"Μυστικό συστατικό"

Είδα τις προάλλες στο Τριανόν ένα διαμαντάκι από εκείνη τη χώρα στα βόρειά μας, που δεν ξέρουμε πώς να την αποκαλέσουμε.
Σκόπια, FYROM ή ΠΓΔΜ;
Την Κυριακή οργανώνει ένα δημοψήφισμα, οπότε ελπίζω το αποτέλεσμα να βοηθήσει.

Η υπόθεση είναι απλή, όπως όλα τα αξιόλογα πράγματα: ο Βέλε, εργάτης στους σιδηροδρόμους, είναι απλήρωτος τέσσερις μήνες και δεν μπορεί να πληρώσει τα αντικαρκινικά φάρμακα του πατέρα του. Μια μέρα βρίσκει κρυμμένο σε βαγόνι ένα πακέτο με διάφορα ναρκωτικά. Προσπαθεί να τα πουλήσει, αλλά καταλήγει δαρμένος από τα βαποράκια της περιοχής.
Απελπισμένος, φτιάχνει κέικ με μαριχουάνα και ταΐζει τον πατέρα του. Το αποτέλεσμα είναι τόσο εκπληκτικό, ώστε γρήγορα θα μαθευτεί. Έξω από το σπίτι του Βέλε μαζεύονται άρρωστοι άνθρωποι που εκλιπαρούν για λίγο κέικ, ενώ ο έμπορος, στον οποίο ανήκουν τα ναρκωτικά, τα αναζητά με άγριες διαθέσεις.

η φωτογραφία είναι από το περιοδικό Lifo

 Μια γλυκόπικρη κωμωδία, που δεν κάνει στιγμή "κοιλιά", και σε συγκινεί ενώ γελάς. Ο νεαρός σκηνοθέτης Γκιόρτσε Σταβρέσκι μάς ξεναγεί σε μια χώρα φτωχή και ταλαιπωρημένη από τη διαφθορά (για την οποία φέρει μεγάλη ευθύνη η δική μας πολιτική), με πολίτες που δεν ελπίζουν πια σε τίποτε, αλλά δεν χάνουν την ανθρωπιά τους.
Μακάρι κάποιοι δικοί μας υπερφίαλοι να γύριζαν πότε πότε μια τέτοια "απλή" κωμωδία...

Γλάδστωνος και Πατησίων γωνία.

του Μιχάλη Κουντούρη (Εφ.Συν)

Όσο παρακολουθούσα το βίντεο με κομμένη την ανάσα, δεν ήξερα το όνομά του, τον σεξουαλικό του προσανατολισμό ή την καλλιτεχνική του δραστηριότητα. Κυρίως δεν ήξερα γιατί είχε εγκλωβιστεί σε ένα κατάστημα.
Έβλεπα μόνο έναν άνθρωπο να προσπαθεί να βγει μπουσουλώντας από μια σπασμένη βιτρίνα, ενώ δυο ασπρομάλληδες τον κλωτσούσαν με μανία στο κεφάλι, χωρίς κανένας να τους εμποδίζει.
Είδα έναν άνθρωπο να δολοφονείται.
Και θυμήθηκα την αστυνομική καταστολή στα χρόνια των μνημονίων, τους αμερικανούς μπάτσους που σκότωναν ανήλικους μαύρους και ξυλοδαρμό μέχρι θανάτου σε χώρες φτωχές και εμπόλεμες.
Όμως αυτό συνέβαινε στο κέντρο της Αθήνας. Με θεατές. Και κάποιους που -ευτυχώς για όλους μας- τραβούσαν βίντεο.

του Τάσου Αναστασίου (Αυγή)

Δεν με νοιάζει αν τον έλεγαν Ζακ ή Θανάση, αν ήταν γκέι ή στρέιτ, οροθετικός ή ναρκωμανής. Ήταν ένας άνθρωπος αδύναμος και ματωμένος, που άφησε την τελευταία του πνοή δεμένος με χειροπέδες. Κι αυτή ήταν μια σκηνή που θα θυμάμαι όσο ζω.
Θα θυμάμαι επίσης τη ροζ μπλούζα του 70χρονου και τη δήλωση του 55χρονου συν-δολοφόνου: "Αν ήξερα ότι θα γίνονταν όλα αυτά δεν θα ανακατευόμουν"! Συμπυκνώνουν τον κυνισμό και τον αμοραλισμό μιας εποχής που έχει γεννήσει τέρατα. Όχι απλώς κυρ Παντελήδες.

του Κώστα Γρηγοριάδη (Εφ.Συν)

Υ.Γ. Με τους αστυνομικούς που παρακολουθούσαν αμέτοχοι, ενώ αργότερα άφησαν τη σκηνή του εγκλήματος αφύλακτη, τι θα γίνει, κύριοι εισαγγελείς;  

Με αφορμή τον Παύλο Φύσσα

Συγκυριακά βρέθηκα χθες σε κατάστημα της ΕΤΕ στην Αχαρνών. Γύρω μου κάθονταν άνθρωποι μεγάλης ηλικίας και χαμηλού εισοδήματος, που περίμεναν υπομονετικά να φτάσουν μπροστά στη μοναδική ταμία, μια νεαρή κοπέλα.
Μερικά μέτρα πιο πέρα, ένας πενηντάρης με κοτσίδα και αρπακτικό βλέμμα έκανε αντικυβερνητική προπαγάνδα στη διπλανή του, με πρόφαση το Μακεδονικό, για το οποίο ολοφάνερα δεν είχε ιδέα.
Λίγο πριν φτάσει η δική μου σειρά, μπήκε ένα μεσόκοπο ζευγάρι. Εκείνος ήταν μέτριου αναστήματος, τετράγωνος και νευρικός. Μιλούσε στο τηλέφωνο για τη διαμάχη του με κάποιον άλλον, ο οποίος είχε αρνηθεί προφανώς τον εξωδικαστικό συμβιβασμό. Όταν η συνδιάλεξη τελείωσε, στράφηκε στην υποταγμένη σύζυγό του και άρχισε να κάτι να της λέει χαμηλόφωνα. Τη στιγμή που επιτέλους έφτασε το δικό μου νούμερο, σηκώθηκε και της δήλωσε θυμωμένος: "Έτσι μου έρχεται να γίνω χρυσαυγίτης και να τους πλακώσω όλους στο ξύλο"!

Χωρίς να το ξέρει, επιβεβαίωσε αυτό που λέμε χρόνια: ότι ακόμα κι αν δεχτούμε πως οι 380.000 του 2012 "νόμιζαν" ότι ψήφιζαν ένα αντισυστημικό κόμμα, όσοι το επανέλαβαν το 2015 είναι συνένοχοι στα εγκλήματα που διέπραξε η Χ.Α. Κάρφωσαν μαζί με τον Ρουπακιά το μαχαίρι στην κοιλιά του Παύλου Φύσσα και το γύρισαν μέσα στην πληγή για να είναι σίγουροι ότι θα πέθαινε.

Έχουν γραφτεί διάφορες ερμηνείες για την ξαφνική άνοδο της -περιθωριακής για δεκαετίες- οργάνωσης μετά το 2010. Η οικονομική κρίση, προφανώς, το μεταναστευτικό πρόβλημα, η απαξίωση της πολιτικής, η διάλυση της Δημοκρατίας από την Τρόικα. Κάποιοι λένε πως απενοχοποίησε τους νοσταλγούς της Χούντας, οι οποίοι είχαν λουφάξει για χρόνια στα δεξιά κόμματα.

Η ταπεινή μου γνώμη είναι πως τίποτε από αυτά δεν θα ήταν αρκετό, αν δεν προωθούνταν αναίσχυντα από τα κανάλια και τις φυλλάδες η ερωτική ζωή του Κασιδιάρη, οι συνεντεύξεις του Μιχαλολιάκου και φυσικά η θεωρία του Μπάμπη για μια... "σοβαρότερη χρυσή αυγή":



Κάποιοι στην Αριστερά έχουν κατηγορήσει το κίνημα των Αγανακτισμένων ως εκκολαπτήριο των ναζί. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από αυτό. Εκτός από τις μούντζες στη Βουλή, δεκάδες χιλιάδες πολίτες ανακάλυψαν το μακρινό καλοκαίρι του 2011 τι σημαίνει δημόσιος χώρος και άμεση δημοκρατία. Γι' αυτό, άλλωστε, και αντιμετωπίστηκαν με άγρια καταστολή.
Αντίθετα, μεγάλο μέρος της Αριστεράς δεν ασχολήθηκε εγκαίρως με τα πτώματα Πακιστανών που ανακαλύπτονταν σε κάδους και χωματερές, τα μπουλούκια των μαυροφορεμένων που αλώνιζαν στις εργατικές και τις υποβαθμισμένες συνοικίες και τα πογκρόμ που ξεσπούσαν κάθε τόσο.

Έπρεπε να γίνει η επίθεση στο Πέραμα, για να κινητοποιηθεί το ΚΚΕ. Είναι χαρακτηριστικό ότι το ΠΑΜΕ εμφανίστηκε έξω από το Εφετείο μόνο όταν εκδικαζόταν αυτή η επίθεση. Και εκείνη τη μέρα, τα ναζίδια έγιναν μπουχός!
Οι δολοφονίες του Φύσσα και του Λουκμάν δεν συγκίνησαν το αρχαιότερο κόμμα της χώρας. Μόνη της η Μάγδα Φύσσα δίνει καθημερινά το παρών, αντιμέτωπη με το τέρας.

Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση όφειλε να κάνει δύο πολύ σημαντικές αλλαγές, προκειμένου να μετριάσει την επιρροή της εγκληματικής συμμορίας:

• Να εκκαθαρίσει την αστυνομία από τους υποστηρικτές της και
• Να ζητήσει τη βιντεοσκόπηση της Δίκης και φυσικά τη μετάδοσή της από την ΕΡΤ. Πρόκειται για τη σπουδαιότερη δίκη της Μεταπολίτευσης, ύστερα από εκείνην των χουντικών, και μεγάλο μέρος του πληθυσμού αγνοεί ότι συνεχίζεται κανονικά. 

Δυστυχώς, σε όλη την Ευρώπη τα αριστερά κόμματα όλων των αποχρώσεων έχουν για μια φορά ακόμη αποδειχτεί πολύ κατώτερα των περιστάσεων. Είναι ανίκανα να ερμηνεύσουν τους οιωνούς, και τόσο μικρόνοα ώστε να μην βλέπουν τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Εχθροί του κάθε αριστερού είναι οι υπόλοιποι αριστεροί. Κι αυτό θα το πληρώσουμε όλοι μαζί.

Για το τέλος, σας έχω ένα πρόσφατο σημείωμα από πολυκατοικία του Πειραιά, που ανέβασε στο τουίτερ ο @katsaridoktol:

Αφιερωμένο σε όσους στρουθοκαμηλίζουν ακόμα.

Ε, όχι και πατριώτης ο Μακέιν!

Στη χώρα μας, όπως και σε πολλές άλλες τελευταία, ισχύει το ρητό "ο νεκρός δεδικαίωται", με την έννοια του ξεπλύματος. Έτσι έχουν γραφτεί ύμνοι μετά το θάνατο πολιτικών -όπως ο Μητσοτάκης, ο Καραμανλής ή ο Αντρέας- τόσο αποθεωτικοί, ώστε να αναρωτιέσαι μήπως εσύ θυμάσαι λάθος. Διάφοροι πληρωμένοι κονδυλοφόροι προσπαθούν φιλότιμα να κάνουν το άσπρο μαύρο και να αλλάξουν την Ιστορία, ώστε να ξεπλύνουν τους εκλεκτούς τους.

Προτού συμβεί αυτό και με τον Αμερικανό γερουσιαστή Τζον Μακέιν που πέθανε πρόσφατα, ας μου επιτραπεί να σημειώσω τα εξής:

• Υπήρξε ένας αδίσταχτος μιλιταριστής, πρωτεργάτης στη γέννηση του ISIS, τη διάλυση της Λιβύης και τη δημιουργία του νέου Ψυχρού Πολέμου με τη Ρωσία (εδώ). 

•  Ο συμπαθέστατος Τομ Χάνκς τον αποκάλεσε τον αξιότερο γιο της Αμερικής (εδώ). Όμως θα του συνιστούσα να μελετήσει τον όρο "πατριώτης". Πατρίδα δεν είναι μόνο οι κάμποι και "τα άσπαρτα ψηλά βουνά", όπως λέει ο ποιητής, αλλά και οι άνθρωποι. Ιδίως οι ανυπεράσπιστοι και φτωχοί άνθρωποι. Κι αυτούς ο Μακέιν τους περιφρονούσε μέχρι την τελευταία του πνοή. Γι' αυτό και λίγους μήνες προτού τον σκοτώσει ο καρκίνος, δεν δίστασε να ψηφίσει την κατάργηση του Obamacare, αυτού του δειλού έστω νόμου, που πρόσφερε περίθαλψη στους ανασφάλιστους! Έτσι, πλέον, εκατομμύρια καρκινοπαθείς και ασθενείς με ανίατες ασθένειες, θα μπορούν να πεθάνουν στο σπίτι τους -αν έχουν- χωρίς έστω ένα αναλγητικό φάρμακο.

• Η πιο χαρακτηριστική όμως φωτογραφία, που δείχνει ανάγλυφο τον ρατσιστικό του χαρακτήρα, είναι από την αναμέτρησή του με τον Ομπάμα το 2008 για την προεδρία, όταν παρίστανε τον ουρακουτάνγκο:

 

Το 12ωρο κι η ευαισθησία των Ισραηλιτών

Οι ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και της Χρυσής Αυγής ψήφισαν την κατάργηση του 8ώρου, ενώ η Εύα Καϊλή απείχε!
Άτομα, δηλαδή, που διακρίνονται για... την εργατικότητα και τις δημοκρατικές τους αξίες. 

Για να μην ξεχνάτε τι έχετε στείλει εις τας Βρυξέλλας, ιδού οι νεοδημοκράτες ευρωβουλευτές που αποφασίζουν πώς θα ζείτε και πόσο θα δουλεύετε:

Και εδώ το σκίτσο του Κώστα Γρηγοριάδη, που ενόχλησε την Ισραηλίτικη Κοινότητα Αθηνών, η οποία τώρα τελευταία επιδεικνύει ιδιαίτερη ευαισθησία στα σκίτσα (την Άνοιξη είχε αποκαλέσει αντισημίτη τον... σκιτσογράφο Μιχάλη Κουντούρη), ενώ μένει παγερά αδιάφορη στα πτώματα παιδιών της Γάζας!

Μετά την αθώωση, να καταργηθεί ο τρομονόμος.

Η προχθεσινή αθώωση των δύο νέων -οι οποίοι πέρασαν έναν ολόκληρο χρόνο στη φυλακή εξαιτίας αμφιλεγόμενων έως ανύπαρκτων στοιχείων- οφείλεται κατά μεγάλο μέρος στην αλληλεγγύη που εκδηλώθηκε από την πρώτη στιγμή, τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας.

του Βαγγέλη Χερουβείμ από τη χθεσινή Αυγή

Η εισαγγελέας Αναστασία Μασούρα, που πρότεινε την οριστική καταδίκη της Ηριάννας και του Περικλή, είναι η ίδια που είχε προτείνει την αθώωση του Κωνσταντίνου Πλεύρη! Επειδή τίποτε δεν είναι τυχαίο (εδώ).
Τώρα, η κυβέρνηση οφείλει να καταργήσει τον τρομονόμο, για να μην υπάρξουν άλλες άδικες καταδίκες.

του Τάσου Αναστασίου από τη χθεσινή Αυγή

Welcome to America

Το εξώφυλλο του περιοδικού TIME, όπως το ανέβασε στο τουίτερ ο δημοσιογράφος Πάνος Χαρίτος: