Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

Αφρική, ματωμένη μητέρα.

Σήμερα συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από την 7η Απριλίου 1994, όταν άρχισε η σφαγή στη Ρουάντα περίπου ενός εκατομμυρίου ανθρώπων. Μπορείτε να συλλάβετε αυτόν τον αριθμό; Ένα εκατομμύριο άνθρωποι κάθε ηλικίας.
Τα θύματα ήταν κυρίως Τούτσι, αλλά και μετριοπαθείς Χούτου, οι οποίοι σφαγιάστηκαν από εξτρεμιστές Χούτου.
Και, βεβαίως, αυτή η γενοκτονία ήταν ένα ακόμα success story των Ευρωπαίων που αρνούνται να δεχτούν πως οι μέρες της αποικιοκρατίας τους έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Ο πλούσιος ορυκτός πλούτος της χώρας γίνεται εκμεταλλεύσιμος μόνο εάν συνδαυλίζουν τη διαμάχη των δύο φυλών που την κατοικούν.
Σήμερα, 20 χρόνια μετά, τα πράγματα έχουν και πάλι αντιστραφεί: ένα εκατομμύριο Χούτου πρόσφυγες αργοπεθαίνουν στη ζούγκλα, μέσα στη γενική αδιαφορία.

Στο http://www.boston.com/bigpicture/2014/04/the_rwandan_genocie_20_years_later.html μπορείτε να δείτε φωτογραφίες από τη σημερινή Μέρα Μνήμης.
Επέλεξα να ανεβάσω την αναπαράσταση της σφαγής,


και τα παιδάκια της Ρουάντα που ακούνε την φρικτή ιστορία:

3 σχόλια:

akrat είπε...

καλημέρα

έχουν ακούσει τα αυτάκια μας...

KOYKLITIS είπε...

Γράφεις πως η ιστορία έχει αντιστραφεί και 100000 χούτου βρίσκονται στη ζούγκλα κυνηγημένοι.
Αυτό είναι και το όλο δράμα των φτωχών και κατατρεγμένων. Αλληλοσπαράζονται και αφήνουν στο απυρόβλητο τους αίτιους των δεινών τους.
Η σφαγή των Τούτσι από τους Χούτου έχει γυριστεί και ταινία η οποία ήταν συγκλονιστική, είμαι σίγουρος πως την είδες γιατί είσαι κινηματογραφόφιλος-συν όλα τα άλλα.

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Οι ιμπεριαλιστές (αμάν ρε με αυτή την "ξύλινη γλώσσα" που ενοχλεί τους... ιμπεριαλιστές!) υποδαύλισαν επί μακρόν τις έριδες μεταξύ διαφορετικών αφρικάνικων φυλών ώστε πατώντας επάνω σε αυτό τον τεχνητό διαχωρισμό να καταφέρουν να διεισδύσουν πιο μαεστρικά στο εσωτερικό των χωρών, να δημιουργήσουν "χρήσιμες" βάσεις και εφαλτήρια και εντέλει να χαράξουν με ανθρώπινο αίμα νέα σύνορα καταληστεύοντας τον πλούτο αυτών των νευραλγικών περιοχών του πλανήτη. Όταν, λοιπόν, οι ίδιοι οι λαοί (όπα, πάλι παρωχημένες λέξεις "λαοί") αποφασίσουν να φορέσουν το... "ξύλινο παλτό" στους φονιάδες ιμπεριαλιστές, τότε και μόνο τότε θα γνωρίσουν τη λευτεριά/ξαστεριά.