Γλάδστωνος και Πατησίων γωνία.

του Μιχάλη Κουντούρη (Εφ.Συν)

Όσο παρακολουθούσα το βίντεο με κομμένη την ανάσα, δεν ήξερα το όνομά του, τον σεξουαλικό του προσανατολισμό ή την καλλιτεχνική του δραστηριότητα. Κυρίως δεν ήξερα γιατί είχε εγκλωβιστεί σε ένα κατάστημα.
Έβλεπα μόνο έναν άνθρωπο να προσπαθεί να βγει μπουσουλώντας από μια σπασμένη βιτρίνα, ενώ δυο ασπρομάλληδες τον κλωτσούσαν με μανία στο κεφάλι, χωρίς κανένας να τους εμποδίζει.
Είδα έναν άνθρωπο να δολοφονείται.
Και θυμήθηκα την αστυνομική καταστολή στα χρόνια των μνημονίων, τους αμερικανούς μπάτσους που σκότωναν ανήλικους μαύρους και ξυλοδαρμό μέχρι θανάτου σε χώρες φτωχές και εμπόλεμες.
Όμως αυτό συνέβαινε στο κέντρο της Αθήνας. Με θεατές. Και κάποιους που -ευτυχώς για όλους μας- τραβούσαν βίντεο.

του Τάσου Αναστασίου (Αυγή)

Δεν με νοιάζει αν τον έλεγαν Ζακ ή Θανάση, αν ήταν γκέι ή στρέιτ, οροθετικός ή ναρκωμανής. Ήταν ένας άνθρωπος αδύναμος και ματωμένος, που άφησε την τελευταία του πνοή δεμένος με χειροπέδες. Κι αυτή ήταν μια σκηνή που θα θυμάμαι όσο ζω.
Θα θυμάμαι επίσης τη ροζ μπλούζα του 70χρονου και τη δήλωση του 55χρονου συν-δολοφόνου: "Αν ήξερα ότι θα γίνονταν όλα αυτά δεν θα ανακατευόμουν"! Συμπυκνώνουν τον κυνισμό και τον αμοραλισμό μιας εποχής που έχει γεννήσει τέρατα. Όχι απλώς κυρ Παντελήδες.

του Κώστα Γρηγοριάδη (Εφ.Συν)

Υ.Γ. Με τους αστυνομικούς που παρακολουθούσαν αμέτοχοι, ενώ αργότερα άφησαν τη σκηνή του εγκλήματος αφύλακτη, τι θα γίνει, κύριοι εισαγγελείς;