτικές πηγές ακόμη. Γιατί απορείς; Κι εδώ το ίδιο δεν γίνεται;
Είμαι Λωτοφάγος, όχι λιτοφάγος. Όταν μιλάω για αφθονία, το εννοώ. Οι μερίδες είναι μεγαλύτερες κι από τις θεσσαλονικιώτικες -που είναι ήδη τεράστιες! Και είναι νοστιμότατη η κυπριακή κουζίνα! Δεν μπορείς να πεις όχι. Αλλά 30-40 διαφορετικά πιάτα για 4 ανθρώπους νομίζω πως είναι υπερβολή, βρε αδελφέ!

Λωτοφάγος είπε...

@ Dr Seeng, μπορείς να αλλάξεις καλλιέργειες ή βιομηχανική παραγωγή, ανάλογα με τις ανάγκες σου και τη ζήτηση. Ο τουρισμός όμως δεν εξαρτάται από σένα. Ξεχνάς ότι το χτύπημα στους δίδυμους πύργους το 2001 έκλεισε αεροπορικές εταιρείες και έφερε ισχυρό πλήγμα στον τουρισμό; Άκουγα χτες ότι στο Ντουμπάι υπήρξε μεγάλο πρόβλημα εκείνη τη χρονιά διότι, ενώ έχτιζαν τα φαραωνικά τους ξενοδοχεία, δεν έρχονταν πελάτες!
Οι τουρίστες ήδη γκρινιάζουν ότι η Κύπρος είναι ακριβή, ενώ η Τουρκία πάμφθηνη. Γι' αυτό γίνεται προσπάθεια να μην επιτραπεί η κερδοσκοπία λόγω ευρώ. "Είδαμε εσάς και φοβηθήκαμε", μου έλεγαν.

dr.SeenG είπε...

Τώρα που είπες για πάμφθηνη Τουρκία. Εκτός από το γεγονός ότι τα τουρκικά παράλια "αρπάζουν" μεγαλύτερη πελατεία από τα νησιά μας... κάποτε άκουσα πως Αμερικανοί που επιθυμούν να επισκεφτούν Κυκλάδες και Δωδεκάνησα, κλείνουν εισιτήρια για Τουρκία κι έρχονται από εκεί...

Locus Publicus είπε...

Δηλαδή η Κύπρος είναι πλούσια, αυτό κατάλαβα λωτοφάγε. Τα γενικά σου σχόλια είναι νομίζω θετικά. Για τις off shore, καλά κάνουν, γι'αυτό τους έβαλαν γρήγορα και στην ΕΕ. Στα αρνητικά θα κρατήσω τον καταναλωτισμό, και τις μεγάλες μερίδες. Μια ερώτηση μονάχα. Πώς βλέπουν το μέλλον του νησιού οι ντόπιοι. Οι σχέσεις με τους Τούρκους. Ρεαλιστικά, υπάρχει συμπάθια, αντιπάθια, αδιαφορία μεταξύ των πληθυσμών. Βλέπουν μελλοντική ένωση?

Λωτοφάγος είπε...

@ Εξαιρετικά, γιατρέ μου! Ας είχαμε μυαλό, για να μην μας αρπάζουν τουρισμό. Αλλά αν ο κάθε τυχάρπαστος θέλει να γίνει πάμπλουτος σε 5 μήνες, τι ποιότητα υπηρεσιών θα προσφέρει;

@ Οι Ελληνοκύπριοι βλέπουν με καλό μάτι τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες τους. Εξάλλου, χιλιάδες από αυτούς, εδώ και χρόνια, δουλεύουν στον ελεύθερο τομέα διότι στα κατεχόμενα η ανεργία είναι μεγάλη. Εξαιτίας της ανεργίας και των διώξεων από τον στρατό, πολλοί Τουρκοκύπριοι μεταναστεύουν κάθε χρόνο στη Βρετανία ή άλλες χώρες της Ε.Ε. Τη θέση τους παίρνουν Τούρκοι από την Ανατολία, τους οποίους τόσο οι Ελληνοκύπριοι όσοι και οι Τουρκοκύπριοι θεωρούν άξεστους και βάρβαρους. Η αλλοίωση αυτή του πληθυσμού και τα κατοχικά στρατεύματα είναι δύο πράγματα που ανησυχούν τους Ελληνοκύπριους. Ο Χριστόφιας συζητάει με τον Ταλάτ, κάτι που κάνει πολλούς να ελπίζουν ότι θα αποφευχθεί η διχοτόμηση, η οποία τους τρομάζει!
Όλα τα "παιδιά" αυτού του νησιού ελπίζουν στην επανένωση. Εκεί που σκοντάφτουν είναι οι όροι. Γι' αυτό οι Ελληνοκύπριοι απέρριψαν το σχέδιο Ανάν. Κάτι άλλο που τους ανησυχεί είναι η καταστροφή των μνημείων και η εμπορία αρχαιοτήτων από τους Τούρκους και το συνεχιζόμενο παράνομο ξεπούλημα των κτημάτων τους σε ξένους. Όπως καταλαβαίνεις, αν η Κύπρος ενωθεί, όλοι αυτοί οι αγοραστές θα βρεθούν υπόλογοι, διότι ήξεραν πως τα κτήματα ανήκαν στους Έλληνες. Κανείς από αυτούς δεν θέλουν δίκαιη ομοσπονδία. Δεν τους συμφέρει!

Λωτοφάγος είπε...

@ Τα πιο πάνω ήταν απάντηση στις δικές σου ερωτήσεις, αγαπητέ Λόκους.
Επίσης, στα αρνητικά είναι η θυσία του περιβάλλοντος στο βωμό του τουρισμού. Μην το ξεχνάς: η Κύπρος είναι μια σταλιά νησί. Το οικοσύστημά της είναι φοβερά ευάλωτο!

ILIAS είπε...

Καλησπέρα και καλή εβδομάδα φίλε. Φαίνεται από τις αναρτήσεις σου οτι σε μάγεψε η Κύπρος. Χαίρομαι που πέρασες καλά. Πολύ χρήσιμες και οι πληροφορίες και για τα καλά και για τα άσχημα. Αυτό με τη λειψυδρία είναι όντως πολύ σοβαρό, είχα ακούσει στις ειδήσεις οτι θα μεταφερόταν με τάνκερ νερό από την Ελλάδα. Κρίμα που ακόμα και υπο αυτές τις συνθήκες συνεχίζεται η σπατάλη. Όσο για τα υπόλοιπα, νομίζω είναι πταίσματα μπροστά σε αυτά που κάνουμε εμείς εδώ...
Δυστυχώς όπως είπες το πιο εύφορο κομμάτι το κατέχει το παράνομο κρατίδιο του Αττίλα, οπότε οι Κύπριοι έξυπνοι δρώντας ακόμα και στα βράχια πάνω ανέπτυξαν μια υποδειγματική βιομηχανία τουρισμού και μπράβο τους. Πάντα ήξερα οτι είναι εύποροι, δεν είναι τυχαίο πως η Κυπριακή λίρα προτού την διαδεχθεί το € ήταν το πιο ισχυρό νόμισμα του κόσμου.

Λωτοφάγος είπε...

@ 1,71 ευρώ, για την ακρίβεια, Έκτορα. Και, για την ώρα τουλάχιστον, η κυβέρνηση προσπαθεί να εμποδίσει τις στρογγυλοποιήσεις προς τα πάνω. Ο Τάσσος είχε δηλώσει ότι οι στρογγυλοποιήσεις θα ήταν προς τα κάτω. Είδαν το χάλι μας και τρέμουν οι άνθρωποι!
Χαρακτηριστικά, το εισιτήριο στο Αρχαιολογικό Μουσείο είναι 3,42 ευρώ (2 λίρες ακριβώς). Με εντυπωσίασε το γεγονός ότι σε κανένα κατάστημα δεν μου ζητούσαν ψιλά για να τους "διευκολύνω" και φυσικά κανείς δεν διανοήθηκε να μου φάει έστω κι ένα λεπτό.
Έξω δε από τα ξενοδοχεία των προαστίων, υπήρχε κατάλογος με τις τιμές των δρομολογίων για τα ταξί. Έτσι, ήξερες από πριν τι θα πλήρωνες.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Λωτοφάγε,

Πολλά έχεις θίξει (και μπράβο σου), και έχω την τάση να παρασύρομαι. Θα προσπαθήσω όμως να είμαι σύντομος :-)

Τρυφηλή ζωή: ναι, αλλά ανάλογα με τι το συγκρίνεις (να σου πω ότι για αρκετά χρόνια ήμουν Αθήνα, οπότε έχω άποψη της Ελληνικής ή μάλλον Αθηναϊκής πραγματικότητας). Η σύγκριση πιστεύω θα πρέπει κυρίως να γίνεται με την κατάσταση που επικρατούσε στο νησί πριν (ας πούμε) 10 χρόνια. Πού βρισκόταν τότε η αξία της γης και των ακινήτων (αλλά και γενικότερα των τιμών-κόστους ζωής), εν σχέση με το μέσο εισόδημα, πώς κατανεμόταν τότε το εισόδημα μεταξύ των πολιτών κλπ. Η Κύπρος είχε (και εξακολουθεί να έχει) ισχυρή (αριθμητικά) και ευδιάκριτη μεσαία τάξη. Η ιδιοκατοίκηση (και μάλιστα σε ανεξάρτητη οικία, όχι σε διαμέρισμα) θεωρείτο δεδομένη, καθώς και ότι (σχεδόν) οι πάντες είχαν και ένα οικοπεδάκι-χωραφάκι κλπ να προικίσουν τα «μωρά» (για τους κύπριους γονείς, τα παιδιά παραμένουν πάντοτε μωρά). Ποιά είναι η παρούσα κατάσταση; Η τάση είναι να γίνουμε και εμείς μικρή Αθήνα. Αυτό το σενάριο (όπως εκφράζεται εδώ, ως παράπονο) μπορεί να ακούγεται έως και προσβλητικό στους ελλαδίτες, όμως στα μάτια του μέσου κύπριου φαντάζει μάλλον εφιαλτικό (θυμίζω: η σύγκριση γίνεται πάντοτε με το ίδιον παρελθόν). Α, παρεμπιπτόντως, η ντόπια τάση στην αγορά γης (η οποία συνεισέφερε στην ραγδαία αύξηση των τιμών), πέρα του παραδοσιακού δεσμού με τη γη που όντως υπάρχει, είναι και αποτέλεσμα της επενδυτικής ανασφάλειας (μη ξεχνάτε ότι και εδώ το 99 και 2000 το καραβάκι που έχει ως σύμβολο το Χρηματιστήριο Αξιών Κύπρου, βούλιαξε αύτανδρο!).

Η συζήτηση με για τα Μ.Μ.Μ. θυμίζει έντονα το λογοπαίγνιο με το αυγό και την κότα. Σε ανάλογο μήκος κύματος (ως προς την παράμετρο μεμψιμοιρίας και αδράνειας) κινείται και το θέμα της λειψυδρίας (και το ενεργειακό βεβαίως!). Έγιναν σημαντικά έργα (υδατοφράκτες) στις δεκαετίες του 80 και 90. Και κάπου εκεί εφησυχάσαμε. Είναι ποτέ δυνατόν επίσημα ένα κράτος να κάνει πρόβλεψη ότι τα αποθέματα νερού που διαθέτει αρκούν μέχρι τον Αύγουστο; Και μετά δηλ. τι; Θα πίνουμε coca-cola;;; Πέρα των όσων αναφέρεις (γκολφ, πισίνες κλπ., για τα οποία η άποψή μου είναι ότι ας υπάρχουν, φτάνει να ΤΣΟΥΖΟΥΝ στην τσέπη!), τι γίνεται με τα όμβρια ύδατα, τις αποχετεύσεις κλπ. Η λύση του να κόβουμε την παροχή νερού στα σπίτια (εδώ και ένα μήνα έχουμε νερό μόνο για 12 ώρες κάθε 48ωρο) είναι αμφιβόλου αποτελεσματικότητας.

Θα κλείσω με το κυπριακό, το οποίο με καίει και περισσότερο. Οι Τουρκοκύπριοι είναι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας και ως τέτοιοι αντιμετωπίζονται (και ως ένα σημείο ορθά κατά την άποψη μου). Ο σεβασμός τόσο των θρησκευτικών μνημείων όσο και της ιδιωτικής περιουσίας είναι (και θα πρέπει να είναι) αυτονόητος. Οτιδήποτε άλλο θα αποτελούσε αυτοκατάργηση του κράτους μας και των διεκδικήσεων μας. Θα πρέπει βεβαίως κάποια στιγμή αυτό να γίνει κατανοητό και από τους Τουρκοκύπριους. Έχουν δικαιώματα ως πολίτες, έχουν όμως και υποχρεώσεις (το πώς θα γίνει τώρα αυτό εφικτό, δε θα το συζητήσω εδώ). Το σημαντικό για την Κύπρο είναι ότι αφενός καταρρίπτει το μύθευμα που για χρόνια πουλούσε η ειρηνοποιός Τουρκία ότι οι δυο κοινότητες δεν μπορούν να συμβιώσουν (εξού και η ειρηνευτική της επιχείρηση Αττίλας το 74), και αφετέρου διαχωρίζει σαφώς και ξεκάθαρα το νόμιμο (Τουρκοκύπριοι) από το παράνομο (Έποικοι) (έκτρωμα θα έλεγα, αλλά φοβάμαι μήπως χαλάσω το κλίμα...). Η επανένωση είναι στόχος όλων. Θα διαφωνήσω όμως μαζί σου, (δυστυχώς!) δεν είναι στους όρους που κολλούμε, είναι στην ουσία του πράγματος. Και για να το πάω και ένα βήμα παρακάτω, δεν είμαι καν σίγουρος με ποιούς διαφωνούμε (ή μάλλον με ποιούς συζητούμε). Μη μου πείτε Τουρκοκύπριους, ούτε και με τους ευρω-έποικους (άλλο μεγάλο θέμα το οποίο επί του παρόντος προσπερνώ) οι οποίοι αγοράζουν σε τιμή ευκαιρίας ελληνοκυπριακή γη! Τα συμφέροντα είναι πολλές τάξεις μεγέθους μεγαλύτερα. Ενδέχεται να υπερβαίνουν και την ίδια την Τουρκία (αναφέρθηκα και σε προηγούμενο σχόλιο στο ρόλο των αγγλο-αμερικανών, δέστε αν σας ενδιαφέρει και το άρθρο του Άνθου Λυκαύγη στο χθεσινό Φιλελεύθερο: http://www.phileleftheros.com/main/main.asp?gid=474&id=553476 (Α. Λυκαύγης: εγώ ως δημοσιογράφο τον γνώρισα, αργότερα πήγε ως υπεύθυνος τύπου στην Κυπριακή πρεσβεία στην Αθήνα)).

Η τελευταία παρατήρηση μου αφορά τις φωταγωγίες στις πλαγιές του Πενταδακτύλου. Προσωπικά το θεωρώ μέγιστο επικοινωνιακό σφάλμα της τουρκικής πλευράς. Υπενθυμίζει στους μεν ελληνοκύπριους την κατοχή, στους δε ξένους επισκέπτες το στρατιωτικό καθεστώς του βορείου τμήματος. Με τον καιρό βέβαια φαίνεται ότι στην πράξη και οι μεγαλύτερες ύβρεις συνηθίζονται...

Αγαπητέ Λωτοφάγε, απολογούμαι για το μακρινάρι. Προσπάθησα, αλλά δεν... Φταις και εσύ όμως που δίνεις αφορμές! Να σου πω ότι το ποστάκι σου με τον (πολύ έξυπνο) τίτλο «Δεν ξεχνώ;» (πώς αλλάζει το νόημα ένα ερωτηματικό ε;) ήταν η αφορμή να σε επισκεφτώ για πρώτη φορά. Έκτοτε μου έγινες (καλή; κακή;) συνήθεια :-) Να σαι καλά!

Χαιρετώ...

Λωτοφάγος είπε...

@ Σε περίμενα πώς και πώς, Χαντακωμένε. Η άποψη ενός Κύπριου που μένει στο νησί για τα γραφόμενά μου (που δεν διεκδικούν δημοσιογραφικές δάφνες) μού είναι πολύτιμη! Η διαφορά μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας είναι στο μέγεθος: πολύ πιο εύκολα παρατηρείς έναν λαό μικρών διαστάσεων, διότι δεν υπάρχουν τόσο έντονοι οι διαχωρισμοί μεταξύ των τάξεων.
Στην εκπομπή της "Ριμέικ" το περασμένο Σάββατο, η Ρένα Θεολογίδου είπε ότι ο Σεφέρης, πρέσβης της Ελλάδας στην Κύπρο την περίοδο της απελευθέρωσης από τους Άγγλους, διαφώνησε με τον Καραμανλή για τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου και προφήτευσε τις συμφορές που θα ακολουθούσαν. Ο δε κύπριος πρέσβης στην Ελλάδα σήμερα Γιώργος Γεωργής τόνισε ότι οι Άγγλοι φεύγοντας είχαν φροντίσει να αφήσουν την τουρκοκυπριακή ωρολογιακή βόμβα: ο τουρκοκύπριος αντιπρόεδρος (1960-63) προέβαλλε βέτο στα πάντα, ακόμη και στους προϋπολογισμούς, προκαλώντας ακυβερνησία!
Δεν ξέρω αν οι δύο κοινότητες μπορούν να ζήσουν μαζί, απλούστατα διότι δεν είναι μόνες στον κόσμο! Πάντα κάποιος θέλει να τις κηδεμονεύει.
Χαίρομαι που σου έγινα συνήθεια γενικώς! Θα διαβάσω το άρθρο του Λυκαύγη.